H Σχολή Αστυφυλάκων αποτέλεσε για χρόνια βασικό πυλώνα εκπαίδευσης νέων αστυνομικών στην Ελλάδα.
Μετά το 1996, εντάχθηκε επισήμως στο σύστημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων και αποτέλεσε αρχικά μια ελπιδοφόρα σταθερή και αξιοκρατική οδό επαγγελματικής αποκατάστασης για πολλούς νέους.
Ωστόσο, αυτή η θεσμική εξέλιξη δεν υποστηρίχθηκε ποτέ πραγματικά από το ίδιο το εσωτερικό σύστημα του Σώματος και από πολιτικές ηγεσίες που έβλεπαν στη σχολή ένα μέγα προβλήμα στο υφιστάμενο έως τότε εργαλείο πολιτικών διορισμών.
Βλέπετε το νέο σύστημα απέκλειε τους πολιτικούς διορισμούς δημιουργούσε υψηλό ανταγωνισμό με προκαταρκτικές και ψυχοτεχνικές δοκιμασιες και 2,5 ετή πλέον εκπαίδευση αλλά και μια ισχυρή απόκόμματικοποιηση του σώματος.
Η αναβάθμιση και θεσμική εδραίωση της Σχολής Αστυφυλάκων πολεμήθηκε εξ αρχής — όχι από την κοινωνία ( η οποία την αγκάλιασε) αλλά από μέρος του ίδιου του μηχανισμού της ΕΛ.ΑΣ. και από πολιτικές και φυσικές ηγεσίες.
Πολλοί αξιωματικοί αντιτάχθηκαν στην αναβάθμιση των Αστυφυλάκων, θεωρώντας την απειλή επιδεικνύοντας μια απρέπη συμπεριφορά στους εξερχόμενους της σχολής αυτής χρησιμοποιώντας τους ως παιδιά για όλες τίς δουλειές...
Υπήρξε έντονη ιδεοληψία απέναντι στην ιδέα κάθε πανεπιστημιακής , εξειδικευμένης εκπαίδευσης στους "κατώτερους βαθμούς".
Πολιτικά πρόσωπα χρησιμοποίησαν τη Σχολή ως όχημα για “παράλληλους διορισμούς”, κυρίως μέσω προσλήψεων Ειδικών Φρουρών και άλλων διαδρομών εκτός Πανελληνίων.
Το σύστημα διατηρήθηκε θολό χωρίς προοπτική εσκεμμένα ώστε να εξυπηρετούνται κομματικές σκοπιμότητες.
Σε όλο αυτό το πλαίσιο υπήρξε ευεργετική και ενισχυτική η επίτηδια ουδέτερη στάση του Συνδικαλισμού.
Τα τελευταία χρόνια δε η διασπορά της σχολής και η επέκταση της φοίτησης σε τρία έτη παρουσιάστηκε ως αναβάθμιση, όμως στην πράξη, δεν συνοδεύτηκε από νέο εκπαιδευτικό περιεχόμενο ή κατευθύνσεις εξειδίκευσης και βαθμολογικής ή μισθολογικής εξέλιξης.
Οι νέοι αστυφύλακες ξεκινούν από την ίδια βαθμολογική βάση όπως και παλαιότερα, παρά την αυξημένη χρονική παραμονη στις σχολες
Το αποτέλεσμα είναι μια διοικητικά ακυρωμένη και πολιτικά εργαλειοποιημένη Σχολή, παρά την ουσιαστική σημασία του ρόλου της.
Ειδικοί Φρουροί, Συνοριακοί Φύλακες και άλλες κατηγορίες αστυνομικού προσωπικού εισάγονται με χαμηλότερα προσόντα, διαφορετικά συστήματα, και συντομότερη εκπαίδευση, ενισχύοντας:
την επαγγελματική σύγχυση
τη μειωμένη αξιοκρατία
την ανισότητα μεταξύ στελεχών της ίδιας Υπηρεσίας
Οι πανελλαδικά επιτυχόντες αστυφύλακες σήμερα βιώνουν αδικία και έλλειψη προοπτικής και κινήτρων ενώ είναι αποκομμένοι από την δια βίου εκπαίδευση.
Η Σχολή Αστυφυλάκων δεν απαξιώθηκε τυχαία. Υπήρξε και παραμένει θύμα θεσμικής υποκρισίας της σωτερικής αντίστασης και πολιτικής εκμετάλλευσης.
Δυστυχώς οσο παραμένει αποκομμένη από την επιστημονική κοινότητα και την αξιοκρατία, θα συνεχίζει να αναπαράγει ανισότητες και να υποτιμά τους ίδιους τους ανθρώπους που επιλέγουν τον δύσκολο δρόμο της ευθύνης και της προσφοράς, οι οποίοι θα βαίνουν συνεχώς μειούμενοι...
Μην εκπλήσσεστε λοιπόν από την σταδιακή και όλο αυξανόμενη απαξίωση της.
Η ΕΛ.ΑΣ. του 21ου αιώνα δεν μπορεί να βασίζεται σε μοντέλα του 1960
1 Σχόλια