Δημοσιεύουμε σχόλιο αστυνομικού – αναγνώστη του bloko.gr: Όσοι δουλεύετε Δευτέρα Παρασκευή πρωινό ωράριο να πάτε εβδομήντα. Ηξερα τις συνθήκες της αστυνομίας. Μπήκα γιατί ήξερα ότι θα φύγω και νωρίς. Αν ήξερα 40 χρόνια ξενύχτι, πεζοδρόμιο , αποσπασεις εκτος νομου αργίες γιορτές μακριά από τα παιδιά μου δεν θα πέρναγα ούτε απέξω.
Αλλο 25 χρόνια έστω και με μειωμένη σύνταξη και άλλο
40.Ακομη και σήμερα οι περισότεροι αστυνομικοί μαθαίνουν την προηγούμενη το
απόγευμα τι ώρα και τι υπηρεσία θα εκτελέσουν την επόμενη μέρα.
Μια ζωή κυριολεκτικά αιχμάλωτος της υπηρεσίας.
29 Σχόλια
Το ασφαλιστικό, το μισθολογικό, το συνταξιοδοτικό με την είσοδο μας στα μνημόνια θα έπρεπε να μας δώσουν επιλογή της λύσης σύμβασης με πλήρης αποζημίωση όπως γίνεται σε όλες τις δουλειές του ιδιωτικό τομέα όταν αλλάζει η σύμβαση σε όλο τον κόσμο.
Που ήταν τότε όμως ο συνδικαλισμός να τα στηρίξει αυτά?
Το μόνο που έκαναν οι συνδικαλιστές ήταν να μην πειράξουν τους "παλιούς" και οι νέοι ασφαλισμένοι στην πυρά...
Όποιος συγκρίνει τις συνθήκες ιδιωτικού κ δημοσίου θα έπρεπε να γνωρίζει κ αυτό που ανέφερα πιο πάνω.
Στον ίδωτικο τομέα όταν σου αλλάζουν τη σύμβαση εργασίας (όπως έγινε κ με την αστυνομία κ τα μνημόνια), ο υπάλληλος έχει δύο επίλογες , είτε να δεχτεί την αλλαγή σύμβασης είτε να ζητήσει την πλήρη αποζημίωση του, να την πάρει κ να φύγει.
Που ήταν τότε οι συνδικαλιστές σε αυτό το ιστορικό γεγονός κ το ιστορικό λάθος που έκαναν?
Κυριοι Αυτό έπρεπε να είχε γίνει κ στην αστυνομία.
Οποιος συγκρίνει κ λεει στο αστυνομικό να παραιτηθεί να Ρώτησει κ να μάθει τι ισχύει σε περιπτώσεις αλλαγής σύμβασης κ μετά να κάνει υποδείξεις.
Μεγάλη αδικία ειδικά για αυτούς που μπήκαν στην αστυνομία από τα 18 τους κ θα πρέπει να είναι στο πεζοδρόμιο 40+ χρόνια.
Β δημοτικού το μαθαίνουν τα παιδιά...
Καλύτερα να την παρακολουθήσεις πάλι...
Από την άλλη το μόνο που απομένει σε κάποιον που η ζωή του υποβαθμίζεται από τα δεδομένα της εργασιακής του πραγματικότητας είναι το να παραπονιέται. Ίσως χωρίς αντίκρισμα, αλλά μονάχα αυτό υπάρχει, άρα χομπίστα μην χαλιεσαι. Για παράδειγμα εγώ όταν εισήλθα στο Σώμα γνώριζα με δεδομένα την ισχύουσα πραγματικότητα η οποία ήταν πως μετά από λίγα χρόνια στην Αθήνα θα μετατεθω στο τόπο συμφερόντων μου στη Θεσσαλονίκη, όπου είναι η οικογένεια μου, η πλειονότητα των φίλων μου και το μέρος όπου στοιχειωδώς μπορώ να είμαι οικονομικά σχετικά ελεύθερος. Έλα όμως που στη πορεία των ετών και χωρίς ποτέ η υπηρεσία να ενδιαφερθεί για τη ζημιά που προκαλεί σε πολλαπλά επίπεδα, άλλαξε τα δεδομένα και ως εκ τούτου η μετάθεση πλέον είναι σχεδόν απίθανη, τουλάχιστον με το νόμιμο τρόπο. Μου υποδεικνύεις τη παραίτηση πάραυτα ή έχω το δικαίωμα στην κατά τ αλλά χωρίς αντίκρισμα κλαψα;