Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και η βία κατά γυναικών στις σύγχρονες κοινωνίες


Η Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε έτους ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών.
Πρόκειται αναμφίβολα για μία πολύ σημαντική ημέρα, γιατί η γυναίκα έδωσε σκληρούς αγώνες για να κατακτήσει τα αυτονόητα και να υλοποιήσει στην πράξη τα αναφαίρετα και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά της.
 
Με θλίψη όμως και αγανάκτηση διαπιστώνω ότι παρά τη φαινομενική τουλάχιστον πρόοδο των σύγχρονων κοινωνιών, παρά την κατάκτηση σπουδαίων και υψηλών στόχων από τη γυναίκα στον επιστημονικό και ερευνητικό κλάδο, παρά τη δυναμική κοινωνική παρουσία και διάκρισή της στον χώρο της τέχνης και των γραμμάτων, ένας υψηλός αριθμός γυναικών εξακολουθεί να δέχεται βάναυση κακοποίηση μέσα στην οικογένεια, στο πλαίσιο της σχέσης της, στην καθημερινή ζωή και δράση.
 
Στη σημερινή κοινωνία, αντί να συζητάμε για το πώς η σύγχρονη νέα γυναίκα με τα αυξημένα προσόντα που έχει, με τις σπουδές της, την εξειδίκευσή της σε απαιτητικούς και νευραλγικούς τομείς της έρευνας και της επιστήμης, θα έχει μία ακόμα πιο ουσιαστική συμβολή στο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό, πολιτισμικό γίγνεσθαι, προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε φαινόμενα βίας, κακοποίησης, εξευτελισμού γυναικών.
 
Εξίσου και στην ελληνική κοινωνία, αρχίζει να μας απασχολεί σοβαρά το φαινόμενο των γυναικοκτονιών (βλ.σχετικό μου άρθρο στο bloko.gr υπό τον τίτλο Ανθρωποκτονίες με θύματα γυναίκες και ο όρος «γυναικοκτονία»: Μία συζήτηση με κοινωνικό, εγκληματολογικό και γλωσσικό ενδιαφέρον εδώ http://www.bloko.gr/2020/01/blog-post_115.html) με θύματα πολύ νεαρές γυναίκες με όνειρα για τη ζωή που βρήκαν φρικτό θάνατο στα χέρια των “βασανιστών” τους. Γυναίκες απροστάτευτες από την ευρύτερη κοινωνία που κλείνει τα μάτια στο διαρκές και σε πολλές περιπτώσεις σκοτεινό έγκλημα της κακοποίησης τους και, ξαφνικά, ευαισθητοποιείται όταν η γυναίκα έχει θανατωθεί. Τότε όμως είναι αργά! Εάν θέλουμε επομένως να ενισχύσουμε την πρόληψη κατά της βίας γυναικών, η οργανωμένη Πολιτεία οφείλει να τις προστατεύσει πολύ πιο αποτελεσματικά με τους εξής, ενδεικτικούς ασφαλώς, τρόπους:
 
-Η γυναίκα που κάνει την καταγγελία να προστατεύεται με τρόπο ουσιαστικό και αποτελεσματικό και όχι να αφήνεται έρμαιο στα χέρια του βασανιστή της.
-Η γυναίκα-θύμα κακοποίησης να λαμβάνει την απαιτούμενη υποστήριξη από τους αρμόδιους φορείς προκειμένου να αντιμετωπίσει το τραύμα της θυματοποίησης, να πάψει να αυτο-ενοχοποιείται ώστε να αντλήσει ψυχική δύναμη για να συνεχίσει.
-Μεγαλύτερη κοινωνική μέριμνα για τα ανήλικα τέκνα των γυναικών θυμάτων κακοποίησης, δεδομένου ότι πολλές γυναίκες αποτρέπονται από το να κάνουν καταγγελία εξαιτίας της οικονομικής εξάρτησης από τον δράστη.
-Δημιουργία ειδικών προγραμμάτων διαχείρισης θυμού για τους δράστες, τα οποία θα πρέπει να παρακολουθούν.
-Ενίσχυση των προγραμμάτων κατά του αλκοολισμού, καθώς η κατάχρηση αλκοόλ είναι συχνή σε πολλές από αυτές τις υποθέσεις.
-Ενίσχυση των εκστρατειών ενημέρωσης με έμφαση στις μορφές που λαμβάνει η βία κατά των γυναικών, πιο συστηματική ενημέρωση για την αυτο-ενοχοποίηση των θυμάτων που σε πολλές περιπτώσεις τις αποτρέπει από την καταγγελία αλλά και για τους επίσημους φορείς από τους οποίους μπορεί η γυναίκα να λάβει στήριξη και βοήθεια.
 
Συνοψίζοντας, πιστεύω ότι όλα ξεκινούν από την παιδεία μας. Συνεπώς, η βία κατά των γυναικών αποκαλύπτει ένα βαθύτερο έλλειμμα παιδείας, το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί στο σύγχρονο σχολείο που οφείλει να “αφουγκραστεί” έγκαιρα το κοινωνικό πρόβλημα και να δώσει βαρύτητα σε υψηλές αξίες και ιδανικά, να διδάξει στα παιδιά την έννοια του “σεβασμού στον συνάνθρωπο”, την ισότητα των φύλων και τη σπουδαιότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υποθέσεις νεανικής παραβατικότητας που βλέπουν το φως της δημοσιότητας καταδεικνύουν την άγνοια και μη συνειδητοποίηση θεμελιωδών αξιών. Ερευνητικά “κρούω τον κώδωνα του κινδύνου” σχετικά με αποκλίνουσες συμπεριφορές των νέων και επιμένω στη βαρύτητα που πρέπει να δοθεί στην “παιδεία” και όχι μόνον στην εκπαίδευση, στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό σχολείο ώστε να δώσουμε στη νέα γενιά τα εφόδια εκείνα για να χτίσουν ισχυρές προσωπικότητες και να αντιμετωπίσουν τις σημαντικές προκλήσεις της εποχής.
 
“Οργισμένο”, θα χαρακτηρίσω το σημερινό μου άρθρο, γιατί μου προκαλεί δυνατά συναισθήματα το ότι η γυναίκα στη σύγχρονη εποχή και κοινωνία κακοποιείται και δολοφονείται, αντί να κατακτά την κορυφή των ονείρων της, μετά από τους σκληρούς και αιματηρούς αγώνες που έχει δώσει.
Και αναρωτιέμαι από την εποχή που η Φόνισσα έπνιγε τα κοριτσάκια για να απαλλάξει τις οικογένειές τους από το βάρος της προίκας και από την παραδοσιακή κοινωνία που η μητέρα δηλητηρίαζε την έγκυο κόρη για να μη φέρει εκτός γάμου το μωρό της, τι έχει αλλάξει ουσιαστικά όταν ακόμα κορίτσια και γυναίκες υφίστανται βία, σε ακραίες μορφές, πίσω από κλειστές πόρτες; Το μήνυμά μου, σήμερα, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, κρίνω ότι πρέπει να είναι ένα δυνατό μήνυνα κατά της βίας, της υποτίμησης και του εξευτελισμού γυναικών.
 
Θα ολοκληρώσω επομένως με αυτό το μήνυμα : Για την Ελένη! “Καμία Ελένη λιγότερη, Κανένα κορίτσι και καμία γυναίκα απροστάτευτη και έρμαιο στα χέρια των βασανιστών της!” (βλ.σχετικά http://www.bloko.gr/2020/01/blog-post_552.html)


πηγή: aggelikikardara.wordpress.com


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια