Ο έρωτας, τα όνειρα για δεύτερο παιδί, τα τελευταία λόγια του…

Αργήσαμε να γνωριστούμε… Μόλις συναντηθήκαμε νιώσαμε το κλικ. Κεραυνοβόλος έρωτας. Για μένα ήταν τα πάντα, ένας υπέροχος άνθρωπος. Ζήσαμε μαζί 8 χρόνια και 8 μήνες. Την περίοδο

εκείνη προσπαθούσαμε να κάνουμε δεύτερο παιδί. Δεν προλάβαμε…».

Με μάτια βουρκωμένα η Βέρα Τζουλάκη μιλάει με πόνο ψυχής για τον άδικο χαμό του 41χρονου συζύγου της, Ζαχαρία Παπαδάκη, ο οποίος έσβησε στο ΚΑΤ, σχεδόν δύο εβδομάδες μετά το φρικτό εργατικό ατύχημα στο οινοποιείο της ΕΑΣΗ, στην Αυγενική.

Είναι φανερά αναστατωμένη. Η υπόθεσή τους αναβλήθηκε για 5η φορά! Από το 2014 η ποινική δίκη παραμένει σε εκκρεμότητα. Συνήγορος κατηγορουμένου δήλωσε κώλυμα και έτσι η εκδίκαση της υπόθεσης αναβλήθηκε εκ νέου, αυτή τη φορά για τις 29 Ιουνίου του 2020. Τραγική ειρωνεία: την ημέρα γενεθλίων του αδικοχαμένου συζύγου της.

Συγγενείς της στο άκουσμα της νέας αναβολής ξέσπασαν. «Ντροπή» φώναξαν. «Χάθηκε ένας άνθρωπος και νομίζουν ότι με τις αναβολές θα γλιτώσουν».

Θυμάται σαν χθες εκείνη την καταραμένη ημέρα. Άκουσε για το φοβερό ατύχημα στο ραδιόφωνο. Εκτός από τον άνδρα της, ο οποίος ήταν σε κρισιμότερη κατάσταση, άλλοι τρεις άνθρωποι είχαν υποστεί εγκαύματα από την καυστική σόδα που είχε εκτοξευτεί πάνω τους.

Άφησε σαν τρελή το παιδί τους σε συγγενικό πρόσωπο-δεν είχε συμπληρώσει τότε τα 4 έτη-και έτρεξε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου. Ο άνδρας της ήταν σε άθλια κατάσταση από τα εγκαύματα. «Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ήταν για το παιδί.

Τον καθησύχασα. Φώναζε: «Πονώ, καίγομαι, με έκαψαν οι κερατάδες». Αυτή ήταν η τελευταία φορά που μίλησε στον άνδρα της πριν τεθεί σε καταστολή. Στις 30 Αυγούστου μεταφέρθηκε στην Αθήνα, στο ΚΑΤ.

Πήγε και εκείνη  να είναι στο πλευρό του. «Δεν σκέφτηκα ποτέ τον θάνατο. Προετοιμαζόμουν για τα νοσοκομεία, σκεφτόμουν ότι θα βρεθεί λύση και με το παιδί, στο τέλος όλα θα πάνε καλά». Ο Ζαχαρίας της όμως έσβησε στις 7 Σεπτεμβρίου του 2014.

Για την Βέρα το χτύπημα εκείνο ήταν το πιο ισχυρό. Μέσα σε εννέα μήνες είχε χάσει γονείς και άνδρα. Έμεινε ξαφνικά μόνη, με ένα παιδί στην αγκαλιά, χωρίς δουλειά και με αναπάντητα πολλά ερωτηματικά για το τι ακριβώς έφταιξε και χάθηκε ο άνθρωπός της.

Και φυσικά μέσα σε όλα αυτά έπρεπε να διαχειριστεί και το θέμα του παιδιού της, το οποίο είχε αδυναμία στον πατέρα του και τον ζητούσε διαρκώς.

Σήμερα ο γιος τους, ο Νίκος, είναι 9 ετών, και ξέρει πράγματα σχετικά με τις συνθήκες απώλειας του μπαμπά του. Η μητέρα του, παρά το γεγονός ότι δεν είχε την οικονομική δυνατότητα, κατάφερε να ζητήσει τη βοήθεια ειδικών για να μπορέσει να στηρίξει σωστά το παιδί και να μην ραγίσει τον ήδη εύθραυστο κόσμο του.

Μετά τον θάνατο του άνδρα της, έπρεπε να δουλέψει όπου μπορούσε για την επιβίωση τους, σε αμπέλια, σε σπίτια, οπουδήποτε.

«Ζητάω να πουν την αλήθεια»

Αυτό που ζητά από τη Δικαιοσύνη είναι, όπως λέει, δικαίωση. «Οι προθέσεις μου δεν είναι εκδικητικές. Ζητάω μόνο να αποδοθούν ευθύνες εκεί που αντιστοιχούν. Δεν θα επιτρέψω να προσβάλουν την μνήμη του άνδρα μου.

Ήταν ένας έντιμος και καθαρός άνθρωπος. Αν είχε κάποια ευθύνη και ζούσε σήμερα, να είστε σίγουροι ότι δεν θα την αποποιούνταν.

Είναι όμως τρομερό να ρίχνουν τις ευθύνες στον νεκρό, ο οποίος δεν είναι εδώ για να μιλήσει.

Ο άνδρας μου πολλές φορές αγωνιούσε για τις συνθήκες της δουλειάς. Είχαν απολυθεί άτομα, χρωστούσαν δεδουλευμένα, ήταν μόνος, υπήρχε ασφυκτική πίεση, δεν υπήρχαν μέτρα ασφαλείας».

Αν και ανειδίκευτος εργάτης, ήταν πολύτιμος για την Ένωση. Καλός, εργατικός, αποδοτικός, αισιόδοξος άνθρωπος. Το 2000 ξεκίνησε να δουλεύει κανονικά για την Ένωση (εργαζόταν ήδη τρία χρόνια). Το μότο του ήταν πάντα: «Όλα καλά θα πάνε».

Συγγενείς που συνοδεύουν τη μαυροντυμένη γυναίκα υποστηρίζουν ότι μέχρι και σήμερα η χήρα έχει εισπράξει μόνο ειρωνεία. Ούτε μία συγγνώμη ούτε ένα «λυπάμαι». Καταγγέλλουν ότι θα εκδικαστεί η υπόθεση χωρίς να υπάρχει  πραγματογνωμοσύνη για τον σωλήνα που διερράγη με αποτέλεσμα να εκτοξευτεί η φονική ποτάσα.

«Οι αλλεπάλληλες αναβολές είναι ψυχοφθόρες. Από την άλλη όμως δεν ανέχομαι να προσβάλλουν τη μνήμη του. Θα παλέψω με όλες μου τις δυνάμεις για να δικαιωθεί. Το χρωστάω σε εκείνον και στο παιδί μας. Δεν ήταν στο σπίτι του, δεν ήταν στο χωράφι του. Ήταν στη δουλειά του όταν συνέβη αυτή η τραγωδία» διαμηνύει.

Ευαγγελία Καρεκλάκη

https://www.patris.gr