Παρακολουθήσαμε στο bloko.gr στενά τις προανακριτικές διαδικασίες και τις δίκες (στο μέτρο του δυνατού), τις πολύκροτες υποθέσεις τις 17 Νοέμβρη και των νεοναζιστικών καρκινωμάτων της χρυσής αυγής.
Φυσικά, ανάμεσα στις δύο εγκληματικές οργανώσεις δεν μπορεί να τεθεί ούτε ειδικό ούτε εξαιρέσιμο μέτρο σύγκρισης και αυτή καθεαυτή η άποψη μας, θεμελιώθηκε με επιχειρήματα (ΕΔΩ), χωρίς φυσικά να διεκδικούμε την καταχώρηση της άποψης και της θέσης ως ανεπιτήδευτο θέσφατο.
Υπάρχει όμως κάτι κοινό. Και στις δύο υποθέσεις η δικαιοσύνη κινήθηκε με υπερβατολογικούς όρους- κρίσεις και τελικές αποφάσεις έναντι του θεσμισμένου Δικαίου. Ικανή και αναγκαία παρένθεση, ανατρέχοντας στο 2013 και στην είσοδο της ΓΑΔΑ, τις ημέρες των συλλήψεων των ναζί. Ο υποφαινόμενος συμπίπτει στην είσοδο με τον ποινικολόγο κ. Μιχαλόλια, αδελφό και συνήγορο του φυρερίσκου. Ο κ. Μιχαλόλιας ζήτησε την άποψη μας για την πιθανή πορεία- εξέλιξη της ποινικής υπόθεσης. Η απάντηση μας ήταν, πως ανεξαρτήτως προδικασίας, οι καταδίκες και οι φυλακίσεις κατά την άποψη μας είναι δεδομένες, όπως ακριβώς συνέβη και με πολλούς από τους κατηγορούμενους για συμμετοχή στην 17 Νοέμβρη, με πρώτο και καλύτερο τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο.
Η σχετική επισήμανση διέγειρε κι εξέγειρε τον κ. Μιχαλόλια, ο οποίος αντέδρασε λέγοντας πως ο αδελφός του δεν έχει βάψει με αίμα τα χέρια, για ν' ανταπαντήσουμε πως δεν συμμεριζόμαστε σε καμία περίπτωση την άποψη του. Το αντίθετο, τα έχει βαθιά βουτηγμένα, ως υποκινητής και ηθικός αυτουργός σε πολλές δολοφονίες και απόπειρες.
Στους αναγνώστες του bloko.gr είναι γνωστές οι θέσεις μας για τους εγκληματίες νεοναζί. Μάλιστα, υπήρξαμε από τους πρώτους που μπήκαν στο στόχαστρο των απειλών τους και αυτό ήταν κάτι απολύτως ευεξήγητο, καθώς η σκληρή κριτική προς αυτούς, είχε αποδέκτες ένα αναγνωστικό κοινό μέσα από το οποίο πίστευαν πως μπορούσαν ν' αλιεύσουν ακροατές των ανατριχιαστικά μισαλλόδοξων κηρυγμάτων τους. Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε κι ενδεχομένως συμβάλλαμε κι εμείς σε αυτό, όταν υποστηρίξαμε και προωθήσαμε την κάθοδο ως υποψήφιου βουλευτή του κ. Χρήστου Κονταρίδη στη τότε Β' Αθηνών. Θυμίζουμε ότι σ' εκείνη την εκλογική διαδικασία τα ποσοστά των νεοναζί μειώθηκαν σημαντικά στα τμήματα στα οποία ψήφισαν ειδικά οι αστυνομικοί των ΜΑΤ- ΥΜΕΤ, γεγονός που κατέδειξε πως η επιλογή μας ήταν ουσιαστικά σημαντική. Κλείνει εδώ η παρένθεση.
Η άποψη μας, την οποία δημόσια εκθέσαμε και τη συζητήσαμε με τους ίδιους, ήταν πως Δένδιας, Παπαγιαννόπουλος και Τζοΐτης έκαναν λάθος να πάρουν από την ανθρωποκτονιών την έρευνα για τον Παύλο Φύσσα και με μία διαδικασία μπλιτσκρικ να συσσωματώσουν τις 30 δικογραφίες και να τις υποβάλλουν στην εισαγγελία. Είχαμε πεί πως για να μην πληγεί το κύρος της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, η καλύτερη δυνατή επιλογή ήταν το ανθρωποκτονιών ν' αρχίσει να ξεφλουδίζει το αυγό του φιδιού και σιγά, σιγά, εκ των πραγμάτων και μέσα από τα στοιχεία να φτάσει αναπόφευκτα στην κεφαλή του.
Επελέγη άλλη διαδικασία που εκ του αποτελέσματος κρίνεται ως δικαιωμένη. Είναι όμως; Και πως θα μπορούσε να ήταν όταν μέχρι τότε η συγκέντρωση στοιχείων και πληροφοριών για τους νεοναζί ήταν έκτασης μόλις μιας σελίδας χαμένη κάπου σε κάποιο γραφείο αξιωματικού της κρατικής ασφάλειας και η αντιτρομοκρατική δεν είχε, όπως και δεν έχει τμήμα για την ακροδεξιά τρομοκρατία;
Έτσι λοιπόν, όπως ο Γιωτόπουλος καταδικάστηκε σε πολλαπλά ισόβια με ισχνές και μόνο ενδείξεις, κάπως έτσι έγινε ποινικά αποδεκτή η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Με μία αλλά προφανώς ουσιαστική διαφορά. Στην περίπτωση Γιωτόπουλου εξαντλήθηκαν όλες οι προανακριτικές διαδικασίες. Στην περίπτωση των νεοναζί, όχι. Και κάπου εκεί υπήρχε ο κίνδυνος. Της αντικειμενικής κατάρρευσης, εάν δεν είχε ακολουθηθεί ο νομικά υπερβατικός φορμαλισμός της περίπτωσης του κατηγορούμενου ως αρχηγού της 17Ν.
του Γιώργου Καραιβάζ
0 Σχόλια