Άγγελοι επί της γης - του Κων/νου Τζέκη

Δημοσιεύουμε άρθρο του Κωνσταντίνου Τζέκη: Στην ιστορική διαδρομή των χωρών υπάρχουν δύσκολες περίοδοι κατά τις οποίες καλούνται ομάδες πολιτών να κάνουν το ύψιστο χρέος
τους.

 Έτσι ανάλογα με τις περιστάσεις αναδεικνύονται ήρωες που θυσιάζονται για την πατρίδα, υπάρχουν τάξεις πολιτών και επαγγέλματα που ξεπερνούν τα όρια του καλώς εννοούμενου υπηρεσιακού καθήκοντος και με πράξεις αλτρουισμού και αυτοθυσίας, δίνουν το φωτεινό παράδειγμα, αλλά και το μήνυμα ότι η χώρα ζει και υπάρχει, αλλά και θα υπάρχει ανά τους αιώνες. Μπορεί, ποιος ξέρει, αυτό να είναι το αίτιο της διατήρησης των λαών στην μακραίωνη διαδρομή τους.

Πολλοί λαοί εξαφανίσθηκαν ή αφομοιώθηκαν, ενώ η χώρα μας όχι μόνο υπάρχει αλλά κατά καιρούς δημιουργεί μικρά ή μεγάλα θαύματα που με έκσταση και θαυμασμό βλέπουν οι άλλοι λαοί. Μπορεί το θαύμα να περιγράφεται με γλαφυρότητα στο τραγούδι " τη Ρωμιοσύνη μη την κλαις εκεί που πάει να σκύψει, νατην πετιέται απ' την αρχή  και αντρειεύει και θεριεύει".

Έτσι σε στιγμές κρίσεων του έθνους σχεδόν πάντοτε εμφανίζονταν Άγιοι ή η Μητέρα του Χριστού που θωράκιζε και χαλύβδωνε την αποφασιστικότητα των αγωνιστών. Τώρα που τα θαύματα λιγόστεψαν, υπάρχουν οι επί της γης Άγγελοι. Μάλιστα κοίτα σύμπτωση, ντυμένοι στα λευκά που μπορεί οι ασθενείς να βλέπουν και το φωτοστέφανο στο κεφάλι τους, μαζί με την γλυκύτητα του προσώπου τους.

Ανακαλύψαμε λοιπόν τους Αγγέλους, που πάντοτε βρίσκονταν εκεί στις επάλξεις των αγωνιούντων ασθενών, στα ανήσυχα μάτια της μητέρας για το βρέφος της που ασθενούσε, στο εναγώνιο βλέμμα του ετοιμοθάνατου.

Όμως αυτοί οι Άγγελοι κρυμμένοι στην ομίχλη των συμφερόντων και μιας αδηφάγου απληστίας, που κατά καιρούς εξουσίαζε την υγεία, δεν ήταν ορατοί και σε κοινή θέα από το πλήθος, που κάθε μέρα αγωνιά, για την τύχη συνανθρώπων του από την πανδημία, που ταλαιπωρεί την υδρόγειο.

Θαυμάστε τους, αγαπήστε τους, εκτιμήστε τους, προσευχηθείτε γι' αυτούς. Μόνο με μια επισήμανση. Πάντοτε, όχι τώρα που τους έχουμε όλοι ανάγκη και όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω τους.

Όταν περάσει αυτό το σύννεφο που σκεπάζει την κοινωνία μας, τότε θα πρέπει να δείξουμε την αγάπη μας και τον θαυμασμό μας. Όχι μόνο για ότι προσέφεραν στην κοινωνία τώρα σε στιγμές κρίσεως, αλλά για ότι προσφέρουν προσέφεραν και θα προσφέρουν στην κοινωνία δια παντός.

Αυτό έκαναν πριν τότε που τους λοιδορούσαμε, τους κατηγορούσαμε, τους απαξιώναμε, αυτό είναι βέβαιο ότι θα πράττουν δια παντός.

'Όσο υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη τον καλό Σαμαρείτη, θα υπάρχουν και οι επί της γης Άγγελοι να τους συντροφεύουν. Αυτοί σήμερα είναι οι ανώνυμοι γιατροί, οι ανώνυμες νοσηλεύτριες, οι Νοσοκόμες, οι τραυματιοφορείς, οι ένστολοι, οι προϊστάμενοι τους.

Ας τους έχει ο Θεός καλά δίνοντας το φωτεινό παράδειγμα και ας  είναι πάντοτε παρόντες στο κρεβάτι του πόνου, πλάι στον ανήμπορο, τον πεινασμένο, τον έχοντα την ανάγκη συνάνθρωπό μας. Η χώρα τους ευγνωμονεί.