Ας μη… συγχωρεθούμε από μια “λεβέντικη” σφαίρα

Της Ευαγγελίας Καρεκλάκη

 

 

Αναρωτιέμαι πραγματικά τι άλλο πρέπει να γίνει σε αυτό το νησί για να σταματήσουν κάποιοι (και δυστυχώς είναι πολλοί) να μπαλοτοκοπούν δήθεν και καλά για το έθιμο.

 

Μπαλοθιές διά πάσαν νόσον και πάσαν… Στον πρόγαμο, στον γάμο, στη βάφτιση του κοπελιού, στο γλέντι του φανταρικού, στα γλέντια γενικότερα, στην έλευση του νέου χρόνου, στις κουρές, στις περιοδείες πολιτικών (αν και κάποιοι έχουν βάλει νερό στο κρασί τους υπό τον φόβο του σκανδάλου), στις κηδείες…

 

Είναι αυτοί οι απίστευτοι τύποι που έχουν το πιστόλι περασμένο στη μέση και το καλάσνικοφ γρασαρισμένο στο 4χ4. Το χρυσό κωνσταντινάτο στο δασύτριχο στήθος τους αντιφεγγίζει και τα στιβάνια τους μαύρα και καλογυαλισμένα για την περίσταση.

 

Και καμαρώνουν σαν τα γύφτικα σκεπάρνια σαν φθάσει η στιγμή που θα υψώσουν το χέρι και θα πατήσουν τη σκανδάλη. Σου δίνουν την αίσθηση ότι νιώθουν κάτι σαν τα πρωτοπαλλήκαρα του Παπαφλέσσα και του Κολοκοτρώνη. Τόσο ηρωική είναι η πράξη τους.

 

Αλίμονο σε εκείνον τον κακομοίρη που θα τολμήσει να δείξει ενοχλημένος ή ακόμα περισσότερο να διαμαρτυρηθεί. Μπορεί και να βρεθεί μπαλοτοκοπημένος για τη… μέγιστη προσβολή.

 

Σε χωριό κοντά στο Ηράκλειο που δεν έχει τέτοια… παράδοση, τις προάλλες έγινε «πόλεμος». Βγήκαν μπροστά τα λεβεντόπαιδα και άρχισαν να «ρίχνουν» ασταμάτητα, αδιαφορώντας ότι μία από τις σφαίρες θα μπορούσε να βρει ανθρώπινο στόχο, όπως έχει συμβεί τόσες φορές στο παρελθόν. Μέχρι και οι σκύλοι στους δρόμους λούφαξαν από τον φόβο τους.

 

Αλλά αυτοί είμαστε! Μας αρέσει το παιχνίδι της λησμονιάς. Ξεχνάμε ότι η Κρήτη έχει θρηνήσει νεκρούς από τέτοιες «λεβέντικες» σφαίρες. Έχουν χαθεί άνθρωποι που δεν έφταιγαν σε τίποτα, δεν προκάλεσαν κανέναν, πολλοί δεν  βρίσκονταν καν στον τόπο των πυροβολισμών.

 

Ρέμβαζαν ένα απόγευμα στην αυλή τους,  απολάμβαναν το ηλιοβασίλεμα στο μπαλκόνι τους ή διασκέδαζαν με την παρέα τους σε κάποιο ταβερνάκι στο κέντρο της πόλης.  Ξεχνάμε εκείνον τον δύστυχο Γερμανό τουρίστα, που ήρθε στην Χερσόνησο ταξίδι του μέλιτος και η σφαίρα καρφώθηκε στο κεφάλι του.

 

Ο θάνατος ήρθε ουρανοκατέβατος και τους πήρε. Ξεχνάμε ότι έχουν τραυματιστεί μικρά παιδιά ενώ έπαιζαν ανέμελα και σώθηκαν από θαύμα.

 

Και οι θρασύδειλοι «λεβέντες», που πάτησαν τη σκανδάλη με ύφος καπετάνιου, δεν είχαν την αντρειγιά να παραδοθούν.

 

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμία δικαιολογία. Είμαστε ασυγχώρητοι και ας ελπίσουμε ότι δεν θα… συγχωρεθούμε από μία τέτοια σφαίρα.

 

 

Πηγή: patris.gr

_