Γιατί κατεβάσαμε το υβρεολόγιο κατά του αξιωματικού της ΕΛΑΣ

Διαβάζοντας κάποια από τα σχόλια αστυνομικών για το βίντεο που κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες μέσα από το υπουργείο Παιδείας, παραξενευτήκαμε για τις αντιδράσεις, άδικες και
άφρονες κατά την άποψη μας.

Το ερώτημα είναι εάν οι επίμαχες σκηνές αποτελούν κόλαφο για την αξιωματικό ή μήπως για την ΕΛΑΣ;

Κι αυτό γιατί πως και με ποιο τρόπο ένας και μόνος αστυνομικός μπορεί ν' ανακόψει τον όχλο που κοχλάζει; Τι θα προτιμούσαν οι αναγνώστες που αναλώνονται σε λεονταρισμούς και πομφόλυγες; Αντί ν' αναρωτηθεί κάποιος πως και γιατί αυτός ο αστυνομικός βρέθηκε ολομόναχος μέσα σ' ένα πλήθος που ολολύζει, που αυτή καθαυτή είναι η μοναδική συνιστώσα στη διατύπωση περί κόλαφου ή ξεφτίλας, αναλίσκεται σε αναθέματα, αρές και κατάρες.

Το ορθό ερώτημα κατά την άποψη μας είναι που ήταν η αστυνομία και όχι πως έγινε άθυρμα ένας αστυνομικός.

Με την ίδια λογική του παραλόγου, ο σκοπός της ιρανικής πρεσβείας έπρεπε να πυροβολήσει και σε αναρίθμητες ακόμη περιπτώσεις που αστυνομικοί βρίσκονται ολομόναχοι βορά στους ενάντιους, θα έπρεπε να καταφύγουν στη λύση της βίας. Γι αυτό και υποστηρίζουμε πως το όνειδος δεν βαρύνει τον αστυνομικό, αλλά την ηγεσία που με πράξεις και παραλείψεις αφήνει εκτεθειμένο το προσωπικό της. Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Τέλος, η υφή και η χροιά του υβρεολογίου, δεν αρμόζει ούτε στην αισθητική, ούτε στην ηθική μας.


του Γιώργου Καραϊβάζ


_