Οι κακές συνθήκες εργασίας παράγουν κακής ποιότητας έργο - Του Ευάγγελου Λούκου

Τα τελευταία πολύπαθα χρόνια της κοινωνικοοικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα μας, χύθηκε πολύ μελάνι και ξεράθηκαν  πολλές γλώσσες  για τη ορθή λειτουργία της δημόσιας διοίκησης προς

το δημόσιο συμφέρον.  Ως γνωστόν η λειτουργία ενός ισχυρού και υγιούς δημόσιου εξυπηρετεί πρωτίστως τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα και την πλειονότητα των συμπολιτών μας. Στην επιτυχής εξωτερική σχέση αυτή με τους πολίτες διαδραματίζει χωρίς να είναι ορατή από το κοινωνικό σύνολο, το ρόλο της η εσωτερική λειτουργία των υπηρεσιών αυτών που καλούνται να υπηρετήσουν τον πολίτη. Είναι αδιαπραγμάτευτο ότι μία υπηρεσία που λειτουργεί αρμονικά και οργανωμένα, θα παράγει και υψηλής ποιότητας έργο.  Στο πλαίσιο αυτό της αρμονικής και ποιοτικής λειτουργίας τον κύριο παράγοντα τον έχει η διασφάλιση της καθημερινής εργασίας των υπαλλήλων και συνάμα των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Τυχόν διακρίσεις, εξυπηρετήσεις ημετέρων σε βάρος άλλων και λοιπές τακτικές που στη  μεταμνημονιακή εποχή πιστεύαμε ότι έχουν εξαλειφθεί, δυστυχώς  διαπιστώνουμε ότι έχουν ριζώσει για τα καλά στους κατώτερους και όχι μόνο πυρήνες της δημόσιας διοίκησης.

Ας έρθουμε τώρα στον δικό μας εργασιακό χώρο, των Φυλακών. Ημερήσιες διαταγές ανάθεσης αλλότριων καθηκόντων κατά παράβαση των κείμενων διατάξεων, πολυετείς (!) αποσπάσεις και «ξεχασμένοι» υπάλληλοι, μετατάξεις a la carte,  διακρίσεις υπηρεσιών, συνθέτουν ένα σκηνικό απαξίωσης της εργασιακής αξιοπρέπειας, καταβαράθρωσης του ηθικού των εργαζομένων και το αποτέλεσμα δεδομένο: Οι κακές συνθήκες εργασίας παράγουν κακής ποιότητας έργο και αυτό σε καμία περίπτωση με ευθύνη των απλών εργαζομένων. Τι να πρωτοαναφέρουμε για αυτήν την αναχρονιστική πατέντα των «ημερησίων διαταγών»; Με μία απλή απόφαση προϊσταμένου της Διεύθυνσης βαπτίζονται υπάλληλοι ΔΕ του κλάδου Φύλαξης ως νοσηλευτές (!), τεχνικοί, υδραυλικοί, υπεύθυνοι αυτεπιστασίας, διοικητικοί, λογιστές σε μία πολύ ιδιαίτερη υπηρεσία και χωρίς καθορισμένα κριτήρια. Το καλύτερο κρύβεται στην ανάθεση και καθηκόντων Υπαρχιφύλακα, βαθμοφόρου δηλαδή επιπέδου Υποτμηματάρχη με συγκεκριμένη δικαιοπρακτική  ικανότητα χωρίς αυτή η θέση πλέον να υφίστανται στην δημόσια διοίκηση. Απίστευτα πράγματα για τη  σύγχρονη λογική, λογικά πράγματα για έναν χώρο που βρίσκεται μόνιμα με το κεφάλι στραμμένο προς τα πίσω στις δεκαετίες του ωχαδερφισμού και των κολλητών .  Ως πότε οι διοικήσεις των φυλακών θα αρνούνται να ξεχρεώσουν τις συσσωρευμένες οφειλόμενες ημέρες ανάπαυσης (ρεπό) με τη δικαιολογία της «έλλειψης» προσωπικού; Πότε επιτέλους θα συμπεριληφθούν στις προσλήψεις ικανός αριθμός βοηθητικού και τεχνικού προσωπικού για να σταματήσει η αφαίμαξη από το μάχιμο προσωπικό φύλαξης; Μήπως θα ξεβολευτούν κάποιοι από ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Ως πότε οι συνάδελφοι θα είναι πολλών και διαφορετικών ταχυτήτων; Στην ίδια υπηρεσία να χρωστούνται 100 ρεπό στον ένα και στον άλλον ούτε 10; Δικαιοσύνη ε; Μετά υπάρχουν και απαιτήσεις, μαντέψτε σε ποιον από τους δύο;…  Πότε λήγουν αυτές οι πολυετείς αποσπάσεις υπαλλήλων που έχουν ξεχάσει  τι σχήμα έχει το κλειδί;  Που είναι ΟΛΟΙ οι υπάλληλοι της κατανομής των οργανογραμμάτων του κλάδου Φύλαξης; Σε ποιο κλάδο προσλήφθηκαν; Οι δικαιολογίες περί «αναγκών ασφαλείας» και « έλλειψης προσωπικού»  επικαλούνται  αντικειμενικώς ή προσωποποιημένα κατά το δοκούν;

 Αλλαγή νομοθεσίας και κυρίως αλλαγή νοοτροπίας, για να μπορέσουμε να έχουμε την δημόσια διοίκηση που ονειρευόμαστε να υπηρετούμε. Την δημόσια διοίκηση που δε θα τρώει τα μισά παιδιά της. Για να συμβεί αυτό, να σπάσουν επιτέλους αυτά τα αυγά! 



Του Λούκου Ευάγγελου

Εκλεγμένου Αντιπρόσωπου  στην Ομοσπονδία Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδας με την Ανεξάρτητη Κίνηση Σωφρονιστικών Υπαλλήλων  Κ.Κ.  Κορυδαλλού. 

_