«Πολλά τα εμπόδια, για μια καλύτερη αστυνόμευση» - 93χρονος απόστρατος της χωροφυλακής γράφει στον Υπουργό

Του Σεραφείμ Αθανασίου

Είμαι συνταξιούχος της παλιάς Χωροφυλακής και σε 5-6 ακόμη χρονάκια -αν με αφήσει ο Θεός να ζήσω- θα κλείσω τα 100 μου χρόνια ζωής.

Πολλά συνεπώς τα χρόνια που σέρνω στους ώμους μου και ως εκ τούτου περισσότερα έχουν δει τα μάτια μου από νεωτέρους στην ηλικία ανθρώπους. Και μια που στη Χωροφυλακή υπηρέτησα 33 ολόκληρα χρόνια (1945-1978) θα μου επιτρέψετε να πω ότι έστω και ελάχιστη αστυνομικής φύσεως εμπειρία απόκτησα στις υπηρεσίες που «βολοδερνόμουνα» κάθε μέρα αντάμα με άλλους αγαπημένους μου συναδέλφους, οι περισσότεροι των οποίων δυστυχώς δεν υπάρχουν σήμερα στη ζωή.

Σκοπός αυτής μου της επιστολής κ. Υπουργέ είναι να σας επισημάνω -αν και τα γνωρίζετε- κάποια παράπονα που δεν γίνονται μόνο από πολίτες, αλλά και από τα ίδια τα όργανα της τάξεως, τα οποία πολλές φορές αισθάνονται άσχημα γιατί -παρά τους κινδύνους που διατρέχουν- δεν μπορούν να προσφέρουν όσα θα ήθελαν σε ένα κόσμο νομοταγή, που όμως σήμερα νιώθει άβουλος, απογοητευμένος και φοβισμένος.

Πριν καλά, καλά σουρουπώσει αυτός ο κόσμος κλειδαμπαρώνεται στο φτωχό ή πλούσιο σπίτι του και προσεύχεται να βοηθήσει ο Θεός να ξημερώσει η άλλη μέρα και να βρίσκονται εν ζωή τα προσφιλή πρόσωπα της οικογένειάς του, και αυτές οι προσευχές του γίνονται επειδή δεν ξέρει από πού θα ξεφυτρώσει μέσα στην κρεβατοκάμαρά του ο ληστής, ο δολοφόνος, ο κλέφτης που αν δεν βρει να πάρει κάτι, παίρνει τις ζωές αυτών των ανθρώπων που δεν έφταιξαν σε τίποτε, έπεσαν όμως θύματα των καθαρμάτων που έχουν αποθρασυνθεί μια που δεν υπάρχει επαρκής έννομη τάξη και τούτο γιατί τα όργανα της τάξεως αλλού διατάσσονται να προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.

Όπως κ. Υπουργέ άκουσα οχτακόσιοι (800) αστυνομικοί επέστρεψαν στις υπηρεσίες τους και απηλλάγησαν από κάποιες πάρεργες προσφορές τους, που και εκείνα τα όργανα με ίσως βαριά καρδιά τις πρόσφεραν.
Σε ένα τοπικό (στο Βόλο) Ραδιόφωνο (17-4-2018) άκουσα πως σε δυο-τρεις μήνες από τις φυλακές της χώρας μας και με έναν ευεργετικό Νόμο κάποιου παλαιοτέρου υπουργού Δικαιοσύνης ονόματι Παρασκευόπουλου (να τον έχει καλά ο Θεός και να ξαναγίνει Υπουργός), πρόκειται να αφεθούν ελεύθεροι εκατοντάδες κλέφτες, ληστές, διαρρήκτες, δολοφόνοι του κερατά, έμποροι ναρκωτικών και στη συνέχεια, όταν βγουν από τις Φυλακές, ο Θεός να βάλει το χεράκι του.

Επίσης άκουσα πως προχθές είχαν αφεθεί ελεύθερα κάποια άλλα «μπουμπούκια» που είχαν διαπράξει του κόσμου τις κλοπές και τις ληστείες ή φόνους (πάλι με το νόμο Παρασκευόπουλου) και μόλις βγήκαν αμέσως κάποιους φουκαράδες τους λήστεψαν, ευτυχώς όμως έπεσαν στα χέρια των οργάνων της τάξεως για να επιστρέψουν στο «ωραίο» τους και «ευρύχωρο» διαμέρισμά τους.

Αλλά κ. Υπουργέ, εγώ ο παππούς, που είμαι 93 χρόνων και  μπαίνω στα 94ά μου χρόνια, εγώ λοιπόν ο παππούς ερωτώ εσάς που γνωρίζετε περισσότερα από μένα επειδή είστε και απόστρατος Στρατηγός, πού θα πάει αυτή η κατάσταση;

Είναι δυνατόν αυτά τα παιδιά, αυτοί οι χωροφύλακες που είναι τα δικά μας αλλά και του γείτονα παιδιά, που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί και που από τον πιο απλό σε βαθμό μέχρι και τον Αρχηγό του Σώματος επί 24ώρου βάσεως κινδυνεύει η ζωή τους από τα κακοποιά στοιχεία, είναι λέγω δυνατόν να δουλεύουν, να καταστρώνουν σχέδια επί σχεδίων στο πώς να φτάσουν κοντά στους πανέξυπνους πράγματι ληστές, κλέφτες, απατεώνες, εμπόρους ναρκωτικών και ων ουκ έστιν αριθμός εγκληματιών, προκειμένου να επιτυγχάνουν τη σύλληψή τους.

Στη συνέχεια να τους μεταγάγουν στους φυσικούς τους δικαστές ενός Κράτους δικαίου, να παίρνουν και με την καταδίκη τους την άγουσα για φυλακές, να αισθάνονται ικανοποιημένα τα όργανα ότι εκτέλεσαν το καθήκον τους επειδή απάλλαξαν την ήρα από το σιτάρι και ανέπνευσε ο νομοταγής πολίτης και σε λίγο όμως καιρό (εκείνος ο καταδικασμένος για φόνο ή ναρκωτικά) να πίνει εσπρέσο δίπλα στο αστυνομικό τμήμα προκαλώντας τον χωροφύλακα που πριν καιρό τον είχε συλλάβει με μεγάλο, ίσως, κίνδυνο της ζωής του;

Κύριε υπουργέ ξέρω ότι το γράμμα μου έπρεπε να έχει προορισμό το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Επειδή όμως πληροφορήθηκα πως είστε πρώην Στρατιωτικός και οπωσδήποτε ξέρετε περισσότερα απ ότι γνωρίζει ένα άλλο πολιτικό πρόσωπο εκτός στρατεύματος, αλλά και επειδή θέλω να αναφερθώ και σε κάποια άλλα προβλήματα που έχουν σχέση με αυτόν τον συμπαθή δικό μας κόσμο, τους άνδρες και τις γυναίκες των σωμάτων ασφαλείας εννοώ, που βολοδέρνονται και κινδυνεύουν κάθε μέρα και που εσείς είστε ο πολιτικός τους προϊστάμενος, προτίμησα εσάς και όχι τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης με τον οποίο εσείς άνετα μπορείτε να συνεννοηθείτε…

Σας πληροφορώ εγώ ο απόστρατος, που έχω και συγγενικά πρόσωπα στην αστυνομία, πως έρχεται στιγμή που οι χωροφύλακες λένε στους πολίτες «συγγνώμη κύριοι αλλά περιμένετε στο …ακουστικό σας» ή δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε γιατί δεν έχουμε αυτοκίνητο ή το έχουμε μεν αλλά λείπει σε άλλη αποστολή ή είναι σε συνεργείο γιατί του έφυγε η «λαμαρίνα» του.

Και κάτι άλλο που μπορείτε εσείς ως Υπουργός να διορθώσετε. Πριν λίγα χρόνια, δεν θυμάμαι πόσα, στην πόλη του Βόλου λειτουργούσαν τέσσερα (4) Αστυνομικά τμήματα και ακόμη τμήμα τροχαίας και έτερο τμήμα ασφαλείας διασκορπισμένα όμως σε διάφορες συνοικίες της πόλεως. Σήμερα όλα είναι κλειστά επειδή στο πολυτελές πράγματι Αστυνομικό Μέγαρο έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι αστυνομικοί που όμως βρίσκονται δυστυχώς μακριά από τις γειτονιές που βέβαια περνάνε, αλλά ξανά απομακρύνονται.

Στην περιφέρεια του Αλμυρού, κάποτε, λειτουργούσαν ένα σωρό υπηρεσίες. Μέσα στην πόλη αστυνομικό τμήμα και τμήμα τροχαίας και στην γύρω περιοχή τρεις Σταθμοί Χωροφυλακής: Σούρπης, Πτελαιού και Αγχιάλου. Και οι τρεις σταθμοί έχουν καταργηθεί και με ένα σαράβαλο αστυνομικό αυτοκίνητο από την πόλη του Αλμυρού που μόνο εκεί υπάρχει αστυνομία και με ελάχιστη μάλιστα δύναμη (προβλέπεται περισσότερη) τα όργανα της τάξεως είναι υποχρεωμένα να αστυνομεύουν περιμετρικά χιλιάδες χιλιόμετρα.

Και αν για παράδειγμα γίνει ένα επεισόδιο στη Νέα Αγχίαλο και από τον Αλμυρό ζητήσουν βοήθεια και το μοναδικό αυτοκίνητο ενδεχομένως απουσιάζει σε άλλη αποστολή προς την αντίθετη πλευρά του Αλμυρού για παράδειγμα στη Σούρπη, ζήτω που καήκανε οι άλλοι της Αγχιάλου και όταν εκεί πάει το αστυνομικό αυτοκίνητο μπορεί να προσφέρουν στο πλήρωμα και λίγα κόλλυβα από κάποιο δυστυχισμένο θύμα που προ καιρού ζήταγε από την Αστυνομία βοήθεια.

Στη νότια πλευρά του Πηλίου πριν χρόνια υπήρχαν τέσσερις (4) Σταθμοί Χωροφυλακής. Λαύκου, Αργαλαστής, Μηλεών και κάτω Λεχωνίων. Σήμερα έχουν καταργηθεί και η δύναμης συρρικνώθηκε στις Μηλιές με ένα μόνο (και εκεί) αυτοκίνητο.

Εάν τώρα για παράδειγμα ζητηθεί βοήθεια από το Τρίκερι, Προμύρι, Κατηγιώργη, Λαύκο, Άγιο Λαυρέντιο, Λαμπινού, Καλά Νερά ή Κάτω Λεχώνια και που περιμετρικά με τις Μηλιές που εδρεύει η Αστυνομία είναι ένα σωρό χιλιόμετρα (65 στο Τρίκερι, 55 στον Κατηγιώργη, 20 ή 30 στα κάτω Λεχώνια και βάλτε και άλλα…).

Εάν λοιπόν ζητηθεί βοήθεια από το Τρίκερι και πάει το αυτοκίνητο και ενδεχομένως την ίδια ώρα ζητηθεί άλλη βοήθεια των Κάτω Λεχώνια η απόσταση των οποίων είναι κάπου 100 χιλιόμετρα κάνω την απλή σκέψη εγώ ο γέρος πότε θα πάει στον καυγά των Λεχωνίων για να μη σκοτωθούν οι μεθυσμένοι η να δώσει βοήθεια σε κινδυνεύοντα από ληστή.

Κύριε Υπουργέ, δεν ξέρω αλλά εσείς, κάτι μου λέει πως, μπορείτε να αφήσετε μια ωραία εποχή πίσω σας. Ιδρύστε ξανά τους Σταθμούς Χωροφυλακής που άλλοι πολιτικοί κατήργησαν. Δώστε κουράγιο και δύναμη σε αυτά τα παιδιά που θέλουν να προσφέρουν υπηρεσία και δεν μπορούν.

Έχουμε την καλύτερη αστυνομία του κόσμου και την έχουμε κουτσουρεμένη από αυτοκίνητα, από αστυνομικό υλικό, από δύναμη ανδρών και γυναικών που παρά τους κινδύνους προσφέρουν ακόμη και τη ζωή τους και σε όλες τις ειδικότητες ακόμη και εκείνοι που εργάζονται στα γραφεία κινδυνεύουν χωρίς να εξαιρείται και το διπλανό με το δικό σας γραφείο που κάποτε εκεί μέσα ένας ήρωας Συνταγματάρχης, άφησε την τελευταία του πνοή.

Την κουτσούρεψαν την αστυνομία, δώστε της εσείς ζωή για να σας θυμούνται χρόνια. Είστε Στρατηγός και όπως ακούω, αν όχι από όλους, είστε όμως συμπαθής από μεγάλη μερίδα αστυνομικών οργάνων και από σας περιμένουν περισσότερα. Πάρτε τους λοιπόν με το μέρος σας βοηθώντας τους στα υπηρεσιακά τους καθήκοντα.

Φτάνει που δουλεύουν με μισθό πείνας, φτάνει που και μαζί με τους πιλότους μας συνεχώς κινδυνεύουν περισσότερο από οιονδήποτε άλλο εργαζόμενο στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα, τουλάχιστον ας βοηθηθούν στο δύσκολο έργο τους.

Οι, από φόβο, καρδιές των ανυπεράσπιστων Ελλήνων δεν χτυπούν ακαθόριστα μόνο στην Αθήνα που θα βοηθηθούν τώρα λίγο από τους οκτακοσίους που ανακαλέσατε από κάποια πρόσωπα που μέχρι τώρα δίκαια ή άδικα πρόσεχαν.

Έχουν ανάγκη προστασίας και οι παππούδες, οι γιαγιές και τα παιδιά, ακόμη και ο κάθε νομοταγής πολίτης που ζει και κινείται εκτός Αθηνών.

Αυξήστε τη δύναμη της Αστυνομίας και δώστε τους τροχοφόρα για να μπορούν να κινούνται και ας πληρώνουν από την τσέπη τους πολλές φορές τα καύσιμα, φτάνει τα τροχοφόρα να κινούνται χωρίς κινδύνους.

Τα όργανα της τάξεως έχουν συνηθίσει στη λιτή τους ζωή, όπως και στους καθημερινούς κινδύνους, γι’ αυτό χωρίς διαμαρτυρίες τρέχουν, τρέχουν παντού ακόμη και με σαράβαλα για να προσφέρουν την όποια βοήθεια.

Και ευτυχώς τουλάχιστον για την αστυνομία Βόλου πρόσφατα παρουσιάστηκαν δυο καλοί άνθρωποι και πρόσφεραν κάποια τροχοφόρα και «ανάσαναν». Θα αναφέρω τον ένα εξ αυτών επειδή τον άλλο ευεργέτη δεν τον θυμούμαι και του ζητώ συγγνώμη.

Είναι ο πρόεδρος του ΕΒΟΛ κ. Νικήτας Πρίντζος που δεν προσφέρει βοήθεια μόνο στην αστυνομία, αλλά παντού. Σε Νοσοκομείο και σε αλλά ευαγή ιδρύματα που κατά τη γνώμη του έχουν ανάγκη.
Αυτός ο ευπατρίδης και ευαίσθητος άνθρωπος σε τακτά διαστήματα βάζει το χέρι του βαθειά στην τσέπη των γαλακτοκομικών προϊόντων και τα προσφερόμενα αυτοκίνητα αστράφτουν από ομορφιά και περισσότερο από πεντακάθαρα συναισθήματα αγάπης.

Και συνεννοηθείτε -εν ανάγκη πατήστε πόδι- στον συνάδελφό σας κ. Υπουργό Δικαιοσύνης για να αλλάξει ο νόμος Παρασκευόπουλου, δεν είναι σωστό να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους ή και εμάς άρθρα και παράγραφοι ποινικών κωδίκων.

Δεν είναι σωστό οι αστυνομικοί μας να δουλεύουν σαν τους χαμάληδες, να συλλαμβάνουν κακοποιούς, να τους παραπέμπουν στη δικαιοσύνη, να δικάζονται και να καταδικάζονται και ύστερα από λίγο να βγαίνουν έξω από τα κελιά τους και επιδεικτικά να πηγαίνουν σε καφετέριες ακόμη και δίπλα στα αστυνομικά τμήματα για να πιουν τον καφέ τους και να κάνουν «σπάσιμο» στο αστυνομικό όργανο που κάποτε τους συνέλαβε επειδή έδειραν, λήστεψαν ή και σκότωσαν μια γριούλα ή επειδή στις τσέπες του κουβάλαγε δόσεις, σκόνης θανάτου.

Ειλικρινά ζητώ συγγνώμη αλλά από καιρό ήθελα να επικοινωνήσω μαζί σας, βοηθείστε παρακαλώ τα αστυνομικά μας όργανα. Μεγαλώστε τη δύναμή τους και προπαντός φτιάξτε και άλλα τμήματα, άλλους Σταθμούς Χωροφυλακής.

Έστω και έτσι, έστω και χωρίς να έχουν αυτοκίνητα για να μπορούν να βρίσκονται πιο κοντά στον αγρότη, στον εργάτη και σε όποιον άλλο νομοταγή πολίτη που συνεχώς καρδιοχτυπά από το φόβο του μήπως μπροστά του δει καμιά μαύρη κουκούλα ή και φαλτσέτα παλαιού υποδηματοποιού.

Και εσείς κ. Υπουργέ και εσείς σεβαστέ μου Στρατηγέ καλά θα γνωρίζετε τη λαϊκή παροιμία που λέει: Ακόμη και ο φόβος φυλάει τα έρημα!

Σπείρατε λοιπόν λίγο φόβο με διάσπαρτη στα χωριά μας την αστυνομική σας δύναμη για να μπορεί να κοιμηθεί ήσυχα, μια μάνα, ένα παιδί, μια γιαγιά ή και ένας σαν και μένα στην ηλικία παππούς.

rodiaki.gr

_