Ολόκληρη η ομιλία του Γιάννη Κατσιαμάκα στο 28ο Συνέδριο της ΠΟΑΞΙΑ

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του προέδρου της ΠΟΑΞΙΑ, Γιάννη Κατσιαμάκα, στο 28ο Τακτικό Συνέδριο της Ομοσπονδίας: Κυρίες και κύριοι, Σας καλωσορίζω στο 28ο πανελλαδικό μας συνέδριο
και σας ευχαριστώ ειλικρινά που τιμάτε με τη συμμετοχή και την παρουσία σας την επίσημη έναρξη των εργασιών του. Ένα συνέδριο με όραμα και ελπίδα για το συνάδελφο, για μια αποτελεσματική αστυνομία, για στελέχη με κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση, όπως πολύ περιεκτικά αναφέρουμε στον τίτλο του συνεδρίου, καταδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό και τη στόχευσή μας, ως συνδικαλιστικός φορέας στο χώρο της Ελληνικής Αστυνομίας.

Πριν αναφερθώ, όμως, στις δράσεις μας, σ’ αυτά που πετύχαμε ή δεν πετύχαμε και σ’ αυτά που επιδιώκουμε έως τη λήξη της θητείας μας, επιτρέψτε μου να εξηγήσω, γιατί διοργανώσαμε το 28ο συνέδριο εδώ, στη φιλόξενη πόλη της Καλαμάτας ή το 27ο, πέρυσι, στο Ηράκλειο της Κρήτης, εκτός των τειχών της πρωτεύουσας. Καλύτερη απάντηση δεν υπάρχει πιστεύω από το παρακάτω μικρό απόσπασμα και σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε να το αναγνώσω. Είναι από την« Αναφορά στον Γκρέκο», του Νίκου Καζαντζάκη. Ο μεγάλος αυτός Έλληνας στοχαστής, καταθέτει, προκαλώντας σε όλους μας ρίγη συγκίνησης, ότι: «Όταν ένας Έλληνας ταξιδεύει στην Ελλάδα, το ταξίδι του έτσι μοιραία μετατρέπεται σ’ επίπονη αναζήτηση του χρέους.

Πώς να γίνουμε κι εμείς άξιοι των προγόνων, πώς να τη συνεχίσουμε, χωρίς να την ντροπιάσουμε, την παράδοση της ράτσας μας; Μια αυστηρή ασίγαστη ευθύνη βαραίνει τους ώμους σου, βαραίνει τους ώμους όλων των ζωντανών Ελλήνων. Ακαταμάχητη μαγική δύναμη έχει το όνομα- όποιος γεννήθηκε στην Ελλάδα, έχει το χρέος να συνεχίσει τον αιώνιο ελληνικό θρύλο. Ένα ελληνικό τοπίο δε δίνει σ’ εμάς τους Έλληνες μιαν αφιλόκερδη ανατριχίλα ωραιότητας. Έχει ένα όνομα το τοπίο -το λένε Μαραθώνα, Σαλαμίνα, Ολυμπία, Θερμοπύλες, Μυστρά. Συνδέεται με μιαν ανάμνηση, εδώ ντροπιαστήκαμε, εκεί δοξαστήκαμε, και μονομιάς το τοπίο μετουσιώνεται σε πολυδάκρυτη, πολυπλάνητη ιστορία. Κι όλη η ψυχή του Έλληνα προσκυνητή αναστατώνεται. Το κάθε ελληνικό τοπίο είναι τόσο ποτισμένο από ευτυχίες και δυστυχίες με παγκόσμιο αντίχτυπο, τόσο γεμάτο ανθρώπινο αγώνα, που υψώνεται σε μάθημα αυστηρό και δεν μπορείς να του ξεφύγεις. Γίνεται κραυγή, και χρέος έχεις να την ακούσεις». Κυρίες και κύριοι, Δικό μας χρέος σήμερα, είναι, να αντλήσουμε διδάγματα από την Ιστορία μας, από τους θρυλικούς αγώνες του λαού μας, για να συνεχίσουμε να υπηρετούμε το έθνος και την πατρίδα μας. Αυτή η πανέμορφη χώρα με τον ανεξάντλητο φυσικό, αρχαιολογικό και πολιτιστικό της θησαυρό, δικαιούται να συνεχίσει να χαρίζει τα φώτα της στην ανθρωπότητα.

 Ό,τι εμπόδιο κι αν παρουσιάζεται μπροστά της, οφείλει να το προσπερνά, να μένει αλώβητη και να εξακολουθεί να γράφει Ιστορία. Σ΄ αυτήν την ιστορική της πορεία, η δική μας αποστολή είναι εξίσου ιερή και πολυσήμαντη. Κι εμείς, ως ανήσυχα όντα, καλούμαστε να πράξουμε το χρέος μας. Με τη διοργάνωση του συνεδρίου μας στην Καλαμάτα, εκμεταλλευόμαστε την παρουσία μας εδώ, και αντί να περιοριστούμε στην καθόλα αναγκαία και σημαντική διαδικασία της ανταλλαγής απόψεων και ιδεών για τα συνδικαλιστικά μας ζητούμενα, αναδεικνύουμε τις πολιτιστικές αξίες της περιοχής με τη συνεργασία και την πολύτιμη συνδρομή της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Παράλληλα, θα δοθεί η δυνατότητα στους τοπικούς φορείς να αναδείξουν και να θέσουν ενώπιον της Ηγεσίας, πολιτικής και φυσικής, τις σκέψεις και τις προτάσεις τους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αναφορικά με την αστυνόμευση και την εγκληματικότητα στις περιοχές τους, καθώς επίσης και τις δυσλειτουργίες που ενδεχομένως παρατηρούνται μετά την αναδιάρθρωση. Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω τον Περιφερειάρχη κ. Τατούλη που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε την πρωτοβουλία μας και στηρίζει και οικονομικά την διοργάνωση του συνεδρίου, όπως και την Αντιπεριφερειάρχη κα Νικολάκου που ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μας άκουσε και μας καθοδήγησε πώς θα κινηθούμε. Και τέλος, την Αντιπεριφερειάρχη Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας κα Αλιφέρη Ελένη για την αποφασιστική της συμβολή τόσο στο οικονομικό σκέλος της συνδιοργάνωσης όσο και στην παρουσίαση του πολιτιστικού αφιερώματος για τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της Περιφέρειας Πελοποννήσου και όχι μόνο. Κυρίες και Κύριοι, Η Ομοσπονδία μας, και με αυτό το συνέδριο, επιβεβαιώνει την ιστορική της αποστολή και τον ιδιαίτερο ρόλο της, να αγωνίζεται για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και συμφερόντων των Αξιωματικών και Ανθυπαστυνόμων της Ελληνικής Αστυνομίας.

Γνωρίζουμε ότι το οικονομικό περιβάλλον σε μια χώρα, κατά βάση χρεοκοπημένη και εξαρτημένη από τους διεθνείς δανειστές, δεν ευνοεί μαξιμαλιστικούς στόχους, ιδίως στο πεδίο των οικονομικών διεκδικήσεων. Δικαιούμαστε όμως, και υποχρεούμαστε θα έλεγα - και αυτό κάνουμε- να διεκδικούμε με όλη τη δύναμη της φωνής μας αυτά που πιστεύουμε για το ρόλο και την αποστολή της Ελληνικής Αστυνομίας και των στελεχών της. Μπορεί τα διαθέσιμα κονδύλια να είναι περιορισμένα και να υπάρχουν άλλες προτεραιότητες σε επίπεδο διαμόρφωσης του προϋπολογισμού της κεντρικής κυβέρνησης και των υπουργείων, ωστόσο, εμείς θα συνεχίσουμε να τονίζουμε ότι κακώς δεν επενδύει το ελληνικό κράτος στον τομέα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Κακώς δεν μεριμνά για τη διασφάλιση του αγαθού της ασφάλειας και αναβάλει διαρκώς την εφαρμογή μιας μακράς διάρκειας πολιτικής, για την κάλυψη των ελλειμμάτων που εντοπίζονται στο χώρο μας και γενικότερα στο χώρο των Σωμάτων Ασφαλείας. Σελίδα 3 από 8 Διότι, να μην το λησμονούμε, δεν είμαστε μόνοι μας. Υπάρχει διακλαδικότητα για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων κι εμείς οφείλουμε να προπορευόμαστε και όχι να ακολουθούμε τις εξελίξεις. Γύρω μας πυκνώνουν τα σύννεφα των απειλών της διεθνούς τρομοκρατίας, το οργανωμένο έγκλημα δεν γνωρίζει σύνορα, οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές επηρεάζουν αρνητικά την κοινωνική συνοχή. Η διαφθορά και η ανομία ιδίως σε συνθήκες οικονομικής κρίσης ανθούν, ενώ η προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου μπαίνει σε δεύτερη μοίρα όταν το οργανωμένο κράτος είναι απών.

 Έχει περάσει ανεπιστρεπτί Κυρίες και Κύριοι η εποχή που το καθηκοντολόγιο του αστυνομικού περιοριζόταν στις απλές περιπολίες, στις συστάσεις και στην υποβολή μηνύσεων. Ο σύγχρονος ρόλος του Έλληνα αστυνομικού, δεν τον θέλει απλά εύορκο στο καθήκον, προσηνή προς τους πολίτες και υπερήφανο ως άνδρα ή γυναίκα της Ελληνικής Αστυνομίας. Τον θέλει ταυτόχρονα και κοινωνικό λειτουργό και διπλωμάτη και πολιτικό στο αξίωμά του.

Ο αμοιβαίος σεβασμός που πρέπει να διέπει τη σχέση του με τον πολίτη και την κοινωνία απλώνεται πλέον σε ένα ευρύ πεδίο αρμοδιοτήτων και ρόλων, τους οποίους οφείλουμε πολλές φορές να υπηρετήσουμε χωρίς τα αναγκαία εφόδια και τις εγγυήσεις εκείνες που χρειαζόμαστε για να είμαστε αποτελεσματικοί κάθε μέρα, όποτε και όπου μας χρειάζονται οι πολίτες. Υπάρχουμε χάριν των πολιτών, απαιτούμε από αυτούς σεβασμό και γνωρίζουμε ότι τον έχουμε. Μας τον ανταποδίδει η ελληνική κοινωνία, το αποδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις, το απέδειξε και η πρόσφατη μεγάλη επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας με την εξιχνίαση και τη σύλληψη των απαγωγέων του κρητικού επιχειρηματία. Ήταν μια επιβεβαίωση που τόνωσε το ηθικό και των αστυνομικών και των πολιτών. Ωστόσο, ας μην γελιόμαστε. Απέχουμε ακόμα πολύ από το επιθυμητό αποτέλεσμα στην καθημερινότητά μας. Ωστόσο, συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη για να υλοποιήσουμε το όραμά μας για μια αστυνομία αποτελεσματική, όπως τη φανταζόμαστε όλοι εμείς που την υπηρετούμε αλλά και οι πολίτες που προσβλέπουν σε αυτήν και την εμπιστεύονται. Κυρίες και κύριοι, Μετά από αυτές τις γενικές παρατηρήσεις, θα ήθελα να πω δυο λόγια και για το συνδικαλισμό γενικότερα. Είναι γνωστό ότι η κατάρρευση της χώρας, επέδρασε καταλυτικά και στις τάξεις του ευρύτερου συνδικαλιστικού κινήματος. Η προϋπάρχουσα της κρίσης, απογοήτευση των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, αντί να δώσει ώθηση στα συνδικάτα της χώρας, εξακολουθεί να λειτουργεί αντισυνδικαλιστικά.

Οι εργαζόμενοι δεν εμπιστεύονται τις εκπροσωπήσεις τους και νιώθουν βαθιά προδομένοι. Στον αστυνομικό συνδικαλισμό, λόγω των ιδιαιτεροτήτων του, ανάλογες συγκρίσεις είναι παρακινδυνευμένες, ωστόσο, υπάρχουν και σε μας προβλήματα οργάνωσης και συμμετοχής στους αγώνες μας. Ουδείς υποστηρίζει βεβαίως, ότι η δυναμική του αγώνα μας, ιδίως στην αστυνομία, έχει καμφθεί. Ειδικά δε τα δυο τελευταία χρόνια, όπου υπήρξε κόπωση σε άλλα συνδικάτα, εμείς συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη για τα Μνημόνια, Σελίδα 4 από 8 χωρίς να αναμένουμε την κυβέρνηση να τα σκίσει…, όπως όλοι είχαμε ακούσει να διατείνεται, πριν από τις εκλογές του 2015. Τον αντιμνημονιακό μας λόγο, δεν τον ανακαλύψαμε σήμερα με την τωρινή Κυβέρνηση. Πέρυσι και φέτος στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, σε δυο και τρεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στην Αθήνα, μέσα στη Βουλή, στις Επιτροπές ακροάσεων φορέων, στα συνέδριά μας, στις συναντήσεις μας με τα πολιτικά κόμματα και τα άλλα συνδικάτα, είχαμε πάρει τις αποστάσεις μας από τις αυστηρές έως και εξοντωτικές για το λαό μας, επιταγές των Μνημονίων. Είχαμε καταγγείλει ότι δεν θα σωθεί ο τόπος με την αφαίμαξη μισθών και συντάξεων, ούτε με την υποχρηματοδότηση της λειτουργίας της αστυνομίας. Δεν λέγαμε τίποτε παραπάνω, από τα όσα οι σημερινοί κυβερνώντες διακήρυτταν πριν τις εκλογές με όραμα την ελπίδα. Αλλά αντί για ελπίδα, εισπράξαμε νέους φόρους, ένα ασφαλιστικό σύστημα που τσακίζει τις συντάξεις και ένα μισθολόγιο Φρανκενστάιν που όμοιό του δεν υπάρχει.

Ως ΠΟΑΞΙΑ, είτε μόνοι μας είτε με τις άλλες Ομοσπονδίες μαζί, στο μεσοδιάστημα από το 27ο έως το 28ο συνέδριό μας διανύσαμε μια περίοδο πυκνή σε γεγονότα και νομοθετήματα, που προσπαθήσαμε να αποτρέψουμε για να διασώσουμε κεκτημένα, για να σταματήσουμε την υποβάθμιση της ζωής μας. Αλλού βρήκαμε ευήκοα ώτα και δώσαμε λύσεις, κι αλλού συναντήσαμε αδιαλλαξία, εμπαιγμό και αδιαφορία. Στο σημείο αυτό να μου επιτρέψετε να απαριθμήσω ορισμένα από τα προβλήματα που αναδείξαμε και διεκδικήσαμε την επίλυσή τους. Καταρχάς για τα μισθολογικά μας και έχοντας στα χέρια μας τη δεύτερη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, θα αναμέναμε από την Κυβέρνηση τουλάχιστον να σεβαστεί τις δεσμεύσεις της για την αναγνώριση της επικινδυνότητας της εργασίας, αλλά και την ίδια τη Δικαιοσύνη, τις αποφάσεις της οποίας δεν μπορεί να επικαλείται αλα κάρτ. Εδώ τηρούν σιγή ιχθύος. Αντ’ αυτού όμως, επέλεξε να νομοθετήσει ένα νέο μισθολόγιο, κατ’ επίφαση ειδικό, ουσιαστικά ερήμην μας, με το οποίο όχι μόνο παραγνωρίζει τις αποφάσεις του ΣτΕ αλλά επιφέρει και περαιτέρω μειώσεις στη συντριπτική πλειοψηφία των αστυνομικών.

Το εφεύρημα της προσωπικής διαφοράς δεν είναι παρά ένα τρικ για να καλύψει τη νέα μισθολογική μας αφαίμαξη. Ο ασφαλιστικός νόμος που ψηφίστηκε πριν ενάμισι χρόνο, επίσης επιφυλάσσει περαιτέρω οδυνηρές μειώσεις στις ήδη κατακρεουργημένες συντάξεις και πέραν του ότι ισοπεδώνει την ιεραρχία και τους βαθμούς, έχει την πρωτοτυπία να αποδίδει σε όσους έχουν 35 και άνω χρόνια υπηρεσίας το 40% των συντάξιμων αποδοχών τους και να πριμοδοτούν ουσιαστικά αυτοί, όσους έχουν πολύ λιγότερα Αλήθεια, αυτήν την πρωτοτυπία, πόσο καιρό τη μελετούσαν, οι εγκέφαλοι του υπουργείου Εργασίας;

Υπό το βάρος αυτού του δυσμενούς νομοθετήματος και προκειμένου να κρατήσουμε ένα επίπεδο διαβίωσης σαν αξιωματικοί, καθότι ως γνωστόν ωθούμεθα σχεδόν πάντα στην αποστρατεία λόγω του συστήματος κρίσεων χωρίς τη θέλησή μας, προβληματιστήκαμε και προτείναμε μια ρύθμιση που θα διασφαλίζει την 35ετή παραμονή στο Σώμα. Κι ενώ αναμέναμε από την πολιτική ηγεσία ότι θα την είχε ήδη θεσμοθετήσει, αφού έγινε αποδεκτή και από την Σελίδα 5 από 8 αντίστοιχη επιτροπή του Αρχηγείου που συστάθηκε γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό, εντούτοις αυτό δεν έχει γίνει. Υπάρχει σοβαρή εξήγηση πέρα από διάφορες αβάσιμες αιτιάσεις που ακούγονται περί δήθεν νομικών κωλυμάτων; Θυμίζω απλά ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις όχι απλά το έχουν επιλύσει από το 2012, αμέσως μετά την ψήφιση του προηγούμενου ασφαλιστικού νόμου, αλλά μόλις πρόσφατα, προώθησαν και νέες ρυθμίσεις που διασφαλίζουν για όσους το επιθυμούν, την παραμονή στο στράτευμα τουλάχιστον για 40 έτη. Τελικά, γιατί αυτή η διάκριση;

 Και δεν είναι σοβαρό το επιχείρημα ότι άλλο ο στρατός και άλλο η αστυνομία διότι αφενός διεπόμεθα χρόνια τώρα από τον ίδιο συνταξιοδοτικό νόμο και αφετέρου η Ελληνική Αστυνομία έχει το περιθώριο απασχόλησης 40 αξιωματικών, έστω κι εκτός επετηρίδας, διότι για τόσο αριθμό στελεχών ομιλούμε. Ομοίως, το θέμα της προαγωγής των ανθυπαστυνόμων, ενώ είναι γνωστή και αποδεκτή από όλους η στρέβλωση που έχει δημιουργηθεί με το νόμο 3839/2008 και όλοι συμφωνούν ότι απαιτείται βελτίωση των ισχυουσών διατάξεων, και παρά το γεγονός ότι υπήρξε και πόρισμα από την ίδια επιτροπή του Αρχηγείου, με πρότασή μας, για ανεξήγητους λόγους και αυτή η ρύθμιση έχει παραπεμφθεί στις Καλένδες. Λυπάμαι που θα κάνω και πάλι τη σύγκριση, αλλά ο στρατός έχει βαθμολόγιο ακόμα και για τους ΕΠΟΠ.

Στο σημείο αυτό θέλω να υπενθυμίσω τι έλεγε το πρόγραμμα για τα Σώματα Ασφαλείας του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά την επιλογή Αρχηγού και το σύστημα αξιολόγησης κρίσεων και προαγωγών. Σας διαβάζω επακριβώς τι αναφέρει στην 1η παράγραφο: Και στην παράγραφο 5: Οι θέσεις αυτές ισχύουν ακόμη ή έχει κάτι αλλάξει και γι’ αυτό τον προσεχή Ιανουάριο θα πάμε και πάλι σε κρίσεις με το παλιό πελατειακό σύστημα; Τελικά, μήπως το «παλιό» δεν Σελίδα 6 από 8 είναι και τόσο παλιό, αλλά το κρίνουμε ως τέτοιο με βάση το ποιους εξυπηρετεί και γι’ αυτό το «παλιό» βολεύει την εκάστοτε εξουσία;

 Τουλάχιστον κ. Υπουργέ, αν δεν είστε διατεθειμένοι να καινοτομήσετε θεσμικά, ελπίζουμε να μην προκαλέσετε τριγμούς στην ηγεσία και να αφουγκραστείτε αυτό που λέμε κοινό αίσθημα, την επιθυμία δηλαδή όχι μόνο των αξιωματικών, αλλά και του συνόλου του αστυνομικού προσωπικού, που όλοι γνωρίζουμε ποια είναι αυτή. Κυρίες και κύριοι, Δεν θέλω να επεκταθώ σε άλλα γνωστά θέματα, όπως στην υποστελέχωση των υπηρεσιών, την ελλιπή εκπαίδευση, την έλλειψη κονδυλίων για συντήρηση των οχημάτων, τα προβλήματα από την αναδιάρθρωση, τη νομιμοποίηση εργαζομένων των 178 ευρώ, αναφερόμενος στου δόκιμούς αστυφύλακες, και πολλά άλλα που δεν θέλω να αναφέρω για να μην σας κουράσω, θα σταθώ μόνο σε ένα αίτημα που αφορά τους διοικούντες αξιωματικούς και τη στάση της διοίκησης απέναντί τους. Και στέκομαι ειδικά σε αυτό, διότι θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να δοθεί ένα τέλος σε αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο, το οποίο εμείς θα το κάνουμε σημαία μας έως ότου δοθεί λύση: Οι διοικητές των Υπηρεσιών είναι αυτοί που όλοι ανεξαιρέτως αποδεχόμαστε ότι ως επικεφαλής είναι «το άλφα και το ωμέγα» για τη σωστή λειτουργία των κυττάρων της αστυνομίας, δηλαδή των αστυνομικών τμημάτων. Οι άνθρωποι αυτοί όμως, ιδίως το τελευταίο χρονικό διάστημα, μόνο διοίκηση δεν ασκούν, αλλά αντιμετωπίζονται ως αριθμοί – μονάδες και όχι ως στελέχη ευθύνης που καλούνται να προσφέρουν ουσιαστικό έργο στην τοπική κοινωνία και στην περιοχή ευθύνης τους.

 Παρατηρούμε έτσι το φαινόμενο ανώτεροι αξιωματικοί να είναι επικεφαλής αστυνομικής δύναμης δυο – τριών αστυφυλάκων στο πλαίσιο μέτρων τάξης και ασφάλειας σε διάφορες εκδηλώσεις ακόμα και ήσσονος σημασίας. Πρόσφατα, στη συνάντησή μας, σας θέσαμε αυτό το πρόβλημα κύριε υπουργέ και απορήσατε κι ο ίδιος για το πώς είναι δυνατόν οι διοικητές να ασχολούνται σε καθημερινή σχεδόν βάση σε μέτρα τάξης παρά να ασκούν τη διοίκηση του τμήματός τους. Για να μη φανεί ότι είμαι υπερβολικός θα παραθέσω μια περίπτωση που μπορεί να φαντάζει ακραία, αλλά είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Δες τε τι ακριβώς συνέβη σε έναν συμπολίτη μας που είχε την ατυχία να ζητήσει μια βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής για τη σφραγίδα της Χάγης, που απαιτούσε την υπογραφή του διοικητή αλλά και του διευθυντή της Διεύθυνσης λόγω της ειδικής αυτής περίπτωσης. Σελίδα 7 από 8 Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο δύσκολη και απαιτητική εκτός κι αν σκοπίμως δεν θέλουν κάποιοι να λειτουργούν τα τμήματα. Μας έχει καταγγελθεί μάλιστα ότι διοικητές απασχολούνται πέντε και έξι μέρες τη βδομάδα σε μέτρα, επειδή σύμφωνα με τις διαταγές της ΓΑΔΑ, στα μέτρα επικεφαλής πρέπει να είναι ανώτεροι αξιωματικοί. Δηλαδή ένας Αστυνόμος Β’ τον Μάιο δεν είναι ικανός ενώ όταν κρίνεται και γίνεται αστυνόμος Α’ την επόμενη μέρα της προαγωγής, αποκτά αμέσως την ικανότητα, την εμπειρία και τη γνώση να τίθεται επικεφαλής των χαμηλοβάθμων. Αυτό δεν καταδεικνύει τίποτε άλλο παρά την ευθυνοφοβία της διοίκησης και την αποποίηση τυχόν ευθυνών, σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά.


 Κύριε Αρχηγέ, Μέχρι σήμερα έχετε αποδείξει το ενδιαφέρον σας για την επούλωση πληγών και την αντιμετώπιση των κακώς κειμένων, στρεβλώσεων και αναχρονιστικών διατάξεων που ουδείς τολμούσε να θίξει επί δεκαετίες. Αναμένουμε από σας να δώσετε άμεσα λύση και σε αυτή τη γάγγραινα της στρεβλής διοίκησης, διότι δεν τιμά κανέναν αλλά αντιθέτως μειώνει τους αξιωματικούς και ως προσωπικότητες και ως διοίκηση. Αγαπητοί συνάδελφοι, Η αγωνιστική μας πορεία παραμένει βαθιά χαραγμένη στο συνεδριακό πρόγραμμά μας και με όπλο την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, θα συνεχίσουμε με μεγαλύτερο πάθος και επιμονή ώστε στο επόμενο συνέδριο, με τη λήξη της τριετούς θητείας της ενεστώσας διοίκησης, να κάνουμε έναν πιο ολοκληρωμένο απολογισμό, και κυρίως με θετικότερο πρόσημο. Για το συνάδελφο, για την Υπηρεσία για τους συμπολίτες μας. Είμαστε οι λειτουργοί ενός κράτους δικαίου, το χαρακτήρα του οποίου οφείλουμε να διαφυλάξουμε, κλείνοντας τα αφτιά μας στις σειρήνες και λαμβάνοντας υπόψη τους κλυδωνισμούς που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια. Σελίδα 8 από 8 Είμαστε συνδικαλιστές, λειτουργούμε πάνω από πρόσωπα και κόμματα, και υπηρετούμε ιδεώδη. Την Ελλάδα και τη Δημοκρατία μας, τους δημοκρατικούς μας θεσμούς και τη νομιμότητα. Αμφιβάλει κανείς γι’ αυτό; Προφανώς όχι, πλην εκείνων βεβαίως, που έχουν ταχθεί, διαχρονικά, να προβοκάρουν και να σαμποτάρουν την ομαλή πορεία της χώρας.

 Κλείνοντας την ομιλία μου, θέλω να απευθυνθώ στην κυβέρνηση μέσω του υπουργού μας, του κ. Τόσκα ώστε να μεταφέρει την αγωνία μας για τα προβλήματα που ταλανίζουν τον οργανισμό και τους εργαζόμενους και που ο ίδιος τα γνωρίζει πολύ καλά. Κύριε υπουργέ, η κυβέρνηση οφείλει να κάνει πράξη τις δεσμεύσεις της κι εσείς ως υπουργός να ξεπεράσετε τις δυσκολίες που ενδεχομένως προκαλούν κάποιες ιδεολογικές αγκυλώσεις για να μοιραστούμε τη χαρά και την ικανοποίηση που θα νιώσουμε όλοι μας εφόσον δώσετε λύσεις στα μεγάλα και προβλήματα των αστυνομικών υπηρεσιών και των συναδέλφων μας. Αποδείξτε με έργα την αληθινή σας στοργή προς τα στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας.

Προσβλέπουμε στην καλή συνεργασία που έχουμε μαζί σας και που είμαστε βέβαιοι ότι θα συνεχιστεί γνωρίζοντας άλλωστε και ο ίδιος ότι έχουμε διαχρονικά τηρήσει στάση ευθύνης και έχουμε τεκμηριωμένες προτάσεις, τις οποίες σας έχουμε υποβάλλει σχεδόν για όλα τα θέματα. Προτάσεις τις οποίες γνωρίζουν και τα πολιτικά κόμματα, τα οποία καλούμε για άλλη μια φορά σήμερα να προτάξουν όχι το κομματικό, αλλά το δημόσιο συμφέρον και να μη χρησιμοποιούν την αστυνομία ως πεδίο άγονων μικροπολιτικών αντιπαραθέσεων. Αναμένουμε λοιπόν κύριε υπουργέ να ακούσουμε σε λίγο με την τοποθέτησή σας ουσιαστικές απαντήσεις διότι εμείς σας βλέπουμε και με την άλλη σας ιδιότητα, του στρατηγού, που δίνει πρακτικές λύσεις και δεν αναλώνετε σε θεωρίες. Άλλωστε θα συμμερίζεστε κι εσείς τα λόγια του μεγάλου στρατηλάτη Αλέξανδρου του Μακεδόνα, ότι «δεν υπάρχει τίποτε αδύνατον γι’ αυτόν που θα προσπαθήσει». Εμείς από τη μεριά μας προσπαθούμε.

Προσπαθούμε, οραματιζόμενοι μια αστυνομία αποτελεσματική, με στελέχη που θα έχουν την κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση, όπως αρμόζει σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν ταχθεί να υπηρετούν την πατρίδα και ένα κράτος δικαίου με σεβασμό στον πολίτη και στα δικαιώματά του.
_