Αστυνομία και Στρατηγική - κείμενο αστυνομικού

Στη χώρας μας ιδεοληπτικές, εκπαιδευτικές αλλά και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις μας κρατούν δέσμιους και δε μας επιτρέπουν να αντιληφθούμε την πραγματική αξία της έννοιας της Στρατηγικής

καθώς και τα οφέλη που προκύπτουν από τη σήμανση σαφών και προσδιορισμένων στόχων. H ιστορία έχει αναδείξει αξιόλογους θεωρητικούς της στρατηγικής όπως οι Θουκυδίδης, Σουν Τσου, Μακιαβέλι, Κλαούζεβιτς των οποίων τα έργα προσφέρουν εργαλεία ανάλυσης και σκέψης και αξιοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια από το σύγχρονο marketing έως και τη βιομηχανία του θεάματος, εδώ διαπράττουμε το επαναλαμβανόμενο σφάλμα να τα ταυτίζουμε αποκλειστικά και μόνο με το φαινόμενο του διακρατικού πολέμου μη έχοντας κατά νου ότι και εδώ έχουμε να κάνουμε με ‘’πόλεμο’’ κατά του εγκλήματος.

Μελετώντας κανείς  τη στρατηγική κουλτούρα της ΕΛ.ΑΣ είτε από τη σκοπιά του επιστημονικού ερευνητή ή από την ενεργό υπηρεσία στις τάξεις της διαπιστώνει ότι απουσιάζει από το καθημερινό ‘‘λεξιλόγιο’’ της σε όλη τη κλίμακα της ιεραρχίας η στρατηγική. Επιπρόσθετα, ως προς τη διδασκαλία του μαθήματος της εν λόγω έννοιας, θα τη συναντήσει κανείς στο πρόγραμμα σπουδών της Σχολής Εθνικής Ασφάλειας όπου φοιτούν μόνο ανώτερα στελέχη. Αναμφίβολα, η χάραξη υψηλής στρατηγικής αφορά από αρχαιοτάτων την ανώτατη διοίκηση, η μη εμπέδωση όμως της στρατηγικής κουλτούρας από τα κατώτερα βαθμολογικά στελέχη έχει ως τίμημα την απώλεια μιας γενικότερης στρατηγικής αντίληψης.

Κατά τον Κολιόπουλο (Η Τέχνη του Πολέμου του Σουν Τσου, 2016) εάν κάποιος επιθυμεί να προβεί σε μια ‘‘στρατηγική ενδοσκόπηση’’, να αναλύσει δηλαδή το στρατηγικό περιβάλλον οφείλει να γνωρίζει Τι θέλει; Γιατί το θέλει; Πώς να ενεργήσει; και Τι μέσα διαθέτει καθώς οι στόχοι που θέτει κάποιος να είναι τόσο φιλόδοξοι ώστε τα διαθέσιμα μέσα να μην επαρκούν για τη πραγματοποίησή τους. Οφείλουμε λοιπόν, για τις νέες προκλήσεις του 21^ου αιώνα όπως το διασυνοριακό έγκλημα, η διεθνής τρομοκρατία, το cybercrime, να υιοθετήσουμε ένα στρατηγικό δόγμα με ορίζοντα τουλάχιστον δυο δεκαετιών που να αποκρίνεται στο Τι είδους αστυνομία επιθυμούμε για την αντιμετώπιση αυτών και ποιοι οι πολιτικοί στόχοι που επιθυμούμε να πετύχουμε για την εμπέδωση της ασφάλειας στη κοινωνία[1]- σε επίπεδο τακτικής  πρέπει να είναι οι ευελιξία και καταστολή  και πυλώνες στρατηγικής οι προσαρμοστικότητα και πρόληψη - , ποιος ο ρόλος και πως πρέπει να λειτουργεί στις απαιτήσεις της κοινωνίας- ένα μοντέλο η υλοποίηση του οποίου θα εκκινεί από την γενική εκπαίδευση και θα καταλήγει στην εξειδίκευση-και με τι υλικά μέσα διαθέτει όπως ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλιστικές και επιχειρησιακές ανάγκες και τέλος η περαιτέρω διακλαδική συνεργασία με τα υπουργεία δικαιοσύνης και εξωτερικών καθώς χωρίς επιχειρησιακή συναρμογή με αυτά δε μπορεί να σταθεί κανένα δόγμα στο στέρεο έδαφος της πραγματικότητας π.χ με τη τελευταία νομοθεσία αποσυμφόρησης των φυλακών είχαμε την αποφυλάκιση κρατουμένων για τη σύλληψη των οποίων είχαν διατεθεί τεράστιοι έμψυχοι και υλικοί πόροι.

Παρμακίδης Ιωάννης

Αστυφύλακας

gifarmas@yahoo.gr

Μεταπτυχιακό Διεθνείς Σχέσεις και Πολιτικές 

Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

-Μεταπτυχιακό Στρατηγική και Διεθνή Πολιτική

Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

-Δόκιμος Ερευνητής Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων 

Πάντειο Πανεπιστήμιο

---

[1] Κατά τον Κλαούζεβιτς στο έργο του Περί Πολέμου, όλοι οι αντικειμενικοί σκοποί πρέπει να υποτάσσονται στους πολιτικούς στόχους (με τη έννοια πολιτικοί στόχοι δεν αναφερόμαστε στους κομματικούς-ιδεολογικούς)  

_