Ο πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ροδόπης για το νομοσχέδιο

Παραθέτουμε το χαιρετισμό του προέδρου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Ροδόπης

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι σήμερα ψηφίζεται στη Βουλή των Ελλήνων , ένα νομοσχέδιο που στις διατάξεις του συμπεριλαμβάνεται ένα νέο μισθολόγιο για τους ένστολους, το οποίο εισήχθη αιφνιδιαστικά, χωρίς προηγούμενο διάλογο και αποτελεί σίγουρα ένα μισθολόγιο που σε κάθε  περίπτωση  παραβιάζει κατάφορα όσα  οι  δικαιωτικές προς εμάς αποφάσεις του ΣτΕ  επιτάσσουν να πράξει η Κυβέρνηση, ώστε να μην παραβιάζει Συνταγματικές διατάξεις, άρα προφανέστατα Αντισυνταγματικό, αλλά επιπρόσθετα να είναι    το πιο άδικο, άνισο και ληστρικό μισθολόγιο που προτάθηκε ποτέ προς ψήφιση.

Ένα φτωχολόγιο ντροπής,  που  η Κυβέρνηση το συντάσσει κοινό μεν  για την Αστυνομία και τις Ένοπλες δυνάμεις , βασιζόμενο σε μία λογική κατηγοριοποίησης σύμφωνα με τον κατεχόμενο βαθμό , αδιαφορώντας όμως προκλητικά για το γεγονός ότι  τα στελέχη του  στρατού  έχουν διαφορετική και  προνομιακή βαθμολογική εξέλιξη σε σχέση με τους αδικημένους  αστυνομικούς,  παραγνωρίζοντας ασφαλώς την αυτονόητη υποχρέωσή της  για να διασφαλίσει νωρίτερα, ως όφειλε,  τους κανόνες ίσης αντιμετώπισης των στελεχών που αφορά το δημιούργημα ή ακριβέστερα το τερατούργημά της!!!!!

Ένα μισθολόγιο που δημιουργεί ανισότητες ακόμη και  μεταξύ των στελεχών της ίδιας της Αστυνομίας , αλλά παράλληλα ανοίγει πολύ επικίνδυνα και αδικαιολόγητα την ψαλίδα μεταξύ  υψηλόβαθμου   και χαμηλόβαθμου προσωπικού….

Δεν αναγνωρίζει την επικινδυνότητα της εργασίας μας, απομειώνει βαθιά τις αποδοχές του χαμηλόβαθμου προσωπικού που αποτελεί  τον κύριο εργασιακό πληθυσμό του κλάδου μας, αλλά και για να μην στρουθοκαμηλίζουμε…. αυτό  δεν είναι που μάχεται καθημερινά στους δρόμους για την καταπολέμηση του εγκλήματος ;;;;

Η περιβόητη προσωπική διαφορά αποτελεί για εμάς μία λογιστική αλχημεία, καθόσον δεν διασφαλίζει τις πραγματικές μας αποδοχές , υπόκειται δε σε χρονικό περιορισμό καίτοι ο αρμόδιος Υπουργός μας διατείνεται διαφορετικά επ΄ αυτού. Η αλήθεια όμως είναι εντελώς εκ διαμέτρου αντίθετη , διαψεύδοντας οικτρά το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, εάν πάρουμε ως δεδομένο τις πραγματικές μειώσεις που έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι, αφού ουσιαστικά η προσωπική διαφορά με την πάροδο του χρόνου έχει εξανεμιστεί.

Απορίας άξιο είναι να μας ζητά εμμέσως πλην σαφώς η Κυβέρνηση να παραμείνουμε στην ενέργεια μέχρι εξαντλήσεως του γενικού ορίου ηλικίας αποστρατείας (60ο έτος) ή της συμπλήρωσης 40 και πλέον ασφαλιστικών ετών, με το οξύμωρο ότι τα μισθολογικά κλιμάκια (ειδικά της Β κατηγορίας) σταματούν και μας καθηλώνουν από τα 29 έτη υπηρεσίας και πάνω χωρίς καμία άλλη μισθολογική εξέλιξη.

Η περικοπή και επαναφορά πληρωμής  του 5ου πενθημέρου, η τελική  διατήρηση του πλαφόν των νυχτερινών ωρών, η αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας και του χρόνου σπουδών, το επίδομα εξομάλυνσης για τους διαζευγμένους μη έχοντες την επιμέλεια τέκνου και η ενσωμάτωσή του στο επίδομα ιδιαίτερων συνθηκών , αποτελούσαν εκ προοιμίου  το «τυράκι» στη φάκα, κατά την προσφιλή συνήθεια των Κυβερνόντων, προκειμένου να ενδώσουν τελικά, όπως κάνουν πάντοτε σε ανάλογα εκτρωτικά νομοθετήματα, για να κερδίσουν τις όποιες εντυπώσεις και να φανούν δήθεν γαλαντόμοι. 

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Σε αυτόν τον διαρκή και άνισο αγώνα που δίνει αυτές τις ημέρες η Ομοσπονδία μας, σας θέλουμε όλους δίπλα μας συστρατευόμενους σε αυτή την προσπάθεια που αποτελεί σταθμό για το συνδικαλιστικό κίνημα και όχι μόνο.  Διακυβεύονται οι ζωές μας, οι ζωές των οικογενειών μας, οι εργασιακές μας συνθήκες και η όποια ολιγωρία θα αποτελέσει τροχοπέδη στις μελλοντικές εξελίξεις με δυσμενή επακόλουθα, τα οποία θα πρέπει να αποτρέψουμε θυσιάζοντας προσωπικά και υπηρεσιακά οφέλη.

 

Η ιστορία μας καλεί όλους. Η μη συμμετοχή και συνειδητή  απουσία  από αυτά τα δρώμενα, θα μας κρίνει αρνητικά τόσο στις συνειδήσεις των συναδέλφων, όσο και των οικογενειών μας και ενδεχομένως θα μας γράψει με τα πιο μελανά χρώματα.

Παρότι θα ήθελα να βρίσκομαι από τη θέση της Προέδρου της Ένωσης σήμερα κοντά σας, δυστυχώς και άλλες ειλημμένες συνδικαλιστικές υποχρεώσεις μου που πηγάζουν από την θέση μου στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας μας, με αναγκάζουν να βρίσκομαι στις επάλξεις του αγώνα και στα κέντρα αποφάσεων της πρωτεύουσας, για να ανατρέψω με τις όποιες δυνάμεις μου από κοινού με τους συναδέλφους- συνδικαλιστές τις αρνητικές εξελίξεις που βρίσκονται προ των πυλών.

« Ή θα βρούμε τον δρόμο ή θα τον χαράξουμε»

_