Πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας γύρω από τη λειτουργία του Πολεμικού Μουσείου Καλαμάτας, καθώς ολοένα και περισσότεροι κάνουν λόγο για προβλήματα πειθαρχίας και έλλειψης ελέγχου όσον αφορά την παρουσία και το ωράριο των στελεχών που υπηρετούν εκεί.
Σύμφωνα με καταγγελίες, ορισμένα στελέχη προσέρχονται στην υπηρεσία τους κατά βούληση, χωρίς σταθερό ωράριο, ενώ απουσιάζουν από τον χώρο ακόμα και για ώρες, χωρίς να υπάρχουν επίσημες εγγραφές ή αιτιολογήσεις. Το φαινόμενο των “άγραφων αδειών”, όπως χαρακτηρίζεται από γνώστες της κατάστασης, έχει γίνει καθημερινότητα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αίσθημα άνισης μεταχείρισης αλλά και αμφισβήτησης του κύρους του Μουσείου.
Σε έναν χώρο που υποτίθεται πως συμβολίζει την ιστορική μνήμη, την πειθαρχία και την τιμή των Ενόπλων Δυνάμεων, τέτοιες πρακτικές προκαλούν προβληματισμό και εύλογες απορίες για το αν υπάρχει επαρκής έλεγχος από τους προϊσταμένους και αν τηρούνται οι βασικοί κανονισμοί λειτουργίας που διέπουν μια στρατιωτική υπηρεσία. Σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχει στέλεχος το οποίο προσέρχεται για εργασία ένα δίωρο την ημέρα…
Η εικόνα που δίνεται προς τα έξω όχι μόνο δεν τιμά τη στρατιωτική παράδοση που φιλοξενεί το Μουσείο, αλλά υπονομεύει και την εύρυθμη λειτουργία του, τη στιγμή μάλιστα που το κοινό της Καλαμάτας – και ειδικά οι νέοι – θα έπρεπε να έρχονται σε επαφή με ένα πρότυπο οργάνωσης και επαγγελματισμού.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον ξεκάθαρα είναι: Ποιος ελέγχει ποιον; Και ποιο είναι τελικά το παράδειγμα που δίνεται, όταν σε μια στρατιωτική δομή, κάποιοι φαίνεται να έχουν προσωπικό καθεστώς “απουσίας κατά βούληση”;
Η διαφάνεια και η ισονομία δεν είναι απλές έννοιες! Είναι βασικά στοιχεία αξιοπιστίας και στον Στρατό, και στην κοινωνία!
Σύμφωνα με καταγγελίες, ορισμένα στελέχη προσέρχονται στην υπηρεσία τους κατά βούληση, χωρίς σταθερό ωράριο, ενώ απουσιάζουν από τον χώρο ακόμα και για ώρες, χωρίς να υπάρχουν επίσημες εγγραφές ή αιτιολογήσεις. Το φαινόμενο των “άγραφων αδειών”, όπως χαρακτηρίζεται από γνώστες της κατάστασης, έχει γίνει καθημερινότητα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αίσθημα άνισης μεταχείρισης αλλά και αμφισβήτησης του κύρους του Μουσείου.
Σε έναν χώρο που υποτίθεται πως συμβολίζει την ιστορική μνήμη, την πειθαρχία και την τιμή των Ενόπλων Δυνάμεων, τέτοιες πρακτικές προκαλούν προβληματισμό και εύλογες απορίες για το αν υπάρχει επαρκής έλεγχος από τους προϊσταμένους και αν τηρούνται οι βασικοί κανονισμοί λειτουργίας που διέπουν μια στρατιωτική υπηρεσία. Σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχει στέλεχος το οποίο προσέρχεται για εργασία ένα δίωρο την ημέρα…
Η εικόνα που δίνεται προς τα έξω όχι μόνο δεν τιμά τη στρατιωτική παράδοση που φιλοξενεί το Μουσείο, αλλά υπονομεύει και την εύρυθμη λειτουργία του, τη στιγμή μάλιστα που το κοινό της Καλαμάτας – και ειδικά οι νέοι – θα έπρεπε να έρχονται σε επαφή με ένα πρότυπο οργάνωσης και επαγγελματισμού.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον ξεκάθαρα είναι: Ποιος ελέγχει ποιον; Και ποιο είναι τελικά το παράδειγμα που δίνεται, όταν σε μια στρατιωτική δομή, κάποιοι φαίνεται να έχουν προσωπικό καθεστώς “απουσίας κατά βούληση”;
Η διαφάνεια και η ισονομία δεν είναι απλές έννοιες! Είναι βασικά στοιχεία αξιοπιστίας και στον Στρατό, και στην κοινωνία!
1 Σχόλια