«ΜΕ ΛΕΝΕ ΚΩΣΤΑ και είμαι εδώ για να σε βοηθήσω, είμαι εδώ για να σε ακούσω». Με αυτήν την πρόταση ξεκινάει κάθε φορά ο Κωνσταντίνος Λεβεντάκος τη διαπραγμάτευση στην οποία προσέρχεται. Από το 2009 που εντάχθηκε στην ομάδα διαπραγματευτών του Ενιαίου Συντονιστικού Κέντρου Επιχειρήσεων και Διαχείρισης Κρίσεων της ΕΛ.ΑΣ. έχει κληθεί να διαχειριστεί δεκάδες περιστατικά με απόπειρες αυτοκτονίας, ομηρίες και απαγωγές.
Μαζί με τον συνάδελφό του Μιλτιάδη Κάνδια ήταν από τους πρώτους που εκδήλωσαν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν στο Κέντρο, το οποίο δημιουργήθηκε το 2002 για τις ανάγκες της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων. Πλέον την ομάδα στελεχώνουν 150 άτομα σε όλη την Ελλάδα, που έχουν λάβει εκπαίδευση για διαχείριση κρίσεων.
Η «Κ» συνάντησε τους δύο αστυνομικούς στο αρχηγείο τους. Στη βιβλιοθήκη αριστερά το μάτι πέφτει απευθείας στους ταξινομημένους φακέλους: «αεροπειρατεία», «χημικών-βιολογικών-ραδιολογικών και πυρηνικών», «τεχνολογικές καταστροφές».
Ο Κωσταντίνος Λεβεντάκος (δεξιά) μαζί με τον συνάδελφό του Μιλτιάδη Κάνδια ήταν από τους πρώτους που δήλωσαν ενδιαφέρον για να ενταχθούν στην ομάδα, που σήμερα αριθμεί περίπου 150 μέλη. Φωτογραφία: Νίκος Κοκκαλιάς
«Το έναυσμα για να μπω στην ομάδα μού δόθηκε το 2004 στη λεωφορειο-πειρατεία του Γέρακα. Ηταν το πρώτο μεγάλο κρας τεστ της ομάδας διαπραγματευτών, και τα κατάφεραν. […] Ετυχε τότε να υπηρετώ στο τμήμα που έλαβε χώρα το περιστατικό, στο κομμάτι της προανάκρισης. Θαύμασα το έργο των διαπραγματευτών, και είπα “κάποια στιγμή θα γίνω και εγώ”». Υστερα από πέντε χρόνια, έκανε αίτηση και εντάχθηκε στην ομάδα.
Ο Μιλτιάδης Κάνδιας μπήκε δύο χρόνια αργότερα. Η ομάδα διαπραγματευτών ήταν το όνειρό του. «Ελεγα ότι θα γίνω διαπραγματευτής πριν καν δημιουργηθεί η ομάδα. Νεότερος έλεγα ότι θα ιδρύσω εγώ την ομάδα». Με αυτή τη σκέψη μάλιστα σπούδασε ψυχολογία. Οταν ολοκλήρωσε τους σπουδές του, δήλωσε υποψηφιότητα και έγινε δεκτός.
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ
Τα πρώτα περιστατικά που κλήθηκαν να διαχειριστούν και οι δύο, ως νέοι διαπραγματευτές, ήταν τα αυτοκτονικά. «Θεωρούνται τα πιο απλά, αλλά κατά την προσωπική μου εκτίμηση δεν είναι τόσο απλά. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν πολλές εναλλαγές στη συμπεριφορά τους», σημείωσε ο κ. Λεβεντάκος. Η ομάδα αντιμετωπίζει κατά μέσο όρο δύο τέτοια περιστατικά την εβδομάδα. Ο αστυνομικός περιέγραψε ένα από τα πιο πρόσφατα που αντιμετώπισε, κατά το οποίο ένας Σύρος πολίτης απειλούσε ότι θα αυτοκτονήσει στο διαμέρισμά του στην Αθήνα κραδαίνοντας ένα κουζινομάχαιρο στον λαιμό του. «Ηταν απελπισμένος. Είχε χάσει τους γονείς του στον πόλεμο. Είχε συλληφθεί πριν από 10 ημέρες. Θεώρησα ότι ήταν πολύ δύσκολο περιστατικό. Είχε κάνει χρήση ναρκωτικών –που αποτελεί δείκτη υψηλού κινδύνου για εμάς– και όση ώρα μιλούσαμε δεν έβγαλε ούτε στιγμή το μαχαίρι από τον λαιμό του. Ούτε στιγμή. Η διαπραγμάτευση ήταν πρόσωπο με πρόσωπο. Υστερα από τρεις ώρες που μιλούσαμε, παραδόθηκε. Το μόνο που ζήτησε ήταν ένα τσιγάρο για να παραδώσει το μαχαίρι».
Είχε κάνει χρήση ναρκωτικών –που αποτελεί δείκτη υψηλού κινδύνου για εμάς– και όση ώρα μιλούσαμε δεν έβγαλε ούτε στιγμή το μαχαίρι από τον λαιμό του. Ούτε στιγμή.
Οπως εξήγησε ο κ. Κάνδιας, όταν προσεγγίζει έναν άνθρωπο ως διαπραγματευτής, αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να καταλάβει το πρόβλημά του, τι τον εξώθησε στη συγκεκριμένη συμπεριφορά. «Εκείνη την ώρα δεν βλέπουμε τον εαυτό μας καθαρά ως αστυνομικό. Είμαστε εργαλεία της αστυνομίας, αλλά στην ουσία θέλουμε να μην υπάρξει κάποιος τραυματισμός και να λήξει αίσια για όλους το περιστατικό». Στη διαδικασία αυτή μετράει κάθε κίνηση και κάθε δευτερόλεπτο. Ο ίδιος θυμάται πολύ καθαρά την περίπτωση που ένας άνδρας με αδιευκρίνιστη ψυχική διαταραχή στο Περιστέρι είχε βγει από την έξω πλευρά του μπαλκονιού και απειλούσε να πηδήξει. Ηταν ένα δύσκολο σημείο που δεν μπορούσε να τοποθετηθεί κάποιο στρώμα ως δικλίδα ασφαλείας σε περίπτωση που αποφάσιζε να πέσει, και η επικινδυνότητα ήταν μεγάλη. Στην αρχή δεν μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί του. Κάποια στιγμή, όμως, πρόσεξε ότι άρχισε να πηγαίνει από την άλλη πλευρά του μπαλκονιού ώστε να πέσει αλλά να μην προκαλέσει κακό σε κάποιον άλλον άνθρωπο. «Εκμεταλλεύτηκα αυτό το στοιχείο και άρχισα να τον ακολουθώ όπου πήγαινε, σαν να του έλεγα πως “αν πέσεις, θα πέσεις πάνω μου”. Κάποια στιγμή τον πέτυχα σε ύφεση. Δεν μπήκε ποτέ από τη μέσα πλευρά του μπαλκονιού, αλλά μου επέτρεψε να ανέβω δίπλα του να συζητήσουμε». Το περιστατικό έληξε αισίως έπειτα από μια μακρά διαπραγμάτευση η οποία είχε ξεκινήσει στις 6.00 τα ξημερώματα και ολοκληρώθηκε στις 2.00 το μεσημέρι
«Το έναυσμα για να μπω στην ομάδα μού δόθηκε το 2004 στη λεωφορειο-πειρατεία του Γέρακα. Ηταν το πρώτο μεγάλο κρας τεστ της ομάδας διαπραγματευτών, και τα κατάφεραν. […] Ετυχε τότε να υπηρετώ στο τμήμα που έλαβε χώρα το περιστατικό, στο κομμάτι της προανάκρισης. Θαύμασα το έργο των διαπραγματευτών, και είπα “κάποια στιγμή θα γίνω και εγώ”». Υστερα από πέντε χρόνια, έκανε αίτηση και εντάχθηκε στην ομάδα.
Ο Μιλτιάδης Κάνδιας μπήκε δύο χρόνια αργότερα. Η ομάδα διαπραγματευτών ήταν το όνειρό του. «Ελεγα ότι θα γίνω διαπραγματευτής πριν καν δημιουργηθεί η ομάδα. Νεότερος έλεγα ότι θα ιδρύσω εγώ την ομάδα». Με αυτή τη σκέψη μάλιστα σπούδασε ψυχολογία. Οταν ολοκλήρωσε τους σπουδές του, δήλωσε υποψηφιότητα και έγινε δεκτός.
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ
Τα πρώτα περιστατικά που κλήθηκαν να διαχειριστούν και οι δύο, ως νέοι διαπραγματευτές, ήταν τα αυτοκτονικά. «Θεωρούνται τα πιο απλά, αλλά κατά την προσωπική μου εκτίμηση δεν είναι τόσο απλά. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν πολλές εναλλαγές στη συμπεριφορά τους», σημείωσε ο κ. Λεβεντάκος. Η ομάδα αντιμετωπίζει κατά μέσο όρο δύο τέτοια περιστατικά την εβδομάδα. Ο αστυνομικός περιέγραψε ένα από τα πιο πρόσφατα που αντιμετώπισε, κατά το οποίο ένας Σύρος πολίτης απειλούσε ότι θα αυτοκτονήσει στο διαμέρισμά του στην Αθήνα κραδαίνοντας ένα κουζινομάχαιρο στον λαιμό του. «Ηταν απελπισμένος. Είχε χάσει τους γονείς του στον πόλεμο. Είχε συλληφθεί πριν από 10 ημέρες. Θεώρησα ότι ήταν πολύ δύσκολο περιστατικό. Είχε κάνει χρήση ναρκωτικών –που αποτελεί δείκτη υψηλού κινδύνου για εμάς– και όση ώρα μιλούσαμε δεν έβγαλε ούτε στιγμή το μαχαίρι από τον λαιμό του. Ούτε στιγμή. Η διαπραγμάτευση ήταν πρόσωπο με πρόσωπο. Υστερα από τρεις ώρες που μιλούσαμε, παραδόθηκε. Το μόνο που ζήτησε ήταν ένα τσιγάρο για να παραδώσει το μαχαίρι».
Είχε κάνει χρήση ναρκωτικών –που αποτελεί δείκτη υψηλού κινδύνου για εμάς– και όση ώρα μιλούσαμε δεν έβγαλε ούτε στιγμή το μαχαίρι από τον λαιμό του. Ούτε στιγμή.
Οπως εξήγησε ο κ. Κάνδιας, όταν προσεγγίζει έναν άνθρωπο ως διαπραγματευτής, αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να καταλάβει το πρόβλημά του, τι τον εξώθησε στη συγκεκριμένη συμπεριφορά. «Εκείνη την ώρα δεν βλέπουμε τον εαυτό μας καθαρά ως αστυνομικό. Είμαστε εργαλεία της αστυνομίας, αλλά στην ουσία θέλουμε να μην υπάρξει κάποιος τραυματισμός και να λήξει αίσια για όλους το περιστατικό». Στη διαδικασία αυτή μετράει κάθε κίνηση και κάθε δευτερόλεπτο. Ο ίδιος θυμάται πολύ καθαρά την περίπτωση που ένας άνδρας με αδιευκρίνιστη ψυχική διαταραχή στο Περιστέρι είχε βγει από την έξω πλευρά του μπαλκονιού και απειλούσε να πηδήξει. Ηταν ένα δύσκολο σημείο που δεν μπορούσε να τοποθετηθεί κάποιο στρώμα ως δικλίδα ασφαλείας σε περίπτωση που αποφάσιζε να πέσει, και η επικινδυνότητα ήταν μεγάλη. Στην αρχή δεν μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί του. Κάποια στιγμή, όμως, πρόσεξε ότι άρχισε να πηγαίνει από την άλλη πλευρά του μπαλκονιού ώστε να πέσει αλλά να μην προκαλέσει κακό σε κάποιον άλλον άνθρωπο. «Εκμεταλλεύτηκα αυτό το στοιχείο και άρχισα να τον ακολουθώ όπου πήγαινε, σαν να του έλεγα πως “αν πέσεις, θα πέσεις πάνω μου”. Κάποια στιγμή τον πέτυχα σε ύφεση. Δεν μπήκε ποτέ από τη μέσα πλευρά του μπαλκονιού, αλλά μου επέτρεψε να ανέβω δίπλα του να συζητήσουμε». Το περιστατικό έληξε αισίως έπειτα από μια μακρά διαπραγμάτευση η οποία είχε ξεκινήσει στις 6.00 τα ξημερώματα και ολοκληρώθηκε στις 2.00 το μεσημέρι
. 
«Το πρώτο βήμα της μεθόδου που χρησιμοποιούμε είναι να επιστρατεύσουμε τεχνικές ενεργητικής ακρόασης» λένε στην «Κ» οι έμπειροι διαπραγματευτές. Φωτογραφία: Νίκος Κοκκαλιάς
Οταν λήγει ένα περιστατικό, σημείωσε ο κ. Λεβεντάκος, και καθόμαστε μετά με αυτόν τον άνθρωπο μερικά λεπτά, συνήθως αυτό που μας λέει είναι πως ήθελε κάποιος να τον ακούσει. «Γι’ αυτό και το πρώτο βήμα της μεθόδου που χρησιμοποιούμε είναι να επιστρατεύσουμε τεχνικές ενεργητικής ακρόασης». Ο αστυνομικός υποδιευθυντής ανέφερε πως άτομα έχουν ζητήσει να απευθυνθούν από τον δήμαρχο και τον εργοδότη τους μέχρι τον πρωθυπουργό. «Σε μία περίπτωση φέραμε κάμερα και δημοσιογράφο γιατί το άτομο ήθελε να μιλήσει στα ΜΜΕ. Μόλις μίλησε, έληξε το περιστατικό».
Στην ερώτηση εάν έχουν χάσει ποτέ κάποιο άτομο, ο κ. Λεβεντάκος ύστερα από μια σύντομη σιωπή, απάντησε θετικά. Οπως είπε, εκείνο το διάστημα η ψυχολογία του είχε επηρεαστεί τόσο, που είχε σκεφτεί να αφήσει την ομάδα. «Αυτό το περιστατικό δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου. Εγινε μπροστά μου. Και μέχρι σήμερα πιστεύω ότι γλίστρησε. Δεν ήμουν καθόλου καλά τις επόμενες ημέρες. Ηταν σοβαρό περιστατικό και ήμασταν τρεις διαπραγματευτές στο σημείο. Μέχρι σήμερα με καλούν μέλη της ομάδας την ημερομηνία που πέθανε ο άνθρωπος. Δεν ξεχνιούνται αυτά. Είναι πολύ δυνατό βίωμα».
ΑΠΑΓΩΓΕΣ ΚΑΙ ΟΜΗΡΙΕΣ
Πλην των αυτοκτονιών, η ομάδα διαχειρίζεται περιστατικά ομηριών αλλά και απαγωγών επισημαίνοντας πως τα τελευταία είναι και τα πιο περίπλοκα, καθώς περιλαμβάνουν έναν μεγάλο αριθμό ατόμων και παραγόντων και μπορεί να διαρκέσουν εβδομάδες. Ο Κωνσταντίνος Λεβεντάκος έχει συμμετάσχει σε τέσσερις απαγωγές, εκ των οποίων η τελευταία αφορούσε μεγάλο επιχειρηματία στο εμπόριο ανταλλακτικών. «Διήρκεσε πάνω από δύο μήνες. Από την αρχή τέλεσης του περιστατικού μέχρι και την παράδοση του ομήρου και των χρημάτων είμαστε σε μεγάλη συναισθηματική φόρτιση, και η οικογένεια και εμείς. Εχουμε εκπαιδευθεί στο ζήτημα διαχείρισης του συναισθήματος της οικογένειας. Είναι από τα δυσκολότερα περιστατικά». Οπως περιέγραψε, υπάρχει ένα συνεχές άγχος για το πότε θα επικοινωνήσουν οι απαγωγείς. Η ομάδα δεν επικοινωνεί απευθείας με τους απαγωγείς αλλά διατηρεί συμβουλευτικό ρόλο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης, οι διαπραγματευτές βρίσκονται στο πεδίο είτε σε ένα βαν είτε εντός του σπιτιού της οικογένειας. Λόγω της φύσης των συγκεκριμένων περιστατικών, δεν θέλουν να προχωρήσουν σε περισσότερες λεπτομέρειες για τη δράση τους, ωστόσο αναφέρουν πως ως περιστατικά οι απαγωγές στις οποίες έχει εμπλακεί η αστυνομία έχουν 100% ποσοστό επιτυχίας.
Η ομάδα δεν επικοινωνεί απευθείας με τους απαγωγείς αλλά διατηρούν συμβουλευτικό ρόλο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης, οι διαπραγματευτές βρίσκονται στο πεδίο, είτε σε ένα βαν είτε εντός του σπιτιού της οικογένειας.
Η ομάδα εκπαιδεύεται συνεχώς σε νέα περιστατικά που ενδέχεται να προκύψουν, προσκαλώντας κάποιες φορές και διαπραγματευτές από το εξωτερικό. Το 2022 πραγματοποιήθηκε στη χώρα μας η Ετήσια Διάσκεψη της Διεθνούς Ομάδας Εργασίας Διαπραγματευτών, κατά την οποία συμμετείχαν 107 σύνεδροι από 37 χώρες. Επίσημος προσκεκλημένος ήταν ο Γάλλος διαπραγματευτής που είχε επιχειρήσει το 2015 στην τρομοκρατική επίθεση στο θέατρο Μπατακλάν στο οποίο σκοτώθηκαν περίπου 129 άτομα. «Μαθαίνουμε αυτές τις πρακτικέπου χρησιμοποιούν όλοι διεθνώς σε περίπτωση που έχουμε τέτοιο χτύπημα στην Ελλάδα».
«Το πρώτο βήμα της μεθόδου που χρησιμοποιούμε είναι να επιστρατεύσουμε τεχνικές ενεργητικής ακρόασης» λένε στην «Κ» οι έμπειροι διαπραγματευτές. Φωτογραφία: Νίκος ΚοκκαλιάςΟταν λήγει ένα περιστατικό, σημείωσε ο κ. Λεβεντάκος, και καθόμαστε μετά με αυτόν τον άνθρωπο μερικά λεπτά, συνήθως αυτό που μας λέει είναι πως ήθελε κάποιος να τον ακούσει. «Γι’ αυτό και το πρώτο βήμα της μεθόδου που χρησιμοποιούμε είναι να επιστρατεύσουμε τεχνικές ενεργητικής ακρόασης». Ο αστυνομικός υποδιευθυντής ανέφερε πως άτομα έχουν ζητήσει να απευθυνθούν από τον δήμαρχο και τον εργοδότη τους μέχρι τον πρωθυπουργό. «Σε μία περίπτωση φέραμε κάμερα και δημοσιογράφο γιατί το άτομο ήθελε να μιλήσει στα ΜΜΕ. Μόλις μίλησε, έληξε το περιστατικό».
Στην ερώτηση εάν έχουν χάσει ποτέ κάποιο άτομο, ο κ. Λεβεντάκος ύστερα από μια σύντομη σιωπή, απάντησε θετικά. Οπως είπε, εκείνο το διάστημα η ψυχολογία του είχε επηρεαστεί τόσο, που είχε σκεφτεί να αφήσει την ομάδα. «Αυτό το περιστατικό δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου. Εγινε μπροστά μου. Και μέχρι σήμερα πιστεύω ότι γλίστρησε. Δεν ήμουν καθόλου καλά τις επόμενες ημέρες. Ηταν σοβαρό περιστατικό και ήμασταν τρεις διαπραγματευτές στο σημείο. Μέχρι σήμερα με καλούν μέλη της ομάδας την ημερομηνία που πέθανε ο άνθρωπος. Δεν ξεχνιούνται αυτά. Είναι πολύ δυνατό βίωμα».
ΑΠΑΓΩΓΕΣ ΚΑΙ ΟΜΗΡΙΕΣ
Πλην των αυτοκτονιών, η ομάδα διαχειρίζεται περιστατικά ομηριών αλλά και απαγωγών επισημαίνοντας πως τα τελευταία είναι και τα πιο περίπλοκα, καθώς περιλαμβάνουν έναν μεγάλο αριθμό ατόμων και παραγόντων και μπορεί να διαρκέσουν εβδομάδες. Ο Κωνσταντίνος Λεβεντάκος έχει συμμετάσχει σε τέσσερις απαγωγές, εκ των οποίων η τελευταία αφορούσε μεγάλο επιχειρηματία στο εμπόριο ανταλλακτικών. «Διήρκεσε πάνω από δύο μήνες. Από την αρχή τέλεσης του περιστατικού μέχρι και την παράδοση του ομήρου και των χρημάτων είμαστε σε μεγάλη συναισθηματική φόρτιση, και η οικογένεια και εμείς. Εχουμε εκπαιδευθεί στο ζήτημα διαχείρισης του συναισθήματος της οικογένειας. Είναι από τα δυσκολότερα περιστατικά». Οπως περιέγραψε, υπάρχει ένα συνεχές άγχος για το πότε θα επικοινωνήσουν οι απαγωγείς. Η ομάδα δεν επικοινωνεί απευθείας με τους απαγωγείς αλλά διατηρεί συμβουλευτικό ρόλο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης, οι διαπραγματευτές βρίσκονται στο πεδίο είτε σε ένα βαν είτε εντός του σπιτιού της οικογένειας. Λόγω της φύσης των συγκεκριμένων περιστατικών, δεν θέλουν να προχωρήσουν σε περισσότερες λεπτομέρειες για τη δράση τους, ωστόσο αναφέρουν πως ως περιστατικά οι απαγωγές στις οποίες έχει εμπλακεί η αστυνομία έχουν 100% ποσοστό επιτυχίας.
Η ομάδα δεν επικοινωνεί απευθείας με τους απαγωγείς αλλά διατηρούν συμβουλευτικό ρόλο. Καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης, οι διαπραγματευτές βρίσκονται στο πεδίο, είτε σε ένα βαν είτε εντός του σπιτιού της οικογένειας.
Η ομάδα εκπαιδεύεται συνεχώς σε νέα περιστατικά που ενδέχεται να προκύψουν, προσκαλώντας κάποιες φορές και διαπραγματευτές από το εξωτερικό. Το 2022 πραγματοποιήθηκε στη χώρα μας η Ετήσια Διάσκεψη της Διεθνούς Ομάδας Εργασίας Διαπραγματευτών, κατά την οποία συμμετείχαν 107 σύνεδροι από 37 χώρες. Επίσημος προσκεκλημένος ήταν ο Γάλλος διαπραγματευτής που είχε επιχειρήσει το 2015 στην τρομοκρατική επίθεση στο θέατρο Μπατακλάν στο οποίο σκοτώθηκαν περίπου 129 άτομα. «Μαθαίνουμε αυτές τις πρακτικέπου χρησιμοποιούν όλοι διεθνώς σε περίπτωση που έχουμε τέτοιο χτύπημα στην Ελλάδα».
«Επιτυχία είναι να είσαι παρών κάθε φορά, σε κάθε περιστατικό». Φωτογραφία: Νίκος ΚοκκαλιάςΕΝΑΣ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΣ
Τους ρωτάω ποιος είναι τελικά ένας επιτυχημένος διαπραγματευτής. «Αυτός που αντέχει να κάνει αυτό που κάνει για πολλά χρόνια, και συνεχίζει να το κάνει με πολύ ζήλο», απάντησε ο Μιλτιάδης Κάνδιας, λέγοντας πως επιτυχία είναι να είσαι παρών κάθε φορά, σε κάθε περιστατικό. Στον ίδιο τόνο, ο Κωνσταντίνος Λεβεντάκος ανέφερε πως επιτυχημένος είναι αυτός που νιώθει την ίδια ικανοποίηση και ευτυχία κάθε φορά που σώζει έναν άνθρωπο.
Ο Ελληνας πίσω από την επιστήμη των ονείρων
Τόσο οι δύο άνδρες όσο και όλα τα υπόλοιπα μέλη συμμετέχουν εθελοντικά στην ομάδα διαπραγματευτών, χωρίς καμία οικονομική ανταμοιβή, ενώ παράλληλα εκτελούν τα καθήκοντά τους στην αστυνομία. Είναι σε επιφυλακή τηρώντας ένα κυλιόμενο ωράριο. Τις ημέρες που είναι on call θα τρέξουν στο περιστατικό ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αίτημα της ομάδας, όπως ανέφερε και ο διευθυντής του Ενιαίου Συντονιστικού Κέντρου Επιχειρήσεων και Διαχείρισης Κρίσεων ταξίαρχος, Λάμπρος Χρυσανθάκης, είναι να δημιουργηθεί μία ανεξάρτητη ομάδα διαπραγματευτών που θα ασχολούνται μόνο με αυτόν τον τομέα.
Πηγή: kathimerini.gr
0 Σχόλια