Βρεθήκαμε, όπως κάθε χρόνο στο ίδιο σημείο το πρώτο Ψυχοσάββατο του έτους , για να τιμήσουμε την μνήμη των 154 συναδέλφων μας, που έπεσαν εν ώρα καθήκοντος.
Έπεσαν στο καθήκον από τρομοκρατικά χτυπήματα, πυρά εγκληματιών, κατά την διάρκεια καταδιώξεων, παρασύρθηκαν κατά την διάρκεια ρύθμισης της κυκλοφορίας, εκτελέστηκαν κατά την φύλαξη σταθερών στόχων.
Το κάθε περιστατικό και μια διαφορετική περίπτωση.
Λάθος!
Για να είμαστε ειλικρινείς και σίγουρα εγώ με τους συναδέλφους μου, που εκπροσωπώ, η αναγνώριση της επικινδυνότητας την δεδομένη στιγμή περιορίζεται στην μετονομασία ενός επιδόματος και μια γενναία αύξηση των 100€ στον μισθό.
Σίγουρα η επικινδυνότητα του επαγγέλματος του αστυνομικού δεν μπορεί να κοστολογηθεί και αδιαμφισβήτητα δεν μπορεί να κοστολογηθεί λιγότερο από οποιονδήποτε άλλο εργαζόμενο, κάτι το οποίο συμβαίνει όμως.
Πέραν τούτου όμως, όπως έχω πολλάκις τονίσει, η επικινδυνότητα δεν αφορά μόνο το οικονομικό κομμάτι.
Ολοι αυτοί οι συνάδελφοι που έπεσαν στο καθήκον και 200 και 300 και 500€ παραπάνω να έπαιρναν, η κατάληξη θα ήταν η ίδια.
Πολλοί εξ αυτών όμως θα μπορούσαν σήμερα να είναι κοντά μας αν το κράτος τους είχε θωρακίσει κατάλληλα!
Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα η οποία αντί να θωρακίζει τον αστυνομικό, τον εκθέτει σε ολοένα και μεγαλύτερους κινδύνους, με τις ελλείψεις και τις παραλείψεις του.
Απαρχαιομενος στόλος με οχήματα με χιλιάδες χιλιόμετρα να μένουν στη μέση της καταδίωξης της συνοδείας της υπηρεσίας.
Ενδοεπικοινωνίες διάτρητες, όπου οι εγκληματίες με 25€ αγοράζουν ασυρμάτους από το ελεύθερο εμπόριο- μοτορόλες και μας ακούν.
17 Ιουνίου 2009 δολοφονήθηκε ο Νεκτάριος Σάββας, ο οποίος εκτελουσε υπηρεσία φύλαξης στόχου μέσα σε ένα σταθερό υπηρεσιακό όχημα και συνεχίζουμε να διαθέτουμε αστυνομικούς για φύλαξη στόχων μέσα σε σταθερά οχήματα .
Πόσο αναλωσιμους μας θεωρούν ;
Πριν ένα χρόνο και δύο μήνες δολοφονήθηκε ο Γεώργιος Λυγγερίδης
Στο νοσοκομείο έφτασε με 7 σφυγμούς, χάρη στα τουρνικέ που του τοποθέτησαν οι συνάδελφοι της διμοιρίας στο τραυματισμένο πόδι του.
Τόσο αυτά όσο και την εκπαίδευση τα απέκτησαν με ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ακόμα και για να υιοθετηθεί αυτή η εκπαίδευση για τα τραύματα μάχης και να ενταχθεί το τουρνικέ στον εξοπλισμό του αστυνομικού είμαστε στο περίμενε …
Πόσο δύσκολο είναι να αλλάξει ένα ΠΔ και να βρεθεί ένα κονδύλι ώστε να αγοραστούν υλικά που κοστίζουν 15-20€ και ΣΩΖΟΥΝ ΖΩΕΣ…;;;
ΟΧΙ μόνο αστυνομικών αλλά και πολιτών
Πεθαίνουν συνάδελφοι διαφόρων ηλικιών και παρακαλάμε για ετήσιο προληπτικό ιατρικό έλεγχο
Και πάλι αναβλητικότητα και στασιμότητα.
Και δεν είναι μόνο όσοι έπεσαν στο καθήκον !
Υπάρχουν και οι αστυνομικοί , οι οποίοι επειδή χρησιμοποίησαν τα δημόσια υλικά που τους χορήγησε το κράτος για να εκτελέσουν το καθήκον τους, καταλήγουν σε μόνιμη διαθεσιμότητα και παλεύουν ολομόναχοι μέσα σε δικαστικές αίθουσες ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ από την τσέπη τους για νομική εκπροσώπηση, για να αποδείξουν ότι έπραξαν απλά το καθήκον τους.
Λες και κατά την εκτέλεση του καθήκοντος όπου φορούσαν την στολή και έφεραν το εθνόσημο, εκπροσωπούσαν τον εαυτό τους και όχι την οργανωμένη πολιτεία .
Όπως αντιλαμβάνεστε οι παθογένειες είναι αμέτρητες και διαχρονικές και επαναλαμβάνω
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ
Σεβαστείτε τον Έλληνα και την Ελληνίδα Αστυνομικό ουσιαστικά και όχι θεωρητικά.
Οχι με χτυπήματα στην πλάτη και λόγια αγαπης
Θωρακιστε μας σε όλα τα επίπεδα
-νομικά
-υλικοτεχνικά
-οικονομικά
-θεσμικά
Ώστε να παρέχουμε το αίσθημα ασφάλειας στην ελληνική κοινωνία και ταυτόχρονα να καταφέρουμε με την λήξη της υπηρεσίας να επιστρέφουν στις οικογένειες μας.
Κάτι το οποίο δεν συνέβη με τους 154 ήρωες πεσόντες συναδέλφους μας, τους οποίους τιμούμε σήμερα.
Αθάνατοι!!
0 Σχόλια