Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών «Σύγχρονη Αστυνομία»
Του Πάκου Δημοσθένη, Προέδρου Ε.ΑΣ.Υ.Α.
Έχει παρέλθει πάνω από ένας χρόνος από τη δολοφονία του αείμνηστου συναδέλφου Γεώργιου Λυγγερίδη, παρ’ όλα αυτά, κατά την άποψή μου, ελάχιστοι έγιναν σοφότεροι και ακόμα λιγότεροι μπήκαν στην ουσία ή τουλάχιστον στη διαδικασία έστω να συζητήσουν το ενδεχόμενο της έμπρακτης θεσμικής θωράκισης του αστυνομικού, η οποία παραμένει δυστυχώς μέχρι και σήμερα ζητούμενο. Αλλά πώς να γίνει πράξη όταν δεν μπήκε κανείς ούτε καν στη διαδικασία να αναλύσει τα λάθη και τις παραλείψεις οι οποίες μας οδήγησαν στο σημείο αυτό.
Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να προάγει εξωστρέφεια με σθένος, αφήνοντας πίσω του φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος και να απαιτήσει την πραγματική θεσμική – επιχειρησιακή θωράκιση των αστυνομικών, ούτως ώστε να μην αισθάνονται οι συνάδελφοι ως πρόβατα επί σφαγή όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, κατά την προσπάθειά τους να προστατεύσουν τις ζωές και τις περιουσίες των Ελλήνων πολιτών. Η Πολιτεία δεν «ξεχρέωσε» μαζί μας με την μετονομασία ενός επιδόματος σε επίδομα επικινδυνότητας. Βεβαίως, για να μην είμαι άδικος, σίγουρα είναι μια αρχή, αλλά τα βήματα που πρέπει να γίνουν είναι πολλά περισσότερα.
Στα συνδικαλιστικά δρώμενα, ο τελευταίος χρόνος για μένα και τους συνοδοιπόρους μου υπήρξε δύσκολος και ανηφορικός, έγινε όμως το πρώτο βήμα για την αλλαγή που θέλουμε να επιφέρουμε. Μετά το περσινό Πανελλαδικό εκλογικό συνέδριο της ΠΟΑΣΥ όπου και οι 9 υποψήφιοι της ομάδας μου εξελέγησαν στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, ακολούθησαν αρχαιρεσίες σε αρκετές Ενώσεις ανά την Επικράτεια, όπου και πάλι κόντρα στις προβλέψεις οι δυνάμεις μας αυξήθηκαν εντυπωσιακά, στέλνοντας παντού το μήνυμα ότι συνάδελφοι θέλουν να επέλθει η αλλαγή.
Εκλογική διαδικασία βεβαίως έλαβε χώρα και στην Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών τα αποτελέσματα της οποίας είναι σε όλους γνωστά, αυτό όμως που δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό είναι πως πολεμηθήκαμε λυσσαλέα και οδηγηθήκαμε για κάθε απίθανο (!) λόγο στις δικαστικές αίθουσες. Παρ’ όλα αυτά σταθήκαμε όρθιοι και δικαιωθήκαμε πανηγυρικά. Όπως έχω πει πολλές φορές, εμείς τους αγώνες τους κερδίζουμε στα γήπεδα και όχι στα «χαρτιά».
0 Σχόλια