Η κυβέρνηση άνοιξε την Κερκόπορτα των ιδιωτικών πανεπιστημίων με την παρουσίαση από τον Πιερρακάκη των αξόνων της ίδρυσής τους. Παρά τις αντιδράσεις των φοιτητών, τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις τους, τις καταλήψεις εκατοντάδων τμημάτων και σχολών, τις αποφάσεις των μαζικότατων γενικών τους συνελεύσεων, τις δεκάδες αποφάσεις των συλλόγων μελών ΔΕΠ κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων, προχωρά ένα παραπέρα βήμα στην όξυνση του πολέμου, σε μια επίδειξη κυβερνητικού τσαμπουκά προσδοκώντας να γονατίσει τον αντίπαλο.
Πλην, όμως, λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο και αυτό θα το χωνέψει σύντομα όχι μόνο σήμερα με το πανεκπαιδευτικό, πανελλαδικό συλλαλητήριο, αλλά και το επόμενο διάστημα, καθώς οι φοιτητές δηλώνουν αποφασισμένοι να μην υποχωρήσουν, αντιθέτως να πολλαπλασιάσουν και να εντείνουν τον αγώνα τους. Τώρα θα κριθεί και η στάση και η συνέπεια λόγων και έργων των πανεπιστημιακών καθηγητών, η αποφασιστικότητά τους να σταθούν δίπλα στους φοιτητές τους, που σηκώνουν το κύριο βάρος.
Οι άξονες του σχεδίου νόμου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια
Με αισχρή προπαγάνδα δήθεν στήριξης του Δημόσιου Πανεπιστήμιου, του οποίου ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην έμμεση ιδιωτικοποίηση και την επιχειρηματική λειτουργία, με δημαγωγικές κινήσεις τάχα επιβολής «αυστηρών κριτηρίων» για την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, τις οποίες σύντομα, εκ των πραγμάτων, θα εξαφανίσει, επιχειρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο υπουργός ειδικών αποστολών Πιερρακάκης να αποσπάσουν τη συναίνεση της φοιτητικής νεολαίας, της πανεπιστημιακής κοινότητας και της εργαζόμενης κοινωνίας.
Παραθέτουμε τα χαρακτηριστικά σημεία των αξόνων του σχεδίου νόμου:
1. Η ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστήμιου είναι μια απάτη
Ισχυρίζονται ότι ενισχύουν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο με χρηματοδότηση 1 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης, το ΕΣΠΑ καθώς και από έργα ΣΔΙΤ.
Πρόκειται για «πέτσινες» υποσχέσεις, στις οποίες δεν τρέφουμε καμιά απολύτως εμπιστοσύνη, καθώς η κυβέρνηση μας έχει συνηθίσει στα ασύστολα ψέματα, όπως π.χ. κάνει τώρα με τις τάχα «ενισχύσεις» των αγροτών.
Από την πλευρά τους, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, έχουν διαμηνύσει με αποδεικτικά στοιχεία ότι από το 2008 υπέστησαν τρομακτικές μειώσεις στη χρηματοδότηση και το προσωπικό τους, συνεπώς η «ενίσχυση» που τάζει ο Πιερρακάκης είναι σταγόνα στον ωκεανό και λέγεται για λόγους καθαρά εντυπωσιασμού και παραπλάνησης της «κοινής γνώμης».
Είναι χαρακτηριστό ότι ακόμη και το Συμβούλιο Διοίκησης του ΕΜΠ αναφέρει ότι «κατά την τελευταία 15ετία το ΕΜΠ υποχρεώθηκε σταδιακά να λειτουργεί με προϋπολογισμό μειωμένο κατά 63.6%, καθηγητικό προσωπικό μειωμένο κατά 36%, άλλο προσωπικό μειωμένο κατά 1.6% και αριθμό σπουδαστών αυξημένο κατά 20.7%.
Ο δραματικά συρρικνωμένος προϋπολογισμός οδηγεί αναπόφευκτα σε αδυναμία συντήρησης και εκσυγχρονισμού των εκπαιδευτικών, ερευνητικών και κτιριακών υποδομών του ΕΜΠ, οι οποίες υποβαθμίζονται με ραγδαίο ρυθμό. Το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με την εξίσου δραματική αφαίμαξη του προσωπικού όλων των κατηγοριών και βαθμίδων, καθιστά προβληματική (αν όχι αδύνατη) την παροχή ποιοτικού εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου, ανάλογου του κύρους και της ιστορίας του ΕΜΠ».
Ανάλογη ανακοίνωση εξέδωσε και η Σύγκλητος του Πανεπιστήμιου Κρήτης: «η κρατική χρηματοδότηση για λειτουργικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς έχει περικοπεί κατά 58,62% σε σχέση με το 2009, τα μέλη ΔΕΠ έχουν μειωθεί κατά 8,76%, οι άλλες κατηγορίες προσωπικού (ΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ, ΕΕΠ, διοικητικοί υπάλληλοι) κατά 22,71%, ενώ την ίδια περίοδο ο αριθμός των εγγεγραμμένων φοιτητών αυξήθηκε κατά 39,78%». Ενώ ακολουθούν αντίστοιχες ανακοινώσεις και από άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα, όπως π.χ. από μέλη ΔΕΠ του Πάντειου Πανεπιστήμιου, τη Σύγκλητο του Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων, κ.λπ.
Επειδή δε, τονίστηκε από όλες τις αποφάσεις των πανεπιστημιακών οργάνων και των μελών ΔΕΠ ότι η ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ θα πλήξει με ιδιαίτερη σφοδρότητα τα περιφερειακά Δημόσια ΑΕΙ, στους άξονες περιλαμβάνεται και η δημαγωγική ενίσχυση του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης με ίδρυση νέων τμημάτων (εδώ παίζει ρόλο και η εθνικιστική προπαγάνδα) και η απόκτηση «συστήματος διακυβέρνησης» από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (Το ΕΑΠ λειτουργεί ως οιονεί ιδιωτικό πανεπιστήμιο με δίδακτρα αν και είναι δημόσιο πανεπιστήμιο), αντίστοιχο με τα ισχύοντα στα υπόλοιπα δημόσια πανεπιστήμια (Πρύτανης-Συμβούλιο Διοίκησης-Σύγκλητος-ΕΛΚΕ), με ένταξή του στο νόμο πλαίσιο Κεραμέως (ν. 4957/2022).
2. Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση του Δημόσιου Πανεπιστήμιου, η λειτουργία του με επιχειρηματικά κριτήρια και η ακαδημαϊκή ισοτίμηση των κολλεγίων
Στον άξονα «Ενίσχυση διεθνοποίησης Δημόσιων Πανεπιστημίων» αναφέρεται η «Θεσμοθέτηση δυνατότητας εγγραφής αλλοδαπών φοιτητών στα ελληνόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα με δίδακτρα με μαθήματα ελληνικής γλώσσας τον πρώτο χρόνο. Ο αριθμός των φοιτητών και το ύψος των διδάκτρων καθορίζεται από τα ιδρύματα». Εχουμε δηλαδή την ενίσχυση ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στο πλαίσο λειτουργίας των Δημόσιων ΑΕΙ, μέσα από την επέκταση των διδάκτρων και στα ελληνόγλωσσα προπτυχιακά για αλλοδαπούς φοιτητές πέρα από τα ήδη ισχύοντα στα ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα. Η ρύθμιση αποτελεί προάγγελο για τη γενίκευση των διδάκτρων σε όλα τα προπτυχιακά προγράμματα και για τους έλληνες φοιτητές. Ως πρόφαση θα χρησιμοποιηθεί η ισότητα στους όρους ανταγωνισμού με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Στις ρυθμίσεις προώθησης της επιχειρηματικής λειτουργίας, των «πτυχίων»-σούπερ μάρκετ για κάθε τσέπη περιλαμβάνεται και η «Σύναψη συμφωνιών ελληνικών Πανεπιστημίων με διεθνή Κέντρα Σπουδών και ξένα πανεπιστήμια για περιόδους σπουδών (έως 3 εξάμηνα) των φοιτητών τους στην Ελλάδα».
Στον ίδιο άξονα αναφέρεται η «Θεσμοθέτηση μετεγγραφών στα ξενόγλωσσα προγράμματα για ξένους φοιτητές-Ολοκλήρωση των απαιτούμενων ρυθμίσεων που επιτρέπει την κύρωση της σύμβασης της Λισαβόνας για την ακαδημαϊκή αναγνώριση τίτλων σπουδών αλλοδαπής».
Η κυβέρνηση, δηλαδή, προτίθεται να ολοκληρώσει τις ρυθμίσεις βάσει των οποίων οι απόφοιτοι των κολλεγίων δεν θα έχουν μόνο επαγγελματικά δικαιώματα ισότιμα με αυτά των αποφοίτων των Δημόσιων ΑΕΙ, αλλά και ακαδημαϊκά δικαιώματα, μιας και τα «πτυχία» τους χορηγούνται από τα πανεπιστήμια της αλλοδαπής που είναι συμβεβλημένα. Το θέμα αναδείχτηκε και στην ελληνική Βουλή το 2020, κατά την αναγνώριση των «πτυχίων» των κολλεγίων ως προσόν διορισμού στη δημόσια εκπαίδευση, με την άρνηση της Κεραμέως να δημοσιοποιήσει την επίμαχη «αιτιολογημένη γνώμη-παρατήρηση» 4061 της Κομισιόν, με την οποία υποστηρίζεται ότι «η Ελλάδα παραβιάζει την Ευρωπαϊκή οδηγία 2005/36 λόγω υπαγωγής της αναγνώρισης διπλωμάτων στον ΔΟΑΤΑΠ, για εκπαιδευτικούς που έχουν αποκτήσει τίτλο σπουδών σε άλλο κράτος μέλος της Ε.Ε. και δεν αναγνωρίζει τίτλους σπουδών που έχουν χορηγηθεί από κολέγια που συνεργάζονται με ΑΕΙ της Ενωσης».
Η αναβάθμιση των κολλεγίων σε πανεπιστήμια προαναγγέλλεται και στον άξονα «Υφιστάμενη κατάσταση της -Μη Κρατικής- μεταλυκειακής εκπαίδευσης στην Ελλάδα», όπου τονίζονται με νόημα επί λέξει τα εξής: «Τα πτυχία των κολλεγίων εξασφαλίζουν στους αποφοίτους τους επαγγελματικά δικαιώματα αλλά όχι ακαδημαϊκά, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και μόνο. Σε χώρες του εξωτερικού αναγνωρίζονται και ακαδημαϊκά» με τη λέξη «ακαδημαϊκά» τονισμένη από τον συντάκτη.
Οι τυμπανοκρουσίες για την ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστήμιου και η βίαιη εξώθησή του σε λειτουργία με όρους επιχείρησης Α.Ε. τεκμαίρεται και από τη μείωση ακόμη και αυτής της λιγοστής κρατικής χρηματοδότησης με «αντικειμενικά κριτήρια». Στον άξονα «Θεσμικές Καινοτομίες» αναφέρεται ότι μειώνεται στο 70% (από 80%) το ποσοστό της κρατικής χρηματοδότησης με αντικειμενικά κριτήρια και αυξάνεται σε 30% (από 20%) το ποσοστό της χρηματοδότησης υπό την αίρεση της αξιολόγησης με κριτήρια σκληρού ανταγωνισμού και επιχειρηματικότητας.
Επίσης αναφέρεται η «Διεύρυνση του θεσμού του ‘’Συνεργαζόμενου Καθηγητή’’ (Joint Chairs) σε όλες τις βαθμίδες, με αύξηση δικαιωμάτων, αμειβόμενων από ίδιους πόρους των Ιδρυμάτων». Αντί, δηλαδή να ενισχυθούν τα δημόσια πανεπιστήμια με μόνιμο διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό, η κυβέρνηση καθιερώνει και μια άλλη κατηγορία ελαστικών εργασιακών σχέσεων, υποχρεώνοντας μάλιστα τα Ιδρύματα να αμείβουν αυτούς τους «συνεργαζόμενους καθηγητές» από δικούς τους πόρους!
3. Λάστιχο το αστικό Σύνταγμα
Με αντισυνταγματικές ακροβασίες περί «τελολογικής ερμηνείας του Συντάγματος» που «προκύπτει από σειρά αποφάσεων του ΣτΕ και του διοικητικού εφετείου (π.χ. δίδακτρα μεταπτυχιακών, δίδακτρα ΕΑΠ)», και περί «μιας σύγχρονης και επίκαιρης ανάγνωσης του άρθρου 16 του Συντάγματος, υπό το φως του Ενωσιακού Δικαίου», την επίκληση της νομολογίας του Δικαστήριου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ), βάσει της οποίας «δύνανται να εγκατασταθούν σε κράτη μέλη της Ε.Ε. υπό προϋποθέσεις παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων που εδρεύουν σε άλλες χώρες μέλη της ΕΕ ή σε χώρες που είναι συμβαλλόμενα μέρη της Γενικής Συμφωνίας για τις συναλλαγές στον τομέα των υπηρεσιών (GATS)» και τις πλάτες «πρόθυμων» συνταγματολόγων (Βενιζέλος, Μανιτάκης και σία), που εξαγοράζουν τις βλέψεις τους, τα ατομικά τους συμφέροντα και την αναγνώριση από το σύστημα εξουσίας, Μητοστάκης και Πιερρακάκης επιχειρούν με ύπουλο τρόπο να κατεδαφίσουν ουσιαστικά το άρθρο 16.
Ειδικά επικαλούνται τη «Νομολογία Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου: Απόφαση του ΔΕΕ της 6ης Οκτωβρίου 2020 στην υπόθεση C- 66/18, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ουγγαρίας».
Καταρχάς υπογραμμίζουμε τα εξής: Το Σύνταγμα δεν είναι πρόγραμμα, αλλά αποτυπώνει την υφιστάμενη κατάσταση. Συνεπώς, όποιος δεν συμφωνεί με αυτήν και επιθυμεί να την αλλάξει υποχρεούται να ακολουθήσει τον νόμιμο δρόμο της αναθεώρησης του Συντάγματος. Κάθε διάταξη του Συντάγματος έχει ισότιμη και ισοβαρή αξία με κάθε άλλη και δεν μπορεί να ισοσκελιστεί από άλλη διάταξη. Ετσι η ρητή απαγόρευση ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων του άρθρου 16 δεν μπορεί να αναιρεθεί από το άρθρο 28 που προβλέπει πως «Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου….». Εξ ου και ο πονηρός Βενιζέλος δεν έθεσε τέτοιο θέμα κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2006. Αλλο τι επικαλείται τώρα προσδοκώντας ίσως να προταθεί από τον Μητσοτάκη για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το ευρωπαϊκό δίκαιο (δηλαδή το δίκιο των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών της ΕΕ) κατισχύει του εσωτερικού ελληνικού δικαίου (των επιμέρους νομοθετικών ρυθμίσεων), όχι όμως του Συντάγματος, που αποτελεί τον υπέρτατο, τον θεμελιώδη νόμο επάνω στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας μιας χώρας. Αν ίσχυε το τελευταίο, αυτό θα σήμαινε αυτόματα την κατάργηση της έννοιας των Συνταγμάτων, της υπόστασης δηλαδή των ίδιων των κρατών. Γι’ αυτό άλλωστε ισχύει και το δικαίωμα του «βέτο» που αξιοποιείται κυρίως σε διεθνείς οργανισμούς, όταν κάποιος από τους εταίρους θεωρεί ότι μια ενδεχόμενη απόφαση απειλεί μονομερώς τα κυριαρχικά δικαιώματα ή ζωτικά συμφέροντά του.
Εκτός από όλα αυτά που αναφέρουμε, θυμίζουμε και τα όσα γράφαμε σε άρθρο με τίτλο «Συναγερμός! Ο Μητσοτάκης κατεδαφίζει το άρθρο 16 του Συντάγματος»:
Η ρύθμιση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια εκτός από την αυθαίρετη ερμηνεία του Συντάγματος «θα βασίζεται επίσης, όπως είχαμε σημειώσει, πάνω στην απόφαση 66/18 του Τμήματος Μείζονος Συνθέσεως του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) της 6ης Οκτωβρίου 2020, που προέκυψε μετά από προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και καταδίκασε την Ουγγαρία για την νομοθετική μεταρρύθμιση που έκανε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που, όπως λέγεται, είχε ως σκοπό να εξαναγκάσει το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης (CEU) -το οποίο ίδρυσε στην Ουγγαρία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο George Soros, με τον οποίο έχει αντίθεση ο Ορμπαν- να εγκαταλείψει τη χώρα.
Στις εννέα ερωτο-απαντήσεις που διένειμε ο Πιερρακάκης μετά το υπουργικό συμβούλιο αναφέρεται χαρακτηριστικά:
«Μια διαφορετική ερμηνεία που θα επεξέτεινε το εύρος της απαγόρευσης και στην εγκατάσταση παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα θα ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τις θεμελιώδεις ελευθερίες της ευρωπαϊκής ένωσης, την ελεύθερη εγκατάσταση και την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, τις διατάξεις του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. (ιδίως του άρθρου 14 ‘’ελευθερία ίδρυσης ακαδημαϊκών ιδρυμάτων’’) αλλά και διατάξεις διεθνών συμβάσεων, τις οποίες έχει επικυρώσει η Ελλάδα, όπως της Γενικής Συμφωνίας για τις συναλλαγές στον τομέα των υπηρεσιών, που περιλαμβάνεται στο παράρτημα 1 B της Συμφωνίας για την ίδρυση του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου (General Agreement on Trade in Services – εφεξής ‘’GATS’’)».
Η απόφαση 66/18 του ΔΕΕ
Θυμίζουμε τι περιείχε:
Ο πυρήνας είναι η χυδαία αντίληψη ότι η εκπαίδευση, η συστηματική δηλαδή μετάδοση της γνώσης, η καλλιέργεια της προσωπικότητας, η Παιδεία με λίγα λόγια έστω και στενεμένη στα όρια της εκπαίδευσης-αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, αποτελεί «υπηρεσία» και ως τέτοια εντάσσεται στις προβλέψεις και αρμοδιότητες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΥ)! Κοντολογίς η εκπαίδευση θεωρείται εμπόρευμα που η εξαγωγή του υπακούει στην αρχή της ελεύθερης εμπορίας υπηρεσιών και μετεγκατάστασης.
Οι συμφωνίες που την διέπουν είναι η Γενική Συμφωνία για τις Συναλλαγές στον τομέα των Υπηρεσιών (GATS), η οποία περιλαμβάνεται στο παράρτημα 1B της Συμφωνίας για την ίδρυση του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Ως εκ τούτου, η ελεύθερη εμπορία υπηρεσιών ιδιωτικής εκπαίδευσης εμπίπτει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Ενωσης, υπαγόμενη στην Κοινή Εμπορική Πολιτική. Με δεδομένο ότι η GATS αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του Δικαίου της Ενωσης, το ΔΕΕ έκρινε τον εαυτό του αρμόδιο να ελέγχει την τήρηση των κανόνων της, που είναι κανόνες του ΠΟΥ.
Με αυτό το ιμπεριαλιστικό σκεπτικό, που στηρίζει την ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου ανάλογα με τα συμφέροντά του (μόνο για τους λαούς, την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους, τους οποίους μακελεύουν και από πάνω οι ιμπεριαλιστές, υπάρχουν σύνορα και άγριοι νόμοι που υψώνουν τείχη), το ΔΕΕ απέρριψε συλλήβδην όλους τους ισχυρισμούς της Ουγγαρίας και τους περιορισμούς που έθετε στον νόμο που ψήφισε για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Το ΔΕΕ
- εκμηδένισε κάθε θεωρία ότι η εκπαίδευση αποτελεί «εθνική υπόθεση» κάθε κράτους-μέλους. Και βεβαίως από τη στιγμή που θεωρείται «υπηρεσία», δηλαδή εμπόρευμα που υπόκειται στους νόμους της GATS και του ΠΟΥ, εμπίπτει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της ΕΕ
- αποφάσισε ότι «κάθε μέλος παρέχει σε υπηρεσίες και φορείς παροχής υπηρεσιών οποιουδήποτε άλλου μέλους μεταχείριση όχι λιγότερο ευνοϊκή από τη μεταχείριση που παρέχει στις οικείες παρεμφερείς υπηρεσίες και [στους δικούς του] φορείς παροχής υπηρεσιών […]»…
- αποφάσισε ότι «Η τυπικά όμοια ή τυπικά διαφορετική μεταχείριση θεωρείται ότι είναι λιγότερο ευνοϊκή εάν τροποποιεί τους όρους ανταγωνισμού υπέρ των υπηρεσιών ή φορέων παροχής υπηρεσιών του συγκεκριμένου μέλους, σε σύγκριση με παρεμφερείς υπηρεσίες ή φορείς παροχής υπηρεσιών οποιουδήποτε άλλου μέλους».
- αποφάσισε ότι «Οσον αφορά την πρόσβαση στην αγορά μέσω των τρόπων παροχής υπηρεσιών που ορίζονται στο άρθρο 1, κάθε μέλος παρέχει στις υπηρεσίες και στους φορείς παροχής υπηρεσιών οποιουδήποτε άλλου μέλους μεταχείριση όχι λιγότερο ευνοϊκή από αυτήν που προβλέπεται κατ’ εφαρμογήν των όρων, περιορισμών και προϋποθέσεων που έχουν συμφωνηθεί και καθορισθεί στον πίνακα υποχρεώσεών του.
Δηλαδή, ένα κράτος μέλος της ΕΕ υποχρεούται να παρέχει σε υπηρεσίες και φορείς υπηρεσιών (στους οποίους περιλαμβάνονται, όπως προαναφέραμε αλλοδαπά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα) οποιουδήποτε άλλου μέλους την ίδια μεταχείριση που επιφυλάσσει για τα δικά του ιδρύματα, αποφεύγοντας προαπαιτούμενα και όρους που τους βάζουν προσκόμματα και αμφισβητούν εν ολίγοις την επιστημονικότητά τους και την δυνατότητα να παρέχουν ποιοτικές υπηρεσίες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Τα παραπάνω έχουν ιδιαίτερη σημασία, γιατί ο Μητσοτάκης και ο Πιερρακάκης μας φλόμωσαν στα ψέματα ότι αν έρθουν ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα θα υπάρξουν αυστηρά κριτήρια από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης, ώστε να προστατευθεί τάχα το δημόσιο αγαθό της Παιδείας…
Για να επιστρέψουμε τώρα στην απόφαση του ΔΕΕ και τη συμμόρφωση με τις διατάξεις του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε., που επικαλείται στις εννέα ερωτο-απαντήσεις του ο Πιερρακάκης, και ειδικά όσον αφορά το ζήτημα της ακαδημαϊκής ελευθερίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο «ξεχείλωσε» παντελώς την έννοιά της, προκειμένου να υπηρετήσει τον εξαρχής επιδιωκόμενο σκοπό του, να νομιμοποιήσει παντί τρόπω την εγκατάσταση αλλοδαπών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στο έδαφος κράτους μέλους.
Ακαδημαϊκή ελευθερία, λέει, δεν είναι μόνο η ελευθερία στην έρευνα και στην εκπαίδευση, η ελευθερία έκφρασης και δράσης, η ελευθερία έρευνας και μετάδοσης, χωρίς περιορισμούς, της γνώσης και της αλήθειας, η ελευθερία των πανεπιστημιακών να διατυπώνουν απρόσκοπτα τις γνώμες και τις απόψεις τους, αλλά και η διάσταση που έδωσε σε αυτήν η γενική εισαγγελέας Kokott:
Σύμφωνα με αυτήν τη διάσταση, η υποδομή, οι εγκαταστάσεις δηλαδή του ξένου ΑΕΙ, που συνδέονται επίσης με τον όρο «αυτονομία» του ιδρύματος, αποτελούν το έδαφος και την προϋπόθεση για να αναπτυχθεί η έρευνα και η διδασκαλία, άρα συμπεριλαμβάνονται στην έννοια της ακαδημαϊκής ελευθερίας, που αποτελεί τάχα για το κεφάλαιο και τους υπηρέτες του υπέρτατο αγαθό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
4. Στα παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων -δημόσιων και ιδιωτικών- κουμάντο κάνουν τα μητρικά πανεπιστήμια
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θέλουν να φέρουν στην Ελλάδα Μητσοτάκης και Πιερρακάκης, αρχικά ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, θα έχουν την ονομασία «Νομικά Πρόσωπα Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης».
Οι άξονες ξεκαθαρίζουν ότι το «Το ΝΠΠΕ συνδέεται απευθείας με το μητρικό του ίδρυμα και αποτελεί παράρτημά του στην Ελλάδα».
«Απαραίτητη προϋπόθεση είναι το μητρικό ίδρυμα να είναι αναγνωρισμένο στη χώρα του και πιστοποιημένο για την παροχή προγραμμάτων ανώτατης εκπαίδευσης και τη χορήγηση τίτλων σπουδών με τη μέθοδο που αυτά προσφέρονται, καθώς και από το ΔΟΑΤΑΠ».
Οσον αφορά την προϋπόθεση αναγνώρισης από το ΔΟΑΤΑΠ σημειώνουμε ότι πρόκειται για μέγα ψέμα, για μεγάλη απάτη.
Τα ψέματα αποκαλύπτονται και με όσα προβλέπει ήδη ο εκτρωματικός νόμος-πλαίσιο Κεραμέως στις ρυθμίσεις για τον ΔΟΑΤΑΠ (νόμος 4957/2022 άρθρα 297 έως 316).
Σύμφωνα με αυτές τις ρυθμίσεις:
- «1. Θεσπίζεται Εθνικό Μητρώο Αναγνωρισμένων Ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης της αλλοδαπής και Εθνικό Μητρώο Τύπων Τίτλων Σπουδών Αναγνωρισμένων Ιδρυμάτων της αλλοδαπής.
Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. στα Μητρώα της παρ. 1 εντάσσονται τα ιδρύματα της αλλοδαπής και οι τίτλοι σπουδών που απονέμουν. Εντάσσονται, επίσης, αυτοδικαίως τα ιδρύματα της αλλοδαπής και οι τίτλοι σπουδών που απονέμουν κατόπιν διακρατικής συμφωνίας» (άρθρο 304).
- «‘’Αναγνωρισμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα’’ είναι το ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης της αλλοδαπής που αναγνωρίζεται από τα αρμόδια όργανα της χώρας του και το οποίο οργανώνει προγράμματα σπουδών πρώτου, δεύτερου και τρίτου κύκλου ανώτατης εκπαίδευσης ή κατ’ ελάχιστον ενός εκ των τριών και απονέμει αντίστοιχους τίτλους σπουδών» (άρθρο 299, παρ. β)).
- «‘’Αναγνωρισμένη αρχή αξιολόγησης ή πιστοποίησης’’ είναι κάθε αρχή αξιολόγησης ή πιστοποίησης που είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Αρχών Διασφάλισης Ποιότητας (European Association for Quality Assurance in Higher Education ENQA) και του Ευρωπαϊκού Μητρώου Αρχών Διασφάλισης Ποιότητας (European Quality Assurance Register EQAR), καθώς και κάθε αρχή που αναγνωρίζεται επίσημα στη χώρα απονομής των τίτλων ως αρχή αξιολόγησης ή πιστοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης» (άρθρο 299, παρ. ιβ).
- Στο Εθνικό Μητρώο εντάσσονται επίσης ιδρύματα που οι τίτλοι σπουδών τους μπορεί να μην έχουν αντιστοιχηθεί και καταταχθεί στα επίπεδα 6, 7 και 8 του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων, αρκεί τα προγράμματα σπουδών τους να έχουν αξιολογηθεί και πιστοποιηθεί από αναγνωρισμένες αρχές πιστοποίησης προγραμμάτων ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα απονομής του τίτλου σπουδών (άρθρο 306, παρα. 2).
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η ισχύς των αποφάσεων των αρχών πιστοποίησης προγραμμάτων ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα απονομής του τίτλου σπουδών, είναι πάνω απ’ όλα και επομένως δεν δύναται να αμφισβητηθεί η «ακαδημαϊκότητα» του ιδρύματος της αλλοδαπής και των τίτλων που απονέμει.
Αμεσο πεδίο εφαρμογής είχαμε ήδη στη Συμφωνία με την Κύπρο, σύμφωνα με την οποία εφόσον το Κυπριακό Συμβούλιο Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών απεφάνθη ότι τα ιδιωτικά μαγαζιά των εμπόρων της γνώσης στην Κύπρο είναι …πανεπιστήμια, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να τα αναγνωρίσει ως τέτοια και να τα εντάξει στο Εθνικό Μητρώο Αναγνωρισμένων Ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης της αλλοδαπής.
Για τους ίδιους καθαρά δημαγωγικούς λόγους λέγεται επίσης ότι το ιδιωτικό πανεπιστήμιο-παράρτημα του ξένου ΑΕΙ ιδρύεται «κατόπιν έγκρισης της ΕΘΑΑΕ και γνώμης του ΕΟΠΠΕΠ»
Κοντολογίς, κουρελόχαρτα είναι οι διακηρύξεις περί θέσπισης αυστηρών κριτηρίων από το ελληνικό υπουργείο Παιδείας και τους μηχανισμούς του. Τούτο ομολογείται και από το ίδιο το κείμενο των αξόνων του νομοσχεδίου στην ενότητα «Ακαδημαϊκά κριτήρια»: «Οι όροι φοίτησης, αξιολόγησης, εξέλιξης και αποφοίτησης των φοιτητών πρέπει να είναι ίδιοι με αυτούς που ισχύουν στο μητρικό πανεπιστήμιο. Η αξιολόγηση και η πρόοδος των φοιτητών ακολουθεί τα ίδια πρότυπα, διαδικασίες και κανονισμούς του μητρικού Ιδρύματος».
Το ίδιο προκύπτει και από τον άξονα «Πιστοποίηση Προγραμμάτων Σπουδών – Διπλή πιστοποίηση»:
«Κάθε ΝΠΠΕ απονέμει στην ημεδαπή τίτλους εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κρατών μελών ή τρίτων κρατών, εφόσον πληρούνται οι ακόλουθες Προϋποθέσεις…
«(α) το εκπαιδευτικό ίδρυμα κράτους μέλους ή τρίτου κράτους είναι αναγνωρισμένο στη χώρα του και πιστοποιημένο για την παροχή προγραμμάτων ανώτατης εκπαίδευσης και τη χορήγηση τίτλων σπουδών με τη μέθοδο που αυτά προσφέρονται
(β) το πρόγραμμα σπουδών που οδηγεί στην απονομή τίτλου έχει πιστοποιηθεί επίσημα στη χώρα του μητρικού ιδρύματος…».
Το σχέδιο Πιερρακάκη φωτογραφίζει επίσης την πρεμούρα του ιδιωτικού Πανεπιστήμιου Λευκωσίας που ετοιμάζει «βαλίτσες» για την Αθήνα, ιδρύοντας παράρτημα της Ιατρικής του Σχολής με τα 120.000 δίδακτρα, σε συνεργασία με την επιχείρηση HELLENIC HEALTHCARE HOLDING 3 (CYPRUS) LIMITED του ομίλου Hellenic Healthcare Group, συμφερόντων του αμερικανικού επενδυτικού κεφαλαίου CVC Capital που έχει τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον τομέα της Υγείας στην Ελλάδα («Υγεία», «Metropolitan Hospital», «ΜΗΤΕΡΑ», «Metropolitan General», «λητώ», κ.λπ.), ιδρύουν από κοινού επιχείρηση με την επωνυμία University of Nicosia Greece Branch Medical Limited ή UNGBM Limited.
Για τον λόγο αυτό αναφέρει: «Η συμμετοχή του μητρικού ιδρύματος ορίζεται είτε με απευθείας συμμετοχή του επί του κεφαλαίου ίδρυσης, είτε μαζί με άλλα νομικά ή φυσικά πρόσωπα μέσω συμφωνιών ακαδημαϊκής συνεργασίας που θεμελιώνουν τη σχέση εποπτείας του μητρικού ιδρύματος επί του παραρτήματός του».
5. Η μεγάλη απάτη της συμμετοχής της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής για την εγγραφή σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο
Στον άξονα «Κριτήρια εισόδου στα ΝΠΠΕ» αναφέρεται:
«Δικαίωμα εγγραφής θα έχουν:
Οι κάτοχοι ελληνικού απολυτηρίου ΓΕΛ ή ΕΠΑΛ και ΕΒΕ
Οι κάτοχοι International Baccalaureate ή αντίστοιχου τίτλου
Οι κάτοχοι ισότιμου απολυτηρίου τίτλου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της αλλοδαπής».
Δηλαδή, προϋπόθεση για την εγγραφή στα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα αποτελεί να έχουν περάσει οι υποψήφιοι την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) του πεδίου στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Η αναφορά σε αυτήν την «προϋπόθεση» έγινε για ένα και μοναδικό λόγο: Να «γανωθεί» το μυαλό της εργαζόμενης κοινωνίας ότι πρόκειται για πραγματική έγνοια και ενδιαφέρον της κυβέρνησης του κεφαλαίου, της κυβέρνησης Μητσοτάκη, να θεσπίσει αυστηρά κριτήρια εισαγωγής, που δεν θα μηδενίζουν τον κόπο, τον ιδρώτα, το αίμα, των παιδιών που πασχίζουν να μπουν στα Δημόσια Πανεπιστήμια έπειτα από δυσβάσταχτους ταξικούς φραγμούς (Τράπεζα θεμάτων, ΕΒΕ, συντελεστές βαρύτητας, μείωση αριθμού εισακτέων, κ.λπ.) και την οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών τους.
Και για να «αρπαχτούν» οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι και οι τηλεπερσόνες των «πετσωμένων» ΜΜΕ, πλειοδοτώντας υπέρ αυτής της «βαρυσήμαντης» «προϋπόθεσης».
Πέρα από την τελική μορφή που θα έχει αυτή η διάταξη στο σχέδιο νόμου και ακόμη περισσότερο στον ίδιο το νόμο, εάν και εφόσον ψηφιστεί, εμείς θα κάνουμε μια απλή ρητορική ερώτηση, παίρνοντας υπόψη και το γεγονός ότι απόλυτο κουμάντο στα παραρτήματά τους κάνουν τα μητρικά πανεπιστήμια και οι όροι φοίτησης σε αυτά τα παραρτήματα είναι ίδιοι με τους όρους που ισχύουν για το μητρικό Ιδρυμα:
Ποιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο, λοιπόν, θα έρθει να ιδρύσει στην Ελλάδα παράρτημα με τον όρο της ΕΒΕ όταν για την εγγραφή στο μητρικό πανεπιστήμιο απαιτείται απλά η απόκτηση απολυτήριου Λυκείου; Στο ίδιο το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, που τόσο θαυμάζει ο Πιερρακάκης, μοναδική προϋπόθεση εγγραφής είναι το απολυτήριο Λυκείου. Γιατί, επομένως, αυτό το ιδιωτικό μαγαζί με τα πανάκριβα δίδακτρα να έρθει στην Ελλάδα προς αναζήτηση «πελατών», ο αριθμός των οποίων θα είναι έτσι κι αλλιώς περιορισμένος λόγω της ΕΒΕ;
Είμαστε σίγουροι ότι αυτή η «προϋπόθεση» της ΕΒΕ που τώρα μπήκε για τα μάτια, στη συνέχεια θα απαλειφθεί όταν θα βγουν τα «μαχαίρια» από τα ιδιωτικά μαγαζιά των εμπόρων της γνώσης και από την ΕΕ γιατί «νοθεύεται ο ανταγωνισμός». Και απορούμε πώς αυτή η διαπίστωση που κάνουμε εμείς δεν έγινε σημαία από έντυπα που δεν πρόσκεινται στην κυβέρνηση, ώστε να ξεμπροστιαστεί το κυβερνητικό αφήγημα (Ριζοσπάστης, ΕφΣυν, alfavita, κ.λπ.)
Τέλος, αναφέρουμε ότι το σχέδιο Πιερρακάκη προβλέπει:
- Κάθε ΝΠΠΕ πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον τρεις σχολές (εξαίρεση: επιτρέπεται να περιλαμβάνει μια κατ’ελάχιστον σχολή εφόσον το μητρικό ίδρυμα καταλαμβάνει μια από τις πρώτες 20 θέσεις σε διεθνή κατάταξη).
- Ο αριθμός των μελών του διδακτικού ερευνητικού προσωπικού πλήρους απασχόλησης δεν μπορεί να είναι κατώτερος των τριάντα (30) για το παράρτημα των τριών Σχολών (αβάντα στα ιδιωτικά μαγαζιά. Θυμίζουμε ότι η Κτηνιατρική του Πανεπιστήμιου Λευκωσίας με τα 100.000 ευρώ δίδακτρα, έχει μόλις 13 μέλη ΔΕΠ, απόδειξη της «ποιότητας» των σπουδών που προσφέρει).
- Απαιτείται εγγυητική επιστολή 500.000 ευρώ για κάθε σχολή που θα ιδρυθεί.
- Η έναρξη εφαρμογής αφορά το ακαδημαϊκό έτος 2025-2026. Τούτο αποτελεί ευθεία τρομοκρατική απειλή προς τους φοιτητές, την πανεπιστημιακή κοινότητα και την εργαζόμενη κοινωνία και συνιστά αιτία γενικού συναγερμού.
Γιούλα Γκεσούλη
Πηγή: eksegersi.gr
0 Σχόλια