Αισθάνομαι επιτακτική την ανάγκη να καταθέσω και εγώ με την σειρά μου τον απόλυτο σεβασμό
και τις εγκάρδιες ευχές μου προς όλους τους διασώστες επαγγελματίες και εθελοντές που
επιχειρούν στην γειτονική χώρα Τουρκία.
Είναι στενάχωρο να παρακολουθείς μια εξελισσόμενη εθνική τραγωδία, καθώς αμέσως
αντιλαμβάνεσαι πως η ζωή από τον θάνατο απέχει ελάχιστα.
Για μια ακόμη φορά το Πυροσβεστικό Σώμα και η ειδική μονάδα του (ΕΜΑΚ) στέκεται στο
ύψος των περιστάσεων που την τοποθετούν στις σπουδαιότερες διασωστικές επιχειρησιακές
μονάδες του κόσμου. Αποδεικνύεται περίτρανα πως η ιδέα και το όραμα για την δημιουργία της,
ιστορικά επαληθεύεται.
Ο ζήλος, η αυταπάρνηση και πολλές φορές το υψηλό ρίσκο που καλούνται οι διασώστες κατά
την διάρκεια μιας επιχείρησης να πάρουν είναι μεγάλο και αυτό ίσως τους κάνει να ξεχωρίζουν
από τους υπόλοιπους που επιχειρούν στο ίδιο πεδίο, αλλά με περισσότερη ασφάλεια. Είναι
επίσης πολύ σημαντικό να αναφερθεί, για ακόμα μια φορά, πως οι άνθρωποι που επιχειρούν για
τον ίδιο σκοπό δεν έχουν κάτι να χωρίσουν, δένονται, ανεξάρτητα από τις πολιτικές, την
εθνικότητα, το χρώμα του δέρματος, την ομιλία, την θρησκεία. Ο αγώνας για ζωή ενώνει τους
ανθρώπους.
Είχα την ατυχία θα έλεγα, κατά την διάρκεια της 35ετούς πορείας μου στο ΠΣ υπηρετώντας τον
συναρπαστικό κόσμο των εκτάκτων αναγκών, να συμμετάσχω σε αρκετές διασωστικές
επιχειρήσεις έπειτα από σεισμό, Καλαμάτα 1986, Lelinacan Αρμενίας 1988, Κάϊρο Αιγύπτου
1992, Erzincan Τουρκίας 1992, Dinar Τουρκίας 1995, Αίγιο 1995, Αττική 1999, αυτό που σε όλες
έμεινε ανεξίτηλο στην μνήμη μου ήταν η θέληση των εγκλωβισμένων για ζωή καθώς και ο
αγώνας των απλών πολιτών να συνδράμουν με όποιον τρόπο μπορούσαν τα σωστικά συνεργεία.
Δυστυχώς σε όλες τις χώρες του εξωτερικού που προανέφερα διαπιστώνεται με μια απλή ματιά
και χωρίς ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις πως πρόκειται για περιοχές με αυξημένη τρωτότητα
σε ότι αφορά την ποιότητα των κατασκευών αλλά και την ικανότητα της ίδιας της κοινωνίας
μέσω των αρμόδιων αρχών να ανταπεξέλθουν και να διαχειριστούν την καταστροφή.
Δεν συνηθίζω να παρεμβαίνω δημόσια για θέματα που αφορούν το Π.Σ., όμως αισθάνομαι την
ανάγκη να πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε αυτά τα παιδιά (ανάμεσα τους και παιδιά καλών φίλων,
συνεργατών και πρώην πυροσβεστών) που για ακόμη μια φορά τοποθετούν το Π.Σ. και την
πατρίδα μας ψηλά στην εκτίμηση των λαών του κόσμου.
Με τιμή,
Γεώργιος Γ. Γεωργιάκος
Αντιστράτηγος Π.Σ. ε.α.- Επίτιμος Υπαρχηγός
0 Σχόλια