Beriev ή F-35; Το ερώτημα από έναν στρατιωτικό

(Τξχος-Ιατρός ε.α.) – πυροκαμένος Ιούνιος 2010

Αφορμή για το παρόν δεν είναι η, σε εξέλιξη, μεγα-πυρκαγιά της Πεντέλης/Ανθούσας. Είναι η αγωνία που βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες στην Αττική αλλά και πανελλαδικά. Είναι η πυροτρομοκρατία που μας κάνει να πεταγόμαστε έξω μόλις ακούσουμε τον ήχο διερχόμενου αεροσκάφους – είναι μήπως πυροσβεστικό; Ενα ή ζευγάρι; Πετάει ψηλά ή χαμηλά; Υπάρχει καπνός κάπου στον ορίζοντα; Πόσα να είναι τα μποφώρ; Λέει τίποτα η τηλεόραση; Αυτή είναι η καθημερινότητα μας από τον Μάιο έως τα τέλη Σεπτεμβρίου στην Ανατολική Αττική που διαμένω μονίμως.


Προς τι το ερώτημα του τίτλου; Την τελευταία διετία έχουμε επιδοθεί σε έναν φρενήρη εξοπλιστικό οργασμό προσπαθώντας να αναπληρώσουμε τις αδιαφορίες, όσον αφορά τις ΕΔ, του παρελθόντος. Μέσα στον εν λόγω αχταρμά που τροφοδοτείται από τον πόλεμο στην Ευρώπη και κυρίως από έναν κακομαθημένο γείτονα, μια (ελπίζω) ορθολογιστική φωνή ρωτάει: είναι σίγουρο ότι τα πανάκριβα Rafale και οι υπό κατασκευή κορβέτες θα δώσουν την νίκη σε μελλοντικό πόλεμο με την Τουρκία; Πρόσφατα, στην εξίσωση μπαίνει και νέος, επίσης πανάκριβος, παρονομαστής που ακούει στο όνομα F-35. Η απάντηση από τους περισσότερους είναι ότι η έκβαση δεν είναι εγγυημένη δεδομένων των υπαρχόντων αντιμέτρων σε θάλασσα και αέρα που θα μπορούσαν να υπερνικήσουν ακόμη και της ανυπέρβλητες ικανότητες των πιλότων μας και του ναυτικού μας ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε το παλαιό απόφθεγμα ότι «το άρβυλο είναι εκείνο που τελικά κερδίζει τον πόλεμο!»

Ενας τομέας, όμως, στον οποίο η τεχνολογική υπεροχή εξασφαλίζει με τεράστιες πιθανότητες την νίκη, είναι εκείνος της αντιμετώπισης των μεγα-πυρκαγιών. Και ενώ η (παρούσα) πολεμική ισχύς της χώρας είναι ικανή να αντιμετωπίσει επιτυχώς τον εχθρό, η πυροσβεστική ισχύς είναι σαφώς μειωμένη (για να το θέσω κοσμίως και στα πλαίσια της στρατιωτικής ευγένειας) τόσο σε αριθμό όσο και σε ποιότητα μέσων γεγονός που δεν χρειάζετα περαιτέρω ανάλυση καθώς είναι δεδομένα γνωστά τοις πάσι. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι το καλό της Πατρίδας υπερισχύει πάντων και απάντων και ότι στα δύσκολα έκαστος είναι μόνος του (άπειρα τα παραδείγματα χωρών που ατυχώς πίστεψαν σε φιλίες και συμμαχίες), εκτιμώ ότι έφτασε η στιγμή οι λαμβάνοντες αποφάσεις να σκεφτουν ίσως για πρώτη «έξω από το κουτί» (κοινώς ανατρεπτικά) και να αποφασίσουν προς όφελος την Πατρίδας και των κατοίκων τους και όχι προς όφελος των Γαλλικών εργοστασίων και ναυπηγείων ή των Αμερικανικών αναλόγων και να αποφασίσουν να ακυρώσουν κάθε παραγγελία F-35, να μειώσουν τα Rafale κατά 4 Α/Φ και τις φρεγάτες κατά ένα σκάφος. Με τα χρήματα αυτά να επενδύσουν σε δύο σύγχρονα πυροσβεστικά αεροσκάφη τύπου Beriev-200 ή IL-76 (τα οποία λόγω αλόγιστης πολιτικής μάλλον δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε) ή παρόμοια (πχ. Grumman S-2 Tracker, L-188 Electra, Β-25, BAe 146, DC-10 Air Tanker, Boeing 747-400 jumbo, Airbus C295W) και ίσως μερικά μικρότερα. Εκτιμώ οτι η κίνηση αυτή δεν θα επηρεάσει την αμυντική ισχύ της χώρας (αν και θα στεναχωρήσει μερικούς), ενώ αντίθετα θα έχει τεράστες θετικές επιπτώσεις στην ζωή των Ελλήνων και του περιβάλλοντος και θα είναι μια κίνηση που (για πρώτη φορά) θα χειροκροτήσουν άπαντες ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων.

Εν τω μεταξύ, για το επόμενο δίμηνο θα συνεχίσουμε να προσευχόμαστε να μην μας βρει φέτος το κακό παραδεχόμενοι ότι η καταστροφή «άν είναι να ‘ρθει θε να’ ρθεί, αλλιώς θα προσπεράσει» (ποιητής Κ. Ουράνης).

Ι. Γ. (Τξχος-Ιατρός ε.α.) – πυροκαμένος Ιούνιος 2010


ΥΓ: Είναι εμφανές ότι δεν αναφέρθηκα καθόλου στις ευθύνες της λεγόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης και των κατοίκων πρώτον γιατί είναι αυτονόητες και δεύτερον γιατί είναι ποινικώς κολάσιμες (μια φορά, προ ετών, έβαλα έναν εργάτη να καθαρίσει τα δίμετρα ξερόχορτα στο διπλανό αμπέλι και σε απόσταση 5μ από τον φράκτη μου και δέχτηκα εξώδικη πρόσκληση για καταπάτηση περιουσίας!). Δεν αναφέρθηκα επίσης στην μη ικανότητα του Υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας στον τομέα του στρατηγικού σχεδιασμού και της διαχείρισης κρίσεων καθώς αυτή έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη χωρίς κάποια προσπάθεια αλλαγής ή βελτίωσης ή παραδοχής αδυναμίας («συγνώμης» στα Ελληνικά). Κουβέντα επίσης για το ότι οι μεγάλες καταστροφές ισοδυναμούν με πολεμικές επιχειρήσεις και κατά συνέπεια θα πρέπει να προίστανται (επισήμως) οι ΕΔ. Είναι σίγουρο ότι αυτές οι παθογένειες δεν θα διορθωθούν ούτε με 10 Beriev γιατί θαύματα δεν γίνονται κάθε μέρα! Απλά οι «άγγελοι εξ ουρανού» πιλότοι μας θα έχουν τα κατάλληλα εργαλεία στα χέρια τους για να αξιοποιήσουν τις χειρουργικές ικανότητες τους προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.




Πηγή: www.militaire.gr