Σε κλίμα μεγάλης θλίψης και συγκίνησης, συγγενείς, φίλοι και σύντροφοι αποχαιρέτησαν τον σύντροφο Γιώργο Ροΐδη ναύαρχο ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού που έφυγε από τη ζωή. Η τελετή του αποχωρισμού και η κηδεία του έγινε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Γαλατά Τροιζηνίας.
Στο τελευταίο «αντίο» παραβρέθηκε τιμητικό άγημα και μουσική μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού.
Το φέρετρό του ήταν σκεπασμένο με την ελληνική σημαία και τη σημαία του ΚΚΕ, τα παράσημά του, το πηλήκιο και το ξίφος του. Τιμητική φρουρά στάθηκαν οι σύντροφοί του.
Στην κηδεία παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα και του Τμήματος για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ παρευρέθηκε ο Νίκος Ζαχαρόπουλος.
Εκ μέρους της ηγεσίας του Πολεμικού Ναυτικού παρευρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον υποναύαρχο του ΠΝ Κωνσταντίνο Κολοκούρη. Το τελευταίο «αντίο» είπαν μέλη της Κίνησης για την Εθνική Άμυνα (ΚΕΘΑ) και της Ανεξάρτητης Ένωσης Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΝΕΑΕΔ) της οποίας ο Γιώργος Ροΐδης ήταν πρόεδρος, αντιπροσωπεία της ΕΕΔΥΕ, με επικεφαλής τον πρόεδρο Σταύρο Τάσσο, η τάξη του 1976 της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων του ΠΝ, δεκάδες φίλοι και συνάδελφοι του ναυάρχου, απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. Το «παρών» έδωσε η Συντακτική Επιτροπή του alt.gr.
Στεφάνια στη μνήμη του ναυάρχου κατέθεσαν η ΚΕ του ΚΚΕ, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, το ΚΣ της ΚΝΕ, το Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ για τις Ένοπλες Δυνάμεις, η Κίνηση για την Εθνική Άμυνα, ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο υφυπουργός Άμυνας Νίκος Χαρδαλιάς, ο γγ του υπ. Άμυνας Αντώνης Οικονόμου, ο ΑΓΕΝ Στυλιανός Πετράκης, ο υποναύαρχος Κωνσταντίνος Κολοκούρης, εκ μέρους του ΠΝ, η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Ναυτικού (ΕΑΑΝ), η διοίκηση των ΕΑΣ, η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και η τάξη του 1976, η Ένωση Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΝΕΑΕΔ), η Κίνηση για την Εθνική Άμυνα και η Κίνηση Απόστρατων Αστυνομικών.
Επικήδειους εκφώνησαν εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας ο Γιάννης Ντουνιαδάκης, υποναύαρχος ε.α. ΠΝ, (διαβάστε παρακάτω). Από την ΑΝΕΑΕΔ επικήδειο εκφώνησε ο αντιπλοίαρχος Πολεμικού Ναυτικού ε.α. Τριαντάφυλλος Φωτιάδης (διαβάστε εδώ) και (διαβάστε εδώ) και εκ μέρους της ΚΕΘΑ επικήδειο εκφώνησε ο βουλευτής του ΚΚΕ και αντισυνταγματάρχης ε.α. Νίκος Παπαναστάσης (διαβάστε εδώ)και (δείτε εδώ) Ακόμη επικήδειο εκφώνησε αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, συμμαθητής του στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων τάξης του 1976 και η κόρη του, Φάνη.
Το ΚKE αποχαιρετά με βαθιά θλίψη τον Γιώργο Ροΐδη
Στον επικήδειό του εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ και του Τμήματος για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας ο Γιάννης Ντουνιαδάκης σημείωσε:
«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αποχαιρετά με βαθιά θλίψη τον σύντροφο Γιώργο Ροΐδη, αντιναύαρχο του Πολεμικού Ναυτικού εν αποστρατεία.
Μαχητής, από νεαρός διεκδίκησε και πέτυχε την είσοδό του στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων μετά από αγώνα απέναντι στο καθεστώς των "κοινωνικών φρονημάτων" της εποχής, που απέκλειε την είσοδο σε στρατιωτικές σχολές αλλά και γενικότερα στο Δημόσιο κάθε προοδευτικό και αγωνιζόμενο υποψήφιο.
Παιδί λαϊκής, αγροτικής οικογένειας ο Γιώργος Ροΐδης διατήρησε σε όλη του τη ζωή την αγάπη του για τον λαό. Ο Γιώργος ανήκε σε εκείνη τη γενιά αξιωματικών που εμπνέονταν από τους αγώνες του λαού, την αντιδικτατορική και αντιιμπεριαλιστική πάλη.
Με την αποστρατεία του έδωσε τη μάχη μέχρι την τελευταία του στιγμή μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ για το δίκιο, την προκοπή του λαού μας, τον σοσιαλισμό. Δραστηριοποιήθηκε, ακόμη, σε στενή σχέση με το αντιπολεμικό και φιλειρηνικό κίνημα και ιδιαίτερα μέσα από την Κίνηση για την Εθνική Άμυνα (ΚΕΘΑ). Στο ίδιο πλαίσιο, ήταν τακτικός συνομιλητής στις εκπομπές της τηλεόρασης τότε του Κόμματος, του "902".
Επίσης δραστήρια αγωνίστηκε και για τα δικαιώματα των αποστράτων με την Ανεξάρτητη Ένωση Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΝΕΑΕΔ), της οποίας για σειρά ετών και μέχρι σήμερα διετέλεσε πρόεδρος. Με καθαρό και κοφτερό μυαλό ήξερε να διακρίνει τις κακοτοπιές που βάζει το αστικό σύστημα.
Στις εκλογές του 2019 δέχτηκε μετά χαράς και τιμής την πρόταση να είναι υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Από την έπαλξη εκείνη κάλεσε τους συναδέλφους του να κρατήσουν μαζί με το Κόμμα "όπως και άλλες φορές στην Ιστορία της χώρας, ...τη σημαία του αγώνα για το δίκιο του λαού, για μια Ελλάδα απαλλαγμένη από τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τους πολέμους".
Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και του Τμήματος για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας στεκόμαστε προσοχή μπροστά στη σορό του σύντροφου Γιώργου. Αποτίουμε φόρο τιμής στον ναύαρχο και σεμνό αγωνιστή και εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήρια του ΚΑΠΑ ΚΑΠΑ ΕΨΙΛΟΝ στη γυναίκα του Σούλα και στα παιδιά του, τον Δημήτρη και την Φανη και σε όλους τους οικείους του.
Φίλε αγαπητέ Γιώργο,
Ξέρω ότι η οικογένειά σου είναι περήφανη για σένα! Επίτρεψέ μου όμως να απευθυνθώ προς αυτούς, και να τους πω πως πρέπει να είναι περήφανοι για σένα δυο φορές, γι’ αυτά που ακούστηκαν πιο πάνω και για άλλα που πιθανόν δεν ακούστηκαν.
Γιώργο μου,
Μαζί με αυτόν που είχε την τιμή, μόλις πριν, να σε αποχαιρετήσει εκ μέρους του Κόμματος συναντηθήκατε πρώτη φορά στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1972.
Από εκείνα τα χρόνια, μέσα στη δικτατορία και σαν δόκιμος φέρνω στη μνήμη μου ένα περιστατικό που το θυμάμαι σαν να ‘ταν τώρα! Η διοίκηση της σχολής είχε καλέσει γονείς και κηδεμόνες των δοκίμων για να τους δώσει οδηγίες ώστε να διοργανώνουν κλειστές κοινωνικές εκδηλώσεις μεταξύ δοκίμων, ευέλπιδων και ικάρων, έτσι ώστε να αποφεύγονται οι συναναστροφές τους με φοιτητές που είχαν αρχίσει να κινητοποιούνται εκείνη την εποχή. Εσύ είχες παρακολουθήσει κρυφά εκείνη τη συγκέντρωση.
Αγαπημένε Γιώργο! Ακόμα θυμάμαι τη λάμψη στο πρόσωπό σου διηγούμενος, αργότερα, τη θαρραλέα στάση ενός από τους κηδεμόνες που έτυχε να είναι και φοιτητής, που είχε πάρει το λόγο, και έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους θέση μέσα σε ένα τελείως αντιδραστικό κλίμα που είχε επικρατήσει στη συγκέντρωση.
Λίγα χρόνια μετά τη Σχολή, με πρωτοπόρο πάντα εσένα, συναντηθήκαμε ξανά και κρατήσαμε επαφή χάρη σε κοινούς μας φίλους και συντρόφους και πορευτήκαμε παράλληλα μέχρι σήμερα, βάζοντας κι εμείς το λιθαράκι μας στον αγώνα για το δίκιο, την προκοπή του λαού μας, τον σοσιαλισμό.
Γιώργο μου, θαρρώ είναι πολύ τιμητικό, που, όταν σε εγκατέλειψαν οι δυνάμεις σου, βρέθηκες κυριολεκτικά στην αγκαλιά του Κόμματος που πίστεψες και υπηρέτησες. Είναι ακόμη πολύ συγκινητικό οι προσπάθειες των συντρόφων σου, που μπορεί να μη γνώριζες κιόλας, που μπόρεσαν να σε κρατήσουν στη ζωή μέχρι να μπεις στην εντατική.
Και επειδή έτσι πρέπει, αλλά κι εσύ το ξέρω θα με μάλωνες αν μου διέφευγε, φρόντισα μαζί με τους άλλους συντρόφους να σε συνοδέψει μέχρι την τελευταία σου κατοικία το κόκκινο λάβαρο.
Καλό σου ταξίδι σύντροφε και φίλε αγαπητέ, σ’ ευχαριστούμε, θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και εκτίμηση».
0 Σχόλια