Γηροκομείο: Ο βασιλιάς είναι… γυμνός και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί διαβρωμένοι

Ο δρόμος στην «σκοτεινή» υπόθεση του γηροκομείου των Χανίων είναι ακόμα μακρύς και …λασπωμένος. Η έρευνα είναι πολυεπίπεδη και βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Η υπεράσπιση εξαπολύει βολές κατά της δικαιοσύνης για τους έως τώρα χειρισμούς, μιλάει για «σκευωρία» και επικαλείται καταθέσεις ηλικιωμένων που φιλοξενήθηκαν στη δομή και ήταν ικανοποιημένοι.

Πιθανότατα πρόκειται για ηλικιωμένους φιλοξενούμενους στη «βιτρίνα» του πρώτου ορόφου. Το θρίλερ, όπως περιγράφεται στη δικογραφία της υπόθεσης, παιζόταν στις κλίνες του υπογείου, στο οποίο η πρόσβαση σε τρίτα πρόσωπα ήταν ανέφικτη. Ψυχώ!

Για την Ασφάλεια Χανίων το «κεφάλι» της φερόμενης εγκληματικής οργάνωσης ήταν η 68χρονη ιδιοκτήτρια. Περιγράφεται ως μία γυναίκα με ισχυρή προσωπικότητα, χειριστική, αυταρχική, η οποία είχε την απόλυτη εξουσία.

Παρίστανε την «αυθεντία» και πολλές φορές τον ίδιο τον «Θεό», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται. «Επεδείκνυε καθολικά ιδιαίτερα σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπο, με παντελή έλλειψη συναισθημάτων, δείχνοντας πρωτοφανή και πλήρη απαξίωση προς τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των προς φιλοξενία προσώπων.

Σε πολλές περιπτώσεις εμφανιζόταν ως «θεός», εκτιμώντας ότι η ζωή των ηλικιωμένων δεν έχει πια νόημα λόγω της κατάστασής τους, αποφασίζοντας ουσιαστικά να τους θανατώσει με την άρνησή της να τους διακομίσει σε νοσηλευτικά ιδρύματα».

Όταν πριν περίπου ένα χρόνο είδα στο Netflix την ταινία «Μα φυσικά νοιάζομαι πολύ» (I care a lot), είχα νιώσει το αίμα μου να βράζει από θυμό. Ήθελα τόσο να πνίξω την αδίστακτη Μάρλα (πρωταγωνίστρια), η οποία με τη βοήθεια ενός γιατρού και ενός ευκολόπιστου δικαστή, έβαζε στόχο ηλικιωμένους με μεγάλη περιουσία, δίχως οικογένεια, τούς ανακήρυσσε ανίκανους να φροντίσουν τους εαυτούς τους, αναλάμβανε νόμιμη παραστάτης και διαχειρίστρια της περιουσίας τους και τους έκλεινε σε δήθεν «λουξ» γηροκομείο, το οποίο ακολουθούσε πιστά τις οδηγίες της. Τους κρατούσαν έγκλειστους και τους μπούκωναν με χάπια. Φυσικά η Μάρλα ζούσε πλουσιοπάροχα, ξαφρίζοντας τις περιουσίες τους.

Τα ίδια συναισθήματα προκαλούν τα όσα αποδίδονται στην 68χρονη και στους συγκατηγορούμενους της. Στόχευαν κυρίως σε ηλικιωμένους που βρίσκονταν σε διάφορα στάδια άνοιας ή Alzheimer, έπασχαν από έκπτωση των νοητικών τους λειτουργιών, ή ήταν μη αυτοεξυπηρετούμενοι ένεκα παθολογικών καταστάσεων ή τραυματισμών.

Ήταν δηλαδή ιδιαίτερα ευάλωτοι και ανήμποροι να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Με ιδιαίτερη πειθώ η 68χρονη παρουσίαζε στους συγγενείς ένα υποτιθέμενο ειδυλλιακό περιβάλλον στο οποίο ο άνθρωπός τους θα ζούσε σαν «βασιλιάς!

Αυτούς τους ηλικιωμένους τους μετέφεραν στο υπόγειο του τρόμου όπου αμέσως τους καθήλωναν σε 24ωρη βάση με ιμάντες και χάπια. Η αποκαλούμενη από την ΕΛ.ΑΣ «μέθοδος διαχείρισης». Ο δρόμος, όπως προαναφέρθηκε, είναι μακρύς και… διαβρωμένος. «Σε ορισμένες περιπτώσεις οι συγγενείς κατευθύνονταν στη δομή από τους ίδιους τους υπαλλήλους των κοινωνικών υπηρεσιών που υποδείκνυαν τη Μονάδα ως το πλέον κατάλληλο ιδιωτικό ίδρυμα και αυτό καταδεικνύει το βαθμό διάβρωσης των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών…».

Καιρός, αυτοί που πρέπει, να τα σαρώσουν όλα και να μη μείνει τίποτε όρθιο… σε όλη την Κρήτη, σε όλες τις δομές που φιλοξενούν ανυπεράσπιστα πλάσματα!

 

Ευαγγελία Καρεκλάκη

https://www.patris.gr