Χουντικής έμπνευσης απόφαση της αστικής Δικαιοσύνης

Με μια χουντικής έμπνευσης απόφαση -ειδικά όσον αφορά το σκέλος της απεργίας ενάντια σε ψηφισμένους νόμους, η οποία χαρακτηρίστηκε πολιτική απεργία- η αστική δικαιοσύνη έκρινε παράνομη και καταχρηστική την απεργία-αποχή που κήρυξε η ΑΔΕΔΥ στηρίζοντας τους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στον αγώνα τους ενάντια στην αξιολόγηση.

Την αγωγή ενάντια στην ΑΔΕΔΥ κατέθεσε η Κεραμέως, με εντολή Μητσοτάκη (μετά την κατεπείγουσα αγωγή ενάντια σε ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΟΙΕΛΕ, ΠΟΣΕΕΠΕΑ και την αντέφεση στην έφεση των Ομοσπονδιών που εκδικάζεται σήμερα Δευτέρα, 11/10 στο Εφετείο), απόδειξη του τεράστιου πανικού τους μπροστά στο ογκωδέστατο κίνημα αντίστασης στην επιστροφή του επιθεωρητισμού, που τους χαλάει τα αντιδραστικά τους σχέδια και στέλνει μηνύματα αντίστασης όχι μόνο στους φοιτητές και μαθητές, αλλά και σε όλη την εργαζόμενη κοινωνία.

Το σκεπτικό με το οποίο η Κεραμέως έσυρε και την ΑΔΕΔΥ στα δικαστήρια είναι ανεκδιήγητο και καταγέλαστο, καθώς δεν πατάει στα κύρια σημεία του ακόμα και στο αντεργατικό έκτρωμα Χατζηδάκη και επιστρατεύεται απλώς ως πρόφαση για να παρθεί μια εκ των προτέρων ειλημμένη καταδικαστική απόφαση, ενώ φανερώνει λύσσα και μίσος ενάντια σε όποιον αγωνίζεται.

Με την ίδια «λογική», σε διατεταγμένη υπηρεσία, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας εξέδωσε την χουντικής έμπνευσης απόφασή του.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Τι ισχυρίζεται η Κεραμέως

Η τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση (ΑΔΕΔΥ) κήρυξε απεργία-αποχή ενάντια σε κάθε μορφής αξιολόγηση, στηρίζοντας τις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, των οποίων η απεργία-αποχή είχε κριθεί παράνομη με την απόφαση 534/2021 του Πρωτοδικείου, μετά την κατεπείγουσα αγωγή εναντίον τους του υπουργείου Παιδείας.

Η απεργία-αποχή κηρύχθηκε από αναρμόδιο όργανο, δηλαδή το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, ενώ αρμόδιο όργανο είναι το συνέδριο των αντιπροσώπων της (η γενική συνέλευση των μελών της), το οποίο υπερτερεί των προβλέψεων του καταστατικού της.

Η ΑΔΕΔΥ δεν κατέθεσε στον ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διατησίας) αίτημα διεξαγωγής δημόσιου διαλόγου.

Η ΑΔΕΔΥ δεν μερίμνησε για τη διάθεση του αναγκαίου προσωπικού για την ασφάλεια των εγκαταστάσεων και την πρόληψη καταστροφών και ατυχημάτων (προσωπικό ασφαλείας) και για τη διάθεση «προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας».

Τα αιτήματα είναι πολιτικά, αφού στόχος είναι η άσκηση πίεσης στο νομοθετικό σώμα για την κατάργηση των επίμαχων διατάξεων. Η απεργία είναι καταχρηστική, αφού συνιστά συλλογική μη εκπλήρωση υποχρεώσεων συμμόρφωσης με τις επίμαχες νομοθετικές διατάξεις.

Να απαγορευτεί με προσωρινά εκτελεστή απόφαση η έναρξη και συνέχιση της απεργίας-αποχής και να επιβληθεί χρηματική ποινή 10.000 ευρώ για κάθε παράβαση.

Τι αποφάσισε η «τυφλή» Δικαιοσύνη

Καταρχάς να σημειώσουμε ότι η τακτική απαιτούσε να απορριφθούν και κάποιοι λόγοι, καταφανώς αστήρικτοι, προκειμένου να φανεί ότι το δικαστήριο δεν εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία.

Δεύτερον, επισημαίνουμε ότι σε μια προσφυγή στα δικαστήρια, εν προκειμένω στο Μονομελές Πρωτοδικείο και Εφετείο, δεν απαιτείται να γίνουν αποδεκτοί όλοι οι λόγοι που επικαλείται ο ενάγων, στην περίπτωσή μας το υπουργείο Παιδείας, για να κηρυχθεί μια απεργία παράνομη και καταχρηστική.

Ετσι, το Πρωτοδικείο δεν έκανε δεκτούς τους λόγους α) της κήρυξης της απεργίας-αποχής από «αναρμόδιο όργανο», δηλαδή το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, και όχι από το συνέδριο των αντιπροσώπων (ΓΣ των μελών της), και β) της εξασφάλισης «προσωπικού αφαλείας» και «προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας».

Οσον φορά την αρμοδιότητα του οργάνου της ΑΔΕΔΥ που μπορεί να κηρύξει την απεργία, δηλαδή αν είναι το Γενικό Συμβούλιο ή η Γενική Συνέλευση, το θέμα αυτό είναι ξεκαθαρισμένο  τόσο από το άρθρο 13 του καταστατικού της ΑΔΕΔΥ, όσο και από τη νομολογία (απόφαση 5443/2013 του Εφετείου Αθηνών).

Στο καταστατικό της ΑΔΕΔΥ δεν προβλέπεται ως όργανο η Γενική Συνέλευση, γι’ αυτό και ελλείψει τούτου νόμιμα ανατέθηκε η σχετική αρμοδιότητα περί κήρυξης απεργιών στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, ενώ το Συνέδριο παραμένει το ανώτατο και κυρίαρχο όργανο για όλα τα λοιπά ζητήματα που δεν ρυθμίζονται ειδικότερα από το καταστατικό της (με ρητή παραπομπή στην ΕφΑθ 4483/2014).

Επίσης, με την με αρ. 4483/2014 απόφασή του, το Εφετείο Αθηνών έχει δεχτεί την έφεση της ΑΔΕΔΥ,  κατά της πρωτόδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών 2395/2014, την οποία επικαλείται σκόπιμα ο ενάγων, δηλαδή το Δημόσιο (εν προκειμένω το υπουργείο Παιδείας), προκειμένου να στηρίξει τα αστήρικτα, δηλαδή ότι το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ είναι αναρμόδιο όργανο να κηρύξει απεργία. Το Εφετείο, με την 4483/2014 απόφασή του έκρινε επί λέξει τα εξής:

«“Επομένως, από τα ως άνω προκύπτει ότι, το Γενικό Συμβούλιο της εναγομένης – εκκαλούσης – αντεφεσιβλήτου, επέχει θέση ΓΣ, διότι είναι αρμόδιο για την κήρυξη απεργίας κάθε μορφής, εν προκειμένω, ωστόσο, δεν προέβη αυτό στην κήρυξη της ενδίκου απεργίας, υπό την μορφή της αποχής, παρά εξουσιοδότησε ανοικτά την Εκτελεστική Επιτροπή να προβεί αυτή στην κήρυξη απεργίας κάθε μορφής και όχι μόνο στον καθορισμό των λεπτομερειών διεξαγωγής και πραγματοποιήσεώς της. Τούτο συνιστά ανεπίτρεπτο, κατά νόμω, ως άνω, εκχώρηση εξουσίας και, κατά συνέπεια, η ένδικος απεργία, ως κηρυχθείσα υπό της Εκτελεστικής Επιτροπής της εναγομένης – εκκαλούσης – αντεφεσιβλήτου, είναι παράνομος. Ως εκ τούτου, ορθώς το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απεφάνθη ότι η ένδικος απεργία είναι παράνομος, έστω και με εσφαλμένη αιτιολογία, η οποία αντικαθίσταται διά της παρούσης [άρθρο 534 ΚΠολΔ, Σαμουήλ, ό.π., σελ. 429,443]“. Ως εκ τούτου, αρμοδίως η παρούσα κατ’άρθρο 13 του καταστατικού της ΑΔΕΔΥ προκηρύχθηκε από το ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ταύτης και πεπλανημένα το καθ’ου αναφέρεται στην πρωτόδικη απόφαση για το προκείμενο ζήτημα αντί της εφετειακής» (οι εμφάσεις δικιές μας).

Οσον αφορά, δε, τον ισχυρισμό του ΥΠΑΙΘ, της εξασφάλισης ή μη του «προσωπικού ασφαλείας» και του «ποσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας», η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά, γι’ αυτό ακόμη και η «τυφλή» Δικαιοσύνη δεν μπορούσε να τον κάνει αποδεκτό.

Δεν μπορούσε να τον κάνει αποδεκτό γιατί οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν σχέση εξαρτημένης εργασίας, ούτε το δημόσιο σχολείο ανήκει στους οργανισμούς που εκ του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη υπάγονται σε αυτήν τη διάταξη (άρθρο 95, παράγ. 2, που παραπέμπει στο νόμο 1264/82), ενώ βρίσκονται στο σχολείο τους και ασκούν τα καθήκοντά τους, απέχοντας μόνο από τις διαδικασίες της αξιολόγησης.

Τα παραπάνω υπογραμμίζει και στο ενημερωτικό της σημείωμα η δικηγόρος της ΑΔΕΔΥ Μαργαρίτα Παναγοπούλου: «Η ΑΔΕΔΥ προέβαλε ισχυρισμό αναφορικά με την έλλειψη υποχρέωσης να ορισθεί προσωπικό ασφαλείας καθότι η απεργία-αποχή είναι λευκή και άρα δεν ανακύπτει ζήτημα ασφάλειας των εγκαταστάσεων των σχολείων και πρόληψης ατυχημάτων από την απεργία των εκπαιδευτικών ώστε να δικαιολογείται η τήρηση της εν λόγω προϋποθέσεως. Ομοίως προέβαλε ότι το προσωπικό ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας απαιτείται μόνο για τις επιχειρήσεις του άρθρου 19 ν.1264/1982. Ο ισχυρισμός αυτός έγινε δεκτός, αφού η με αρ.542/2021 δικαστική απόφαση έκρινε ότι ακριβώς η απεργία-αποχή της ΑΔΕΔΥ αφορά μόνο στις υποχρεώσεις των εκπαιδευτικών που απορρέουν από τις διατάξεις των άρθρων 4692/2020 και ν.4823/2021 και όχι από τα εν γένει εκπαιδευτικά καθήκοντά τους, τα οποία εξακολουθούν να εκτελούν, ούτε συνεπάγεται την απουσία τους από την εργασία τους και άρα δεν συντρέχει περίπτωση εφαρμογής των παρ.1 και 2 του άρθρου 21 ν.1264/1982 περί καθορισμού προσωπικού ασφαλείας και προσωπικού ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου».

Το δικαστήριο δέχτηκε τον ανήκουστο και γελοίο ισχυρισμό του ΥΠΑΙΘ ότι έπρεπε να προηγηθεί της κήρυξης της απεργίας-αποχής αίτημα στον ΟΜΕΔ για δημόσιο διάλογο, όταν η απεργία-αποχή δεν προέκυψε ξαφνικά αλλά έχει ξεκινήσει από τον Φλεβάρη του 2021, έχουν γίνει από τότε συναντήσεις των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών με την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και έχουν εξαντληθεί όλα τα επιχειρήματα και έχουν αναδειχθεί σαφέστατα οι αντιρρήσεις, ενώ το ΥΠΑΙΘ ουδέποτε ζήτησε το ίδιο να διεξαχθεί τέτοιος δημόσιος διάλογος στον ΟΜΕΔ, όπως του επιτρέπει, με την ιδιότητα του εργοδότη, το άρθρο 94 του ν.4808/2021.

Χαρακτηριστικά στο ενημερωτικό σημείωμα της δικηγόρου της ΑΔΕΔΥ επισημαίνονται τα εξής:

«Η ΑΔΕΔΥ αντέκρουσε τον ισχυρισμό του Δημοσίου για υποχρέωση υποβολής αιτήματος διεξαγωγής δημοσίου διαλόγου στον ΟΜΕΔ με το σκεπτικό ότι το Υπ.Παιδείας, αφ’ενός μεν γνωρίζει την απεργία-αποχή των εκπαιδευτικών από τον Φλεβάρη του 2021 και ουδέποτε ζήτησε το ίδιο να διεξαχθεί τέτοιος δημόσιος διάλογος στον ΟΜΕΔ όπως του επιτρέπει με την ιδιότητα του εργοδότη το άρθρο 94 ν.4808/2021, αφ’ετέρου και εν πάσει περιπτώσει έλαβε χώρα διάλογος μεταξύ του Υπ.Παιδείας και των εκπροσώπων των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, όπως ομολογεί στην αγωγή του το ίδιο το Δημόσιο και τούτος απέβη άκαρπος. Υποστηρίχθηκε συναφώς ότι ήταν παντελώς τυπολατρική η τήρηση του εν λόγω τύπου για την ΑΔΕΔΥ όταν ακριβώς η προσφυγή στον ΟΜΕΔ δεν εξυπηρετούσε κανέναν πραγματικό σκοπό και θα ήταν εξ ορισμού ατελεσόφορη».

Πάμε τώρα στον χουντικής έμπνευσης ισχυρισμό, που έγινε δεκτός από την σε διατεταγμένη υπηρεσία Δικαιοσύνη, ότι η απεργία είναι πολιτική. Πρόκειται καθαρά για έωλο και συνάμα προκλητικό ισχυρισμό, όχι μόνο γιατί από τους εκπαιδευτικούς διεκδικούνται και εργασιακά αιτήματα με την απεργία-αποχή, αλλά και γιατί με βάση το άρθρο 19, παράγραφος 1, του νόμου 1264/1982 επιτρέπονται και οι απεργίες αλληλεγγύης.

Παραθέτουμε το σχετικό άρθρο:

Αρθρο 19 : Δικαίωμα απεργίας

Η απεργία αποτελεί δικαίωμα εργαζομένων που ασκείται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις: α) ως μέσο για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών, εργασιακών, συνδικαλιστικών και ασφαλιστικών συμφερόντων των εργαζομένων και ως εκδήλωση αλληλεγγύης για τους αυτούς σκοπούς.

Τι επιχειρεί, λοιπόν, εδώ το Μονομελές Πρωτοδικείο με την αποδοχή αυτού του χουντικής έμπνευσης ισχυρισμού, αγνοώντας προκλητικά τη διάταξη που παραθέσαμε;

Επιχειρεί να δημιουργήσει νομολογία, οπότε όταν κηρύσσεται μια απεργία να μπορεί η κάθε αστική κυβέρνηση να έχει στη φαρέτρα της, όχι μόνο το αντεργατικό έκτρωμα του Χατζηδάκη (Ν. 4808/2021), αλλά και δικαστικό προηγούμενο (πλούσια νομολογία), βάσει του οποίου όλες οι απεργίες να χαρακτηρίζονται πολιτικές και άρα παράνομες, σύμφωνα πάντα με την φιλοκαπιταλιστική στάση των δικαστηρίων και των κυβερνήσεων.

Το δικαστήριο, με τον ισχυρισμό του ότι η απεργία είναι πολιτική «αφού επιχειρεί να καταλύσει το δικαίωμα της πολιτειακής εξουσίας να νομοθετεί και υπερβαίνει τα όρια» (!) επιδιώκει:

Να νομιμοποιήσει τόσο τους νόμους για την Παιδεία, που βρίθουν αντισυνταγματικών διατάξεων (στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση όλων των παιδιών, παραβιάζουν την περίφημη ισονομία των πολιτών, υπονομεύουν το χαρακτήρα της δημόσιας Παιδείας, κ.λπ.), όσο και άλλους αντισυνταγματικούς νόμους που ψηφίστηκαν από τον κυβερνητικό λόχο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Να κηρύξει παράνομες τις προσφυγές στο ΣτΕ κατά διοικητικών πράξεων που εκδόθηκαν με βάση ψηφισμένους νόμους της «πολιτειακής εξουσίας», γιατί με αυτές τις προσφυγές… καταλύεται το δικαίωμα της εξουσίας να νομοθετεί.

Να χρεώσει το ΣτΕ ότι συνεργεί σε πράξεις που καταλύουν το δικαίωμα της «πολιτειακής εξουσίας», από τη στιγμή που εξετάζει τις προσφυγές!

Μάτι βγάζει επίσης και η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου να κάνει δεκτό το αίτημα του ΥΠΑΙΘ να κηρύξει την απόφαση για την απεργία-αποχή προσωρινά εκτελεστή και να βάλει πρόστιμο στην ΑΔΕΔΥ 3.000 ευρώ.

Σημειώνουμε ότι η απόφαση αυτή είναι ξεκάθαρα παράνομη. Το Μονομελές Πρωτοδικείο δεν μπορεί να κηρύξει προσωρινά  εκτελεστή την απόφασή του γιατί:

Πρώτον, δεν είναι τελεσίδικη. Σύμφωνα με το άρθρο 909 του ΚΠΔ (Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας) μόνο με τελεσίδικη απόφαση μπορεί να κηρυχθεί μια απόφαση εκτελεστή. Παραθέτουμε τη σχετική διάταξη:

Αρθρο 909

Προσωρινή εκτέλεση δεν μπορεί να διαταχθεί:

1)  κατά του δημοσίου, των δήμων και των κοινοτήτων,

2)  κατά οποιουδήποτε διαδίκου για τα δικαστικά έξοδα,

3)  όταν κατά το ουσιαστικό δίκαιο για να επέλθουν οι έννομες συνέπειες της απόφασης απαιτείται αυτή να γίνει τελεσίδικη ή αμετάκλητη.

Δεύτερον, σύμφωνα ακόμη και με τον νόμο 1264/1982, στον οποίο κυριαρχούν οι αντεργατικές διατάξεις, δεν μπορεί να απαγορευτεί μια απεργία με ασφαλιστικά μέτρα. Παραθέτουμε τη διάταξη:

Αρθρο 22

Δεν επιτρέπεται η δικαστική απαγόρευση απεργίας με ασφαλιστικά μέτρα.

Τρίτον, σύμφωνα με το άρθρο 22, παρ. 4, του αστικού Συντάγματος απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας. Την παραθέτουμε:

Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται.

Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών.

Τέταρτον, η απόφαση 27/2004 του Αρείου Πάγου ορίζει τα εξής:

«Ο μέχρι τη δημοσίευση της τελεσίδικης αποφάσεως, που κήρυξε την απεργία παράνομη ή καταχρηστική, χρόνος συμμετοχής του μισθωτού στην απεργία, που έχει κηρυχθεί από τη ‘’νόμιμα συστημένη συνδικαλιστική οργάνωση’’ κατά τις νόμιμες διατυπώσεις, δεν θεωρείται χρόνος μη απασχολήσεως του μισθωτού ούτε καταλογίζεται στις ημέρες άδειας που δικαιούται,…».

Παρολαυτά, όπως ήδη αναφέραμε, η πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου, Ουρανία Φλεριάνου, έβαλε πρόστιμο στην ΑΔΕΔΥ 3.000 ευρώ -ενώ η Κεραμέως απαιτούσε 10.000 ευρώ- για «ξεκάρφωμα», για να μη φανεί δηλαδή ότι ταυτίζεται πλήρως με την υπουργό Παιδείας. Και το σπουδαιότερο, γιατί γνωρίζει, ότι με το άρθρο 56 του αντιεκπαιδευτικού νόμου 4823/2021 με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις», προβλέπεται, ότι οι εκπαιδευτικοί που θα στραφούν  ενάντια στην δικαστική απόφαση, απειλούνται με σοβαρές πειθαρχικές κυρώσεις.

Σύμφωνα με το άρθρο αυτό, η συμμετοχή στις διαδικασίες της αξιολόγησης είναι υποχρεωτική, η παράλειψή της συνιστά πειθαρχικό παράπτωμα και τιμωρείται με τις πειθαρχικές ποινές του άρθρου 109 του Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων ν.π.δ.δ. (ν. 3528/2007, Α’ 26), όχι κατώτερη του προστίμου ίσου με τις αποδοχές ενός μηνός.

Ετσι, λοιπόν, η πρόεδρος του Πρωτοδικείου έκρινε ότι οι γραφειοκράτες συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ δεν θα τολμήσουν να αγνοήσουν αυτήν της την απόφαση-τερατούργημα.

ΥΓ. Μένει να δούμε τη συνέχεια. Το πρωί πραγματοποιήθηκε μεγαλειώδης συγκέντρωση εκπαιδευτικών μπροστά στο Εφετείο, που εκδίκαζε την αντέφεση της Κεραμέως στην έφεση των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών για την απεργία-αποχή από την αξιολόγηση.

 

https://eksegersi.gr