Σαφέστατα και δεν θέλω να πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Δεν θέλω να πεθάνει για διάφορους λόγους. Ο πιο βασικός είναι ότι θέλω να διατηρώ την ψευδαίσθηση ότι παρά τις παθογένειες και τις φωτογραφικές διατάξεις, δεν είμαστε ένα κράτος εκδίκησης που διψά για τη ρεβάνς.
Σε πολλές περιπτώσεις το κράτος έχει αποδειχθεί
ανήθικο, διεφθαρμένο, τρομοκράτης… Όμως από την στιγμή που ζούμε σε μία
συντεταγμένη πολιτεία οφείλουμε να σεβόμαστε κανόνες και νόμους. Να σεβόμαστε
λοιπόν, να μην φοβόμαστε όμως. Την ίδια αξίωση και ακόμα περισσότερο έχω και
από την πολιτεία: να είναι ισχυρή αλλά και ανώτερη, να σέβεται χωρίς να είναι
φοβική, να πράττει με καθαρό μυαλό και με ακέραια δικαιοσύνη.
Μεγάλη κουβέντα το κεφάλαιο δικαιοσύνη που κάποιοι σαν άλλοι
Λιγνάδηδες την κακοποιούν συστηματικά. Δικαιοσύνη αλά καρτ, δικαιοσύνη
φωτογραφικών διατάξεων, δικαιοσύνη κατά το δοκούν, όψιμη δικαιοσύνη, δικαιοσύνη
διαφορετικών ταχυτήτων, δικαιοσύνη-λάστιχο…
Άνω-κάτω όλο το σύστημα: ΣΥΡΙΖΑ εναντίον κυβέρνησης,
κυβέρνηση εναντίον ΣΥΡΙΖΑ, στα χαρακώματα δικαστές και εισαγγελείς, η κοινωνία
ολόκληρη… Πολύς κόσμος πιστεύει ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποχωρήσει στον
εκβιασμό Κουφοντίνα και να παραμείνει ακλόνητη στις θέσεις της. «Αν θέλει
να κάνει τον ήρωα με τον θάνατο του, ας τον κάνει…».
Και αρκετοί άλλοι ταυτίζονται ή σχεδόν ταυτίζονται με τον
Δημήτρη Κουφοντίνα και τη δράση της 17 Ν, θεωρώντας ότι έστελνε μήνυμα
αντίστασης.
Δύσκολο θέμα και διχαστικό. Παρακολουθώ με μεγάλη
προσοχή όλες τις απόψεις. Στέκομαι με προσοχή στην αξιοπρεπή στάση των
οικογενειών των θυμάτων. «Το να πεθάνει δεν θα φέρει τους νεκρούς μας πίσω» και
ζητούν να διακόψει την απεργία πείνας.
Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία ο Δημ. Κουφοντίνας σε λίγο
καιρό θα έχει δικαίωμα να υποβάλει αίτηση αποφυλάκισης. Είναι θέμα χρόνου να
βρεθεί οριστικά εκτός φυλακής. Θα θεωρηθεί ότι έχει πληρώσει το τίμημα των
ένδεκα δολοφονιών για τις οποίες καταδικάστηκε.
Η ίδια η Πολιτεία δηλαδή θα το θεωρήσει σύμφωνα με όσα
θεσμοθετεί. Και ας είναι αμετανόητος και συνεπής σε όσα πρεσβεύει. Αυτός
τουλάχιστον παρέμεινε σταθερός, άλλοι τα μπερδεύουν ανάλογα με το ποιος
κυβερνά. Αυτό είναι το πρόβλημα μου: εκείνοι που διαχρονικά χρησιμοποιούν την
Δικαιοσύνη «φωτογραφικά» και επιδίδονται σε επικίνδυνα και διχαστικά παιχνίδια.
Ας καταλήξουν όμως κάπου διότι δίνεται η
εντύπωση ότι τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις ημέρες είναι θέμα γοήτρου
για το ποιος θα υπερισχύσει και ας είναι να καεί ολόκληρη η Ελλάδα. Ίσως
κάποιοι να το επιζητούν κιόλας, υποστηρίζουν πλέον ουκ ολίγοι.
Διάβαζα σε άρθρο της Καθημερινής ότι η Γ’ Ελληνική
Δημοκρατία «τώρα, πρέπει να φανεί άτεγκτη, όχι για λόγους γοήτρου ή
ρεβανσισμού. Πρέπει να επιχειρήσει μια ιστορική τομή, δείχνοντας ότι στην
επικράτειά της οι μολότοφ ή τα καλάσνικοφ δεν παράγουν πια πολιτικά
αποτελέσματα.
Πρέπει να δείξει ότι οι θεσμοί πια δεν απειλούνται». Οι
θεσμοί πια δεν απειλούνται!!! Έχει και άλλες πιασάρικες ατάκες: η
δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, η δημοκρατία δεν εκβιάζεται, με τη δημοκρατία ή
την τρομοκρατία…
0 Σχόλια