Ανακοινώθηκε σχεδόν κι επίσημα. Η αστυνομία των πανεπιστημίων βρίσκεται ante portas μετά την αδιαμφισβήτητα επονείδιστη και βδελυρή -μόνο κατ' όνομα- διαπόμπευση του κ. πρύτανη. Το έχουμε εξηγήσει πως σε καμία περίπτωση δεν διαπομπεύθηκε ο πανεπιστημιακός δάσκαλος. Διαπομπεύθηκαν κι εξέθεσαν την ανοησία τους οι εμπμνευστές της ανάλγητης πράξης.
Ακολούθησε η προκήρυξη και τώρα η αστυνομία των πανεπιστημίων. Μια αστυνομία που βρίσκεται στον αστερισμό της πυρηνικής διάσπασης. Αστυνομία για το τάδε, αστυνομία για το δείνα, λες και η κοινωνική αντικοινωνικότητα είναι πολυμερές στοιχείο με επιβεβλημένες ιδιώνυμες στρατηγικές διαχείρισης και όχι ένα συμπαγές σύνολο που απαιτεί και προαπαιτεί ολιστικό σχέδιο συνολικής κι όχι επιμεριστικής προσέγγισης.
Τέτοιου είδους πράξεις, φανερώνουν ανάγλυφα στρατηγική αδυναμία συνολικού σχεδίου και ανά διαστήματα ανακαθοριζόμενου στα σημεία ως απόρροια μιας συμπαγούς τακτικής αστυνόμευσης και όχι αθυρματικής και καθοριζόμενης από την συγκυρία.
Άλλο ζήτημα βέβαια και φυσικά με βάση τα δεδομένα της ουσίας επουσιώδες, είναι πού θα βρεθεί αυτή η οργανική δύναμη για τη στελέχωση της αστυνομικής πανεπιστημιακής force και από ποιο αποσπαματικό τομέα εφήμερης επικέντρωσης ενδιαφέροντος που κι αυτό το καθόρισε λίγο πριν η επικαιρότητα, θ' αναρπαστεί το προσωπικό.
Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Και η ασφάλεια του πολίτη; Μη ζητάμε και πολλά. Όταν η εγκληματικότητα οργιάσει, θα δούμε τί θα κάνουμε και μ' αυτήν. Μέχρι τότε, ας παραδοθούν υπεύθυνοι κι ανεύθυνοι στον ενύπνιο της αποσπασματικής μεταρσίωσης.
του Γιώργου Καραϊβάζ
1 Σχόλια