Κύπρος: Αν.Πυραγός Πετρίκκος: «Δεν ξέραμε το μέγεθος της καταστροφής στο Μαρί»

Eλισάβετ Γεωργίου:

 ** Η συνέντευξη αποτελεί μέρος μιας ενότητας συνεντεύξεων - 6 μαρτυρίες Πυροσβεστών που συγκλονίζουν. Σε αυτήν την ενότητα ανοίγουμε ένα παράθυρο στις ζωές των ανθρώπων που στέκονται στην πρώτη γραμμή. Οι πυροσβέστες μοιράζονται μαζί μας στιγμές που τους σημάδεψαν για πάντα - από δύσκολες διασώσεις και τραγωδίες με θύματα παιδιά, μέχρι τη στιγμή της μεγάλης έκρηξης στο Μαρί. Μέσα από τις ιστορίες τους, θα γνωρίσουμε τον κόσμο τους, θα νιώσουμε τις συγκινήσεις τους και ίσως βρούμε κάτι που θα μας αγγίξει βαθιά. Από σήμερα και για τις επόμενες έξι μέρες θα μοιραζόμαστε μια νέα ιστορία - μαρτυρία. 

«Πρώτη φορά στη ζωή μου έκαμα πυρόσβεση σε πυροσβεστικό όχημα με συνάδελφο μέσα. Στο Μαρί»

Στην ενότητα μας  «6 μαρτυρίες πυροσβεστών», μας μιλά σήμερα ο Βοηθός Επαρχιακός Υπεύθυνος Πυροσβεστικών Σταθμών Λευκωσίας, Αν.Πυραγός κ. Παναγιώτης Πετρίκκος, που μας υποδέχθηκε στο γραφείο του. Μέσα από αυτή τη συνέντευξη μας μεταφέρει στον κόσμο των μεγάλων και μικρών στιγμών μιας 35χρονης πορείας στο Σώμα. Από το πρώτο του περιστατικό μέχρι τις πιο σκοτεινές ώρες – όπως η τραγωδία στο Μαρί – και τις στιγμές λύτρωσης σε επιτυχημένες διασώσεις, μιλά με ειλικρίνεια για τον πόνο, την αδρεναλίνη, αλλά και την ηθική ικανοποίηση που μόνο αυτό το λειτούργημα μπορεί να χαρίσει.

«Έχει κίνδυνο, αδρεναλίνη, απογοήτευση και απώλεια»
Ο κ. Πετρίκκος θυμάται τα νεανικά του χρόνια και την απόφαση του να γίνει πυροσβέστης. «Δεν είχα πλήρη εικόνα για το επάγγελμα. Είδα σε εφημερίδα μια προκήρυξη για αιτήσεις, θεώρησα ότι ήταν μια καλή δουλειά για τα δεδομένα του 1990, έκανα αίτηση, πέρασα τις εξετάσεις και ξεκινώντας αγάπησα το επάγγελμα. Δεν είναι μια απλή δουλειά· έχει κίνδυνο, αδρεναλίνη, απογοήτευση, λύσεις αλλά και απώλειες ζωών και περιουσιών».

«Μέσα σε δευτερόλεπτα πρέπει να γίνουν όλα»
Το έργο του Πυροσβέστη και ειδικά όσο ο βαθμός ανεβαίνει γίνεται και πιο πολύπλοκο, αναφέρει και όπως τονίζει: «Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Σε τροχαίο, για παράδειγμα, μπορεί να γνωρίζουμε ότι το εγκλωβισμένο άτομο είναι νεκρό, ενώ η οικογένεια βρίσκεται εκεί και ζητά να μάθει. Μέσα σε δευτερόλεπτα πρέπει να γίνουν όλα: απεγκλωβισμός, κατάσβεση, διαχείριση παρευρισκόμενων».

«Μάθαμε ότι στον 4ο όροφο υπήρχε παιδί μόνο του. Ανεβήκαμε, παραβιάσαμε τη πόρτα, το βρήκαμε και του δώσαμε πρώτες βοήθειες. Η ικανοποίηση ήταν απερίγραπτη.»

«Πρώτη φορά στη ζωή μου έκαμα πυρόσβεση σε πυροσβεστικό όχημα»
Όταν ρώτησα για το Μαρί, o κ. Πετρίκκος με κοίταξε για λίγο και έκανε μια παύση πριν απαντήσει: «Ήταν το πιο μεγάλο περιστατικό που αντιμετωπίσαμε στην υπηρεσία μας.» Το συγκεκριμένο βράδυ εργαζόταν όπως μας περιγράφει, και η δική του ομάδα ήταν από τις πρώτες που ανταποκρίθηκαν. « Ήμουν το δεύτερο πυροσβεστικό όχημα που πήγε μετά την έκρηξη. Δεν υπάρχουν λόγια. Δεν είχαμε καμία ενημέρωση, όχι επειδή φταίει κάποιος αλλά επειδή έτσι ήταν τα δεδομένα εκείνη τη μέρα.»

Το μήνυμα που είχαν έλεγε για πυρκαγιά στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό, δεν είχαν πολλές πληροφορίες στις πρώτες στιγμές της τραγωδίας. «Δεν γνωρίζαμε ότι ήταν συνάδελφοι εκεί, δεν γνωρίζαμε το μέγεθος της καταστροφής. Μεταβήκαμε αρχικά στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό και ακούσαμε έπειτα από τους ασυρμάτους ότι η εστία και η έκρηξη της πυρκαγιάς ήταν στο στρατόπεδο, μεταβήκαμε αμέσως στο στρατόπεδο. Ήμασταν τρία άτομα στο δεύτερο όχημα και τέσσερα άτομα στο πρώτο όχημα που ανταποκρίθηκε από την Λάρνακα.»

Ο κ. Πετρίκκος μας εξιστορεί τις πρώτες στιγμές μέσα στη Ναυτική Βάση Ευάγγελος Φλωράκης. «Δεν νομίζω πολλοί συνάδελφοι να κλήθηκαν να σβήσουν φωτιά σε πυροσβεστικό με συνάδελφο μέσα». Κατεβάζει το βλέμμα, δεν θέλει να θυμηθεί, δεν θέλει να πει περισσότερα, ενώ όπως μας παραδέχτηκε...πρόκειται για την πιο δύσκολη στιγμή της πορείας του ως πυροσβέστης.

«Τα περιστατικά με παιδιά είναι διαφορετικά»
«Όσο αφορά τον πόνο, αν μπορώ να το πω με μια λέξη: συμβιβάζεσαι. Την ώρα του περιστατικού λειτουργείς μηχανικά, σαν μηχανή. Όταν γυρίζεις, τότε οι εικόνες μπαίνουν σε σειρά. Και η μηχανή θέλει συντήρηση για να ξαναλειτουργήσει. Τα περιστατικά με παιδιά είναι αυτά που μας αγγίζουν περισσότερο. Η αδρεναλίνη είναι διαφορετική».

Στο πλαίσιο αυτό, θυμάται μια πυρκαγιά σε ξενοδοχείο χρόνια πίσω, όπου κατάφεραν να τον εκκενώσουν παρά τη δυσκολία της συγκεκριμένης επιχείρησης. Όλα όμως άλλαξαν όταν έλαβαν πληροφορία ότι ένα μικρό παιδί βρισκόταν ακόμα στο φλεγόμενο κτήριο και μάλιστα στον 4ο όροφο.

«Μάθαμε ότι στον 4ο όροφο υπήρχε παιδί μόνο του. Ανεβήκαμε, παραβιάσαμε τη πόρτα, το βρήκαμε και του δώσαμε πρώτες βοήθειες. Η ικανοποίηση ήταν απερίγραπτη.»

Άλλη μια διάσωση ήταν σε στέγη ηλικιωμένων με 15 κλινήρεις, που είχε πάρει φωτιά. «Τους μεταφέραμε όλους χωρίς καμία απώλεια. Αυτές είναι οι στιγμές που σε γεμίζουν ηθικά».

Ο εφιάλτης των περιστατικών που μυρίζουν θάνατο

Δεν είχαν όλες οι διασώσεις αίσιο τέλος και ορισμένες φορές όπως μας περιγράφει ο κ. Πετρίκκος δεν έχουν την ευκαιρία να προβούν σε ενέργειες διάσωσης, διότι το θύμα είναι ήδη νεκρό. «Σε δύο περιπτώσεις τροχαίων πριν χρόνια, προκλήθηκε πυρκαγιά με αποτέλεσμα δύο συνάνθρωποι μας όχι απλά έχασαν τη ζωή τους αλλά κάηκαν ζωντανοί. Οι εικόνες αυτές πάντα είναι στο μυαλό μου» και τότε αναπόφευκτα αρχίζουν τα ερωτήματα να τριγυρίζουν στο μυαλό. «Πάντα σκέφτεσαι ότι είναι άνθρωποι που είχαν την ιστορία τους. Ήταν νεαρός, ήταν ελεύθερος; ήταν παντρεμένος; είχε οικογένεια; Ποιους αφήνει πίσω; Είχε σίγουρα όνειρα.»

«Δεν ξεχνάς το πρώτο περιστατικό»
«Όποιον συνάδελφο και να ρωτήσεις, θα σου πει ότι δεν ξεχνά το πρώτο του περιστατικό. Για μένα ήταν τροχαίο με μετωπική σύγκρουση. Για μέρες έβλεπα μπροστά μου τον τραυματία που εκσφενδονίστηκε από το όχημα».

«Στην Πυροσβεστική όλα είναι ομαδική δουλειά»

Ο κ. Πετρίκκος πιστεύει πολύ στη δύναμη της ομάδας, είναι ίσως το πιο σημαντικό στην Πυροσβεστική υπηρεσία. Γι αυτό υπάρχει και ένας άτυπος κανόνας, τον οποίο και μας αποκάλυψε ο κ. Πετρίκκος: «Υπάρχει μια άτυπη οδηγία στην Πυροσβεστική που λέει ότι μετά από κάθε περιστατικό η ομάδα μαζεύεται και μιλά για τα θετικά και αρνητικά ενός επεισοδίου.» Έτσι αποφορτίζεσαι όπως μας εξηγεί ο κ. Πετρίκκος «Παράλληλα βλέπεις τα λάθη, δίνεις δύναμη στους συναδέλφους. Στην Πυροσβεστική όλα είναι ομαδική δουλειά· οι ενέργειες του ενός επηρεάζουν τους άλλους». 

«Ένα ευχαριστώ αρκεί»
«Με ρώτησε πρόσφατα ένας νεαρός αν αξίζει. Του είπα πόσο αγάπησα το επάγγελμα, την προσφορά και τα συναισθήματα που φέρνει. Ο καθένας το βιώνει διαφορετικά. Ένα “ευχαριστώ” από τον κόσμο μας αρκεί – είτε πρόκειται για διάσωση ανθρώπων είτε ζώων».

Ο κ. Παναγιώτης Πετρίκκος αποδεικνύει μέσα από τα λόγια του ότι πίσω από κάθε στολή υπάρχει ένας άνθρωπος που κουβαλά εικόνες και συναισθήματα, αλλά συνεχίζει να υπηρετεί με αυταπάρνηση και αγάπη το επάγγελμα - λειτούργημά του. 

Πηγή: 24sports.com.cy/gr