Ξέρουμε ότι η παθογένεια του Δημοσίου είναι διαχρονικό φαινόμενο όμως όταν γίνεται σκόπιμα χρήζει ελέγχου από τους αρμόδιους.
Η σχέση μου με κάποια μέλη που απαρτίζουν την ΑΥΕ Θεσσαλονίκης, ήταν κακή από παλιότερα, καθώς ενώ δεν είχαν την ιατρική ειδικότητα, έκαναν γνωμάτευση και αναιρούσαν την γνωμάτευση θεράποντα γιατρού για χορήγηση αναρρωτικής άδειας, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τον Ν.3418/2005(κώδικας ιατρικής δεοντολογίας), άρθρο 5. Κάτι που κατά την ταπεινή μου άποψη αποτελεί κ παράβαση καθήκοντος.
Την 22 Ιουλίου 2025 η ΑΥΕ Θεσσαλονίκης, χωρίς να έχει στην σύνθεσή της γιατρό της ειδικότητας (ψυχίατρο), χωρίς να με έχει εξετάσει ψυχίατρος της ΕΛ.ΑΣ, με κρίνει ικανό να εκτελώ υπηρεσία γραφείου (όπως εκτελούσα) από την επόμενη μέρα, κάτι που έρχονταν σε αντίθεση με την γνωμάτευση, από τον Μάιο 2017 θεράποντα γιατρού μου. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω την ειρωνική συμπεριφορά μέλους της Επιτροπής, όταν με ρώτησαν "τι θέλεις;" και απάντησα "ότι αναφέρει ο θεράποντας γιατρός μου", μου είπε "και γιατί να σου το δώσουμε; Επειδή είσαι όμορφος;" Την επόμενη μέρα κατέθεσα μηνυτήρια αναφορά για τον πρόεδρο και τα μέλη της ΑΥΕ Θεσσαλονίκης.
Την 29 Ιουλίου εξετάσθηκα εκ νέου από την ΑΥΕ Θεσσαλονίκης διότι με όλα τα παραπάνω η κατάστασή μου επιδεινώθηκε. Αυτή την φορά τον ρόλο του είρωνα ανέλαβε η ψυχίατρος των ιατρείων Θεσσαλονίκης, η οποία αφού αρνήθηκε να ηχογραφηθεί η εξέταση, μου είπε, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι είμαι υγιής και κακώς απασχολώ την Επιτροπή. Όταν της ζήτησα να μιλήσει τηλεφωνικά με τον θεράποντα γιατρό μου, απάντησε με περιφρονητικό τρόπο ότι δεν είναι υποχρεωμένη και αν δεν μου αρέσει η δουλειά μου, να παραιτηθώ. Στην συνέχεια η ΑΥΕ, αποτελούμενη κατά τα 3/4 από τους μηνυόμενους, και με την σύμφωνη γνώμη της ψυχιάτρου, έκρινε ότι την επόμενη μέρα θα πρέπει να εκτελέσω υπηρεσία. Την ίδια μέρα με αναφορά μου, ενημέρωσα για τα παραπάνω τον Διευθυντή του Υγειονομικού, ζητούσα επίσης να μην με εξετάζει η ΑΥΕ Θεσσαλονίκης αλλά αυτή της Αθήνας. Το αρνήθηκε, επίσης δεν έκανε καμία νύξη για την ανάρμοστη συμπεριφορά που αντιμετώπισα, παρότι ζητούσα να ελεγχθούν πειθαρχικά.
Την 30 Ιουλίου και έπειτα από τα παραπάνω γεγονότα, η κατάστασή μου επιδεινώθηκε και για τον λόγο αυτό μου έγινε εισαγωγή μου στην ψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου Κέρκυρας για 7 μέρες. Στην συνέχεια ο νοσοκομειακος γιατρός γνωμάτευσε 15 μέρες αναρρωτική άδεια, κάτι που η ΑΥΕ Θεσσαλονίκης αρνήθηκε, όπως φαίνεται παραπάνω.
Από την 3η Ιουλίου έχω ζητήσει συνάντηση με τον κ. Αρχηγό, με κύριο θέμα( και όχι μόνο αυτό) την αντιμετώπιση που τυγχάνω από την ΑΥΕ Θεσσαλονίκης. Όμως πιθανόν λόγω σοβαρότερων θεμάτων που απασχολούν το Σώμα, δεν έχει καταστεί δυνατή.
Αναρωτιέμαι όμως, όλη αυτή η κατάσταση που αντιμετωπίζω, δεν αποτελεί εργασιακό mobbing;
0 Σχόλια