Διάβασα με ενδιαφέρον – και απορία – την πρόσφατη ανάρτηση του Αντιπροέδρου της Ε.Α.Υ. Αθηνών. Πίστευα πως σε μια τόσο δύσκολη περίοδο για τον Έλληνα αστυνομικό, προτεραιότητα όλων θα ήταν η ενότητα, η δράση και η ουσία. Αντί αυτού, παρακολουθούμε μια κατάσταση πλήρους αποσύνδεσης από την πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι απλή: Οι συνάδελφοι δεν πανηγυρίζουν – διαμαρτύρονται. Νιώθουν εγκαταλελειμμένοι, άφωνοι, χωρίς στήριξη. Τα ΜΑΤ, η Άμεση Δράση, τα ΤΑ και τα ΑΤ δεν ζητούν φωτογραφίες, ζητούν λύσεις. Και αυτές, δυστυχώς, δεν έχουν έρθει.
Είναι εύκολο να κατασκευάζεις «εχθρούς» και να μοιράζεις «φάπες» από την ασφάλεια ενός πληκτρολογίου. Είναι πιο δύσκολο να κοιτάξεις κατάματα τους συναδέλφους που σε στήριξαν και τώρα σε ρωτούν γιατί τίποτα δεν άλλαξε.
Γιατί δεν ήρθε η αποσυμφόρηση;
Γιατί δεν ήρθε ουσιαστική ενίσχυση στα Α.Τ. και τα ΜΑΤ;
Γιατί δεν είδαμε δομικές μεταρρυθμίσεις και πραγματική μέριμνα για το προσωπικό;
Και τελικά: ποιος πραγματικά «εκπροσωπεί» και ποιος απλώς αυτοθαυμάζεται;
Σε όσους μιλούν για «στρουθοκάμηλους» και «τοξικούς», εμείς απαντάμε με στοιχεία, εργασία και διάλογο με τους ίδιους τους συναδέλφους, όχι με επιλεγμένες φωτογραφίες ή «ηρωικές» αναρτήσεις.
Ο ρόλος του συνδικαλιστή δεν είναι να φτιάχνει αφήγημα επιτυχίας – είναι να φέρνει αποτελέσματα. Και οι συνάδελφοι ξέρουν πολύ καλά ποιος αγωνίζεται και ποιος απλώς παριστάνει τον αγωνιστή.
Δημήτριος Καραγιαννόπουλος
Μέλος ΕΑΣΥΑ
0 Σχόλια