Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Δημόσια τάξη: Οι εσωτερικές απειλές, η εγκληματοφοβία και ο δικαιωματισμός


Δημοσιεύουμε κείμενο τού Νικολάου Μπλάνη, Αντιστρατήγου ε.α: 1. Σε μια  τοποθέτησή του  στη Βουλή ο Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση, απηύθυνε  κάλεσμα «να μην αναπαράγονται υπαινιγμοί για τη δημοκρατική αντίληψη της αστυνομίας», ιδιαίτερα «σε αυτή τη δύσκολη περίοδο την οποία διερχόμεθα, τόσο από πλευράς εξωτερικών όσο και εσωτερικών απειλών». Οι εξωτερικές απειλές  είναι γνωστές και φανερές.  Πως νοούνται όμως οι εσωτερικές απειλές  σε μια δημοκρατική χώρα της Ε.Ε.;;; Γιατί σε σχετικά πρόσφατη (28-5-2021) αντίστοιχη ερώτηση ο ίδιος δήλωνε: «Να μην καλλιεργούμε κλίμα εγκληματοφοβίας,  η χώρα μας είναι από τις ασφαλέστερες στον κόσμo».  Δηλαδή ότι  δεν υπάρχει εγκληματικότητα αλλά εγκληματοφοβία. Και αντιμετώπισε την κριτική, πως ο πρώην Αρχηγός  έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα ή δεν φροντίζει να ενημερώνεται. Τελικά τι ισχύει;;;

             2. «Η έννοια του δικαιωματισμού αγιοποιεί τον εγκληματία και πετροβολεί τον έλληνα αστυνομικό»  δήλωσε επίσης. Δεν γνωρίζουμε ποια εκδοχή του εν λόγω όρου υιοθετείται στη θέση αυτή. Υπάρχουν διάφορες ιδεολογικές εκφάνσεις (καταλαμβάνουν σχεδόν ολόκληρο το ιδεολογικό τόξο). Όμως δεν υπάρχουν μερικά δικαιώματα ή κατά περίπτωση. Η υπεράσπιση π.χ. του δικαιώματος στη ζωή του δράστη είναι ανεξάρτητη από τα εγκλήματά του και ούτε τα δικαιολογεί. Τα όρια του δικαιωματισμού  (human rightsism) δεν πρέπει να ταυτίζονται με κάποιου είδους αυτονόμηση των δικαιωματούχων από το υπόλοιπο κοινωνικο-πολιτισμικό και αξιακό κεκτημένο. Η αξία και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου και του πολίτη  (τα δικαιώματα γενικά) δεν εξαρτώνται από το χρώμα, το φύλο, την εθνική καταγωγή, την ιδεολογία και τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ηλικία, την αναπηρία, την οικογενειακή κατάσταση, την οικονομική και κοινωνική θέση ή άλλο διακριτικό στοιχείο, όπως ορίζεται και στον Κώδικα δεοντολογίας του αστυνομικού (άρθρο 5 παρ.3 π.δ.254/2004).

              3. Η υποχρέωση της Πολιτείας είναι να εξασφαλίζει το  «δικαίωμα στην ασφάλεια» όλων των πολιτών  και να προστατεύει τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα αυτών. Και τα όργανά της  δεν πρέπει να  δίνουν δικαίωμα  εκτόξευσης κατηγοριών για διακρίσεις και αστυνομική αυθαιρεσία- βαρβαρότητα.  Το γεγονός ότι ο δράστης είναι Ρομά  (Πέραμα) ή της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+  (Ομόνοια) ουδόλως επηρεάζει τον τρόπο δράσης της ΕΛ-ΑΣ. Και η όποια αυστηρή και ενδεχομένως υπερβολική κριτική είναι δικαιολογημένη, αφού εξασφαλίζει την αναγκαία ισορροπία έναντι της κρατικής εξουσίας.

 

             4. Σε κάθε περίπτωση,  τα μηνύματα που εκπέμπονται, πρέπει να είναι καθαρά και να μην αλληλοαναιρούνται. Αυτό, που πρέπει να γίνει επίσης κατανοητό από την Ηγεσία του Υπουργείου,  είναι, ότι η επικοινωνιακή διαχείριση της εγκληματικότητας έχει κοντά ποδάρια και δεν καλύπτει την αναποτελεσματικότητα και τις δομικές ανεπάρκειες της ΕΛ-ΑΣ. Ούτε πρέπει να  αναλώνεται  στην προσωπική προβολή της (το φιάσκο Φουρθιώτη είναι ακόμη νωπό). Γιατί τελικά η πραγματικότητα εκδικείται!!! Και δικαίως ο λαός αισθάνεται ανασφάλεια!!!









Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια