Σκέψεις μιας γυναίκας αστυνομικού με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών

Δημοσιεύουμε άρθρο συναδέλφισσας, όπως αυτό εστάλη στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Πρωτοβουλίας Αστυνομικών. Διαβάστε το:

Η βία κατά των γυναικών αποτελεί πρόβλημα διαχρονικό, με παγκόσμιες διαστάσεις, το οποίο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Είναι ένα φαινόμενο «ωμής» καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το οποίο καθιστά τις γυναίκες ανήμπορες, τονίζοντας την ανισότητα που υπάρχει μεταξύ των δύο φύλων. Στη χώρα μας, η βία κατά των γυναικών έχει οδηγήσει σε ανθρωποκτονίες γεγονός το οποίο φανερώνει την αναγκαιότητα ριζικών αλλαγών, τονίζει την ανάγκη συνεχούς εκπαίδευσης και εξειδίκευσης του αστυνομικού προσωπικού αλλά και τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της ΕΛ.ΑΣ., ο οποίος θα πρέπει να είναι πιο ανθρωποκεντρικός.

Ένεκα της σημερινής ημέρας, είναι σημαντικό να τονιστεί η συμβολή του γυναικείου προσωπικού στο σώμα της ΕΛ.ΑΣ. Σε «λεπτά» ζητήματα η προσέγγιση μίας γυναίκας – θύματος ενδοοικογενειακής βίας ή θύματος σεξουαλικής κακοποίησης για παράδειγμα, αλλά και το «ξεκλείδωμα» αυτού, επιτυγχάνεται ευκολότερα από γυναίκες αστυνομικούς λόγω της ήδη ευαίσθητης φύσης τους και λόγω της οικειότητας που αισθάνεται το θύμα έχοντας απέναντί του γυναίκα αστυνομικό. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι συμπεριφορές, τα σχόλια και οι πεποιθήσεις αρκετών ανδρών συναδέλφων όπως για παράδειγμα, «τα ήθελε και τα έπαθε», «γιατί δεν έχεις έρθει τόσο καιρό να το καταγγείλεις», όχι απλά αποτρέπουν το θύμα να καταθέσει, αντιθέτως το κάνουν να αισθάνεται ενοχικά. Η γυναίκα συνάδελφος όμως μπορεί να κατανοήσει ευκολότερα και καλύτερα την συμπεριφορά του θύματος, που «άργησε» να αντιδράσει, ειδικά αν το θύμα εκτός από θύμα είναι και μητέρα. Για την αποφυγή παρερμηνειών θέλω να επισημάνω ότι τα παραπάνω δεν αναιρούν το γεγονός ότι υπάρχουν και άνδρες συνάδελφοι οι οποίοι διέπονται από αξίες και ιδανικά και έχουν την ικανότητα να προσεγγίσουν το θύμα και να το κάνουν να τους ανοιχτεί με άνεση, εξίσου ή και πιο αποτελεσματικά. Ακόμα, σε πολλές επιχειρησιακές ομάδες χρησιμοποιούνται γυναίκες για να πιαστεί ο δράστης γεγονός το οποίο δηλώνει την αναγκαιότητα των γυναικών στην ΕΛ.ΑΣ.

Το εντυπωσιακό όμως που πρέπει να αναφερθεί είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που υπηρετούν στο σώμα μας, επειδή απλά είναι γυναίκες. Εμείς έχουμε εκτός των υπηρεσιακών ζητημάτων, να αντιμετωπίσουμε και τις υποτιμητικές και σεξιστικές συμπεριφορές από τους άνδρες συναδέλφους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η άποψη της πλειοψηφίας των ανδρών ότι οι γυναίκες είναι ανίκανες για να εκτελέσουν μαζί τους εποχούμενη περιπολία. Απότοκο του προηγουμένου, είναι οι γυναίκες που υπηρετούν κυρίως σε μάχιμες υπηρεσίες να πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν στους άνδρες αυτής, ότι αξίζουν έτσι ώστε να καλλιεργηθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης και συναδελφικότητας. Ένα ακόμα παράδειγμα, είναι όταν μία γυναίκα αστυνομικός βρίσκεται εν ώρα υπηρεσίας και γύρω της συγκεντρώνονται διαρκώς άνδρες συνάδελφοι όχι μόνο από την υπηρεσία της αλλά και από άλλες, προκειμένου να «φλερτάρουν» όχι όμως στα όρια του επιτρεπτού αλλά, ξεπερνώντας τα όρια. Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς αισθανόμαστε; Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο δύσκολο είναι να το διαχειριστούμε προκειμένου να μην προσβάλλουμε κάποιον συνάδελφο; Φυσικά, τα ανωτέρω δεν αφήνουν ανεπηρέαστη τη διοίκηση η οποία με τη σειρά της είτε τοποθετεί τις γυναίκες σε θέσεις γραφειοκρατικού χαρακτήρα, είτε δεν τις τοποθετεί σε θέσεις που υπάρχουν πολλοί άνδρες ή μπαίνουν συχνά υψηλόβαθμοι για να μην τις πάρουν στα υπασπιστήρια. Επομένως, δε δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλους αποκλειστικά και μόνο λόγω του φύλου τους. Επιπροσθέτως, οι γυναίκες σε ηγετικές θέσεις είναι ελάχιστες, όπως ελάχιστες είναι και οι γυναίκες συνάδελφοι που συμμετέχουν στον συνδικαλισμό, για την διεκδίκηση της καλύτερης εργασιακής τους καθημερινότητας. Απεναντίας, «κοσμούν» τα γραφεία των υψηλόβαθμων, κάνοντας τις «γλάστρες». Βέβαια, το ανωτέρω οφείλεται και στο γεγονός ότι κάποιες γυναίκες επιλέγουν ως τακτική να αυτοαχρηστεύονται για να τοποθετηθούν σε γραφεία, αλλά και από το γεγονός ότι παρουσιάζουν απρεπή συμπεριφορά για να απολαμβάνουν διάφορα προνόμια, συχνά σε βάρος των υπολοίπων συναδέλφων. Το παραπάνω δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν γυναίκες οι οποίες πληρούν τα κριτήρια και γι αυτό βρίσκονται σε θέσεις γραφείου. Μήπως, θα έπρεπε να το ξανασκεφτούν πριν ξανακάνουν παρόμοιες ενέργειες; Μήπως με τις πράξεις αυτές τοποθετούν τον εαυτό τους σε ρόλο αντικειμένου, χάνοντας την αξιοπρέπεια τους; Μήπως είναι αποδέκτες σεξιστικών συμπεριφορών κατά αυτόν τον τρόπο χωρίς να το αντιλαμβάνονται;

Η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών ας αποτελέσει εφαλτήριο για όλους μας έτσι ώστε να υπάρξει περισσότερη ευαισθητοποίηση και κατανόηση τέτοιων φαινομένων, δίνοντας ελπίδα στις γυναίκες – θύματα ότι μέσα από την υποστήριξή μας θα τα καταφέρουν. Ας αποτελέσει εφαλτήριο για τις συναδέλφους να ψέγουν και να απομονώνουν τέτοιες συμπεριφορές. Να μην δέχονται να μετατρέπονται σε «πράγματα» για να είναι πιο εύκολη και ξεκούραστη η υπηρεσιακή τους ζωή χάνοντας έτσι συνάμα την αξιοπρέπεια τους. Αν εμείς από μόνες μας δεν ξεκινήσουμε να αποδοκιμάζουμε και να στηλιτεύουμε τέτοιες συμπεριφορές, ποιος περιμένουμε να το κάνει για εμάς; Πώς περιμένουμε ισότιμη αντιμετώπιση; Πώς περιμένουμε να επέλθει αλλαγή σε αυτή την κατάσταση;

Μία αστυνομικός

http://www.protast.gr