''Η αδαής και συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θα θεωρήσει ότι η περιπέτεια των αστυνομικών τελείωσε''

Κείμενο αναγνώστη του bloko.gr

Ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους! Τι ανακούφιση! Είμαι σίγουρος ότι οι επτά συνάδελφοί μας με την αίσια αυτή έκβαση για τους ίδιους, δέχθηκαν τηλεφωνήματα από υπηρεσιακούς και ίσως και πολιτικούς παράγοντες, οι οποίοι θα τους συνεχάρησαν, φροντίζοντας παράλληλα να τονίσουν την «υπόγεια» συμβολή τους στο αποτέλεσμα. Υπόγεια γιατί, «εντάξει εμείς μαζί σας είμαστε, απλά καταλαβαίνετε ότι πρέπει να κρατήσουμε ισορροπίες, δεν μπορούμε να πούμε δημόσια αυτά που πραγματικά πιστεύουμε γιατί δεν μας το επιτρέπει η θέση μας, η πολιτική έχει τους δικούς της κανόνες, το παν είναι η διπλωματία κ.λπ.». Η αδαής και συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θα θεωρήσει ότι η περιπέτεια των αστυνομικών τελείωσε, ότι το κράτος έστειλε το σωστό μήνυμα τηρώντας όλες τις νόμιμες διαδικασίες κι ότι όλα τελικά έγιναν καλώς. Φευ! Η πραγματικότητα διαφέρει κατά πολύ από την ωραία αυτή εικόνα.

Οι επτά αστυνομικοί κι εφόσον δεν απαλλαχθούν με δικαστικό βούλευμα (πράγμα απίθανο), θα οδηγηθούν σε μια ατέρμονη δικαστική διαδικασία η οποία ενδέχεται να ξεπεράσει την δεκαετία, με έξοδα που θα βαραίνουν αποκλειστικά τους ίδιους (με πρόχειρους υπολογισμούς ίσως ξεπεράσουν τις 30.000 ευρώ) και κυρίως μια ψυχολογική φθορά που θα προστεθεί στην ήδη βεβαρημένη συναισθηματική τους κατάσταση, κατάσταση την οποία κάθε φυσιολογικός άνθρωπος που αφαιρεί μια ζωή (δικαιολογημένα ή μη) βιώνει.

Κατόπιν ενδελεχούς έρευνας που θα διενεργηθεί από τις «δημοκρατικές» δυνάμεις του τόπου (αντιεξουσιαστές και παρατρεχάμενους) τα στοιχεία τους, οι διευθύνσεις κατοικίας των ίδιων και των οικογενειών τους θα μοιρασθούν ως φέιγ βολάν στις «δημοκρατικές γειτονιές» (Εξάρχεια, Καμάρα Θεσσαλονίκη, στέκια), καθώς και στους καταυλισμούς «πολιτισμικής και κοινωνικής ανάπτυξης» (Μενίδι, Ζεφύρι, Λιόσια, Ασπρόπυργο κ.λπ), ώστε ο κάθε μαχητής της ελευθερίας, να βρεθεί σε θέση να παράξει το επαναστατικό του έργο εκφοβίζοντας, απειλώντας, προπηλακίζοντας ή ακόμα και καταστρέφοντας περιουσιακά στοιχεία των αστυνομικών και των οικογενειών τους. Δε φτάνω στο χειρότερο σενάριο γιατί είμαι αισιόδοξος άνθρωπος.

Όλη την προαναφερόμενη κατάσταση οι άνθρωποι αυτοί θα κληθούν να τη διαχειρισθούν μόνοι τους, χωρίς καμία συνδρομή από την επίσημη πολιτεία που υπηρετούν. Η πολιτεία μέσω των θεσμών της (Αστυνομία-Δικαιοσύνη) φρόντισε να τους προσφέρει τα κάτωθι:

1.            Εντολή ματαίωσης καταδίωξης. Παράνομη και καταχρηστική εντολή στα όρια της παράβασης καθήκοντος. Ας μας εξηγήσει αυτός που έδωσε την εντολή, ποια η ευθύνη του σε περίπτωση που εντός του κλεμμένου οχήματος βρισκόταν άτομο θύμα αρπαγής, ποια η ευθύνη του σε περίπτωση που οι επιβαίνοντες του οχήματος ενεργούσαν με αυτό ληστεία μετά φόνου, ή ακόμα πιο απλά και καθημερινά, ποια η ευθύνη του στη περίπτωση εμπλοκής του επίμαχου αυτοκινήτου σε τροχαίο με σοβαρό ή θανάσιμο τραυματισμό. Ας κατανοήσουμε όλοι μας, από όλα τα μετερίζια, ότι οδηγός στις ενέργειές μας είναι η ισχύουσα νομοθεσία κι όχι η επικοινωνιακή διαχείριση, οι εντολές άνωθεν και οι επιθυμίες της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Ως συντονιστής, ο εντολέας «ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΩΞΗ», αντί γι αυτό που έπραξε, όφειλε να διαθέσει όλα τα απαραίτητα μέσα ώστε να διασφαλίσει τόσο τους τυχαία διερχόμενους όσο και τους αστυνομικούς του, με απώτερο σκοπό την ακινητοποίηση του καταδιωκόμενου οχήματος και την σύλληψη των επιβατών του. Για παράδειγμα θα μπορούσε να εμπλέξει έτερες δυνάμεις (ΟΠΚΕ, Α.Δ. Τροχαία ΕΚΑΜ), να διακόψει την κυκλοφορία σε δρόμους κ.λπ. ωσότου πετύχει το αποτέλεσμα το οποίο υποχρεούται.     

2.            Μεταγωγή με χειροπέδηση. Οι άνθρωποι αυτοί αλυσοδέθηκαν από συναδέλφους τους (προφανώς κατόπιν άνωθεν εντολής), προκειμένου να ολοκληρωθεί η επικοινωνιακή διαχείριση του περιστατικού, η οποία ακολουθεί απαρέγκλιτα το δόγμα «ίσες αποστάσεις μέχρι να κάτσει η μπίλια». Αν δεν υπάρχουν υπηρεσιακές αναφορές  περί συναισθηματικής κατάστασης των κατηγορουμένων αστυνομικών ή διαγωγής τους κατά την κράτηση που να δικαιολογεί τη χειροπέδηση (πράγμα απίθανο), μιλάμε για κατωτάτου επιπέδου απόφαση, ενδεικτική του τέλματος στο οποίο έχει περιέλθει η ηγεσία του σώματος (σε όλες της βαθμίδες διοίκησης).

3.            Άσκηση ποινικής δίωξης για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο και απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή. «Ήτανε κάτι αστυνομικοί που τσακωθήκανε με κάτι τσιγγάνους κι επειδή θυμώσανε οι πρώτοι τους τουφεκίσανε και σκοτώσανε τον ένανε και τραυματίσανε τον άλλονε». Θυμάμαι εκεί στη σχολή παλιά κάτι μας λέγανε για άμυνα και υπέρβαση ορίων άμυνας. Μου βγάζει μια συνάφεια το όλο θέμα κι ας μην έχω τελειώσει τη σχολή της απόλυτης σοφίας (νομική). Απλά παρατηρώντας μια φωτογραφία που δείχνει σφηνωμένη κάτω από ρόδα αυτοκινήτου μια μοτοσικλέτα, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι οι αστυνομικοί έριξαν και σκότωσαν επειδή θύμωσαν που τους γρατσούνισε τη μηχανή ο ρομά. Εξ’ ου κι ο ενδεχόμενος δόλος! ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ!!! Απαράδεκτη ποινική αντιμετώπιση λειτουργών του κράτους, η οποία δίνει εντελώς λάθος μηνύματα στην ελληνική κοινωνία, με ότι συνέπειες επακολουθούν.

4.            Επίσκεψη υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. στους αστυνομικούς κρατούμενους-τηλεφώνημα σε γονείς εκλιπόντος ρομά-εντολή εσωτερικής έρευνας επιχειρησιακής αξιολόγησης. Πιστός στο επικοινωνιακό δόγμα, κράτησε τις ίσες αποστάσεις φροντίζοντας να ενημερώσει δημοσιογράφους και κοινό ότι οι ενέργειές του έχουν καθαρά ανθρώπινο χαρακτήρα, αποφεύγοντας να πάρει θέση. Δεν γνωρίζουμε ως ανθρώπινος, αν προσκόμισε στους κρατούμενους κουβέρτες, φανέλες, κρουασάν και τσιγάρα. Φρόντισε όμως να διατάξει έρευνα/αξιολόγηση με χρονικό όριο περάτωσης 5 ημέρες, βασιζόμενος στην παγκόσμια και κοινώς αποδεκτή πρακτική, ότι οι αξιολογήσεις πρέπει να λαμβάνουν χώρα ΕΝ ΘΕΡΜΩ. Ανάλογες αξιολογήσεις έλαβαν χώρα στην επικράτειά μας στην ΔΙΚΗ ΤΩΝ 6 το 1922, στα ανταρτοδικεία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΔΣΕ το 1942-1949 και στα έκτακτα στρατοδικεία του μετεμφυλιακού κράτους.

5.            Στάση αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η ποιότητα της πολιτικής που ακολουθείται σε ένα κράτος και ειδικά σε περιπτώσεις που κυριαρχεί ο δικομματισμός, έχει άμεση συνάφεια με την ποιότητα της πολιτικής που ακολουθεί η αξιωματική αντιπολίτευση. Δυστυχώς στη χώρα μας ο κομματικός σχηματισμός που κατέχει αυτόν τον ρόλο έχει να επιδείξει μια διαχρονική απέχθεια σε ότι έχει σχέση με μηχανισμούς ασφαλείας και καταστολής, σχετιζόμενη προφανώς με ψυχολογικά τραύματα/κατάλοιπα της περιόδου 1944-1974. Δίνοντας την εικόνα ότι προσδοκούν την κοινωνική αναταραχή προκειμένου να επιψαλλιδίσουν την όποια δημοσκοπική διαφορά τους χωρίζει με το κυβερνών κόμμα, στελέχη της προβαίνουν συλλήβδην σε συκοφαντικούς και αφοριστικούς χαρακτηρισμούς αστυνομικών τύπου «ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ, ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ, ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ», αναφερόμενοι δυστυχώς σε κρατικούς λειτουργούς με τους οποίους συνεργάσθηκαν το 2015-2019 και με τους οποίους θα κληθούν να συνεργασθούν εκ νέου στο απώτερο μέλλον.

6.            Στάση συνδικαλιστικού κινήματος. Πιστοί στο δόγμα: πλήρης υποταγή στα κυβερνητικά κελεύσματα, προκειμένου να επιτευχθούν όλα τα απαραίτητα νομοθετήματα σε χρόνο επιλογής μας, με σκοπό την απόλυτη επικράτηση έναντι των αντιπάλων μας στις επερχόμενες εκλογές, οι «συνδιοικούντες» του σώματος συνδικαλιστές, τηρούν το λιγότερο «χλιαρή» στάση έναντι των κατηγορουμένων συναδέλφων τους. Ανίκανοι ή και αδιάφοροι στο να αντιληφθούν τις συνέπειες της άδικης αντιμετώπισης ανθρώπων που απλά επιτέλεσαν το καθήκον τους, συμμετέχουν με τη σιωπή τους, στην όλη επικοινωνιακή διαχείριση της κυβέρνησης, με μοναδικά θύματα τους αστυνομικούς και τους αθώους πολίτες που θα κληθούν να πληρώσουν τις συνέπειες του «ευνουχισμού» των πρώτων.

Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς την μοναξιά των ανθρώπων που ενεπλάκησαν στο περιστατικό του περάματος. Εφ’ όσον οι επίσημοι θεσμοί παραμένουν από αδιάφοροι έως εχθρικοί, ας τους δείξουμε τουλάχιστον εμείς την πρέπουσα συναδελφική αλληλεγγύη, ενώ οι μέλλοντες διοικητές τους ας φροντίσουν να λάβουν γνώση του φακέλου τους και να τους διευκολύνουν με τον καλύτερο τρόπο στον αγώνα που επίκειται.