Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, οι Πέρσες όχι μόνο συνήθιζαν να τρώνε τους νεκρούς γονείς τους, αλλά το θεωρούσαν και ασέβεια εάν κάποιος δεν το έκανε. Με απλά λόγια η ηθική έχει να κάνει με το στενό ή ευρύ περιβάλλον που κάθε άνθρωπος μεγαλώνει και αναπτύσσεται. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, μαθαίνει τι είναι σωστό και τί είναι λάθος, μαθαίνει δηλαδή του κανόνες με βάση τους οποίους θα ζήσει την ζωή του. Κάποιοι το λένε συνείδηση, κάποιοι το λένε άποψη, κάποιοι άλλοι ηθική.
Πολλοί από τους δεκάδες νεαρούς που κάθε χρόνο εισέρχονται
στην Σχολή των Ευελπίδων, είναι ρομαντικοί και με εθνική συνείδηση η οποία απλά
ενισχύεται από το περιβάλλον της Σχολής. Αυτοί είναι οι αφανείς καθημερινοί
ήρωες που τραβάνε το φορτίο της διατήρησης του αξιόμαχου, ή θα θυσιάσουν τη ζωή
τους όταν αυτό απαιτηθεί. Οι υπόλοιποι βρίσκονται εκεί μέσα είτε κατά λάθος, λόγω
του ανόητου νομοσχεδίου για την παιδεία, είτε για επαγγελματική αποκατάσταση,
είτε γιατί τους πίεσαν από την οικογένεια τους ενώ αυτοί δεν ήθελαν. Αποτέλεσμα
της παραπάνω κακοδιαχείρισης είναι ότι αυτοί που δεν αγαπάνε αυτό που κάνουν,
στο τέλος δεν γίνονται Αξιωματικοί με γνώμονα το εθνικό συμφέρον άλλα το
προσωπικό συμφέρον. Δεν τους ενδιαφέρει το καλό της Πατρίδας αλλά το δικό τους
καλό. Αυτοί οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να κάνουν οτιδήποτε ζητήσει ο
πολιτικός προϊστάμενος τους, ακόμα και εάν αυτό είναι αντίθετο με αυτό που
πρέπει να γίνει, μόνο και μόνο για να γίνουν Αρχηγοί ΓΕΕΘΑ. Με αυτό τον τρόπο η
θητεία μειώθηκε και η ομάδα από εννιά άνδρες, σε μια παγκόσμια πρωτοτυπία έγινε
επτά. Επίσης, είδαμε τον κύριο Αποστολάκη να υποστηρίζει την αναγνώριση των
Σκοπίων καθώς και πολλά άλλα ευτράπελα, που δεν μπορώ να συμπεριλάβω στο άρθρο
λόγω χώρου.
Στον υπέρτατο βαθμό μερικοί νάρκισσοι Αξιωματικοί, από μικρά
παιδιά βάζουν σαν στόχο να γίνουν υπουργοί. Ένας τέτοιος νάρκισσος είναι και ο
κύριος Στεφανής. Προσωπικά γνώρισα τον κύριο Στεφανή το Ιούνιο του 1987. Εγώ ως
τεταρτοετής προετοιμαζόμουν για την τελετή ορκωμοσίας που θα γινότανε σε λίγες
ημέρες και ο κύριος Στεφανής ήταν υπίλαρχος που μόλις τοποθετήθηκε στην Σχολή.
Τα όπλα και τα Σώματα είχαν ήδη κατανεμηθεί στους υποψήφιους Ανθυπολοχαγούς και
ο καθένας γνώριζε που τοποθετήθηκε. Παρόλα αυτά ο κύριος Στεφανής κατά την
επιθεώρηση εξοδούχων, με περισσή αλαζονεία, τιμώρησε Εύελπί γιατί φορούσε την
ζώνη του Πεζικού και όχι της Σχολής. Αυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με αυτό τον
άνθρωπο και ομολογουμένως μου προκάλεσε αρνητική εντύπωση, γιατί τιμωρούσε έναν
νεαρό που λαχταρούσε να γίνει Αξιωματικός, δείχνοντας παντελή έλλειψη
συναισθηματικής νοημοσύνης. Τα χρόνια περνούσανε και η φήμη του κυρίου Στεφανή
αύξανε με γρήγορο ρυθμό, αλλά μόνο όσον αφορά την εμφάνιση του και την
επικοινωνιακή διαχείριση, τίποτα το ουσιαστικό δηλαδή. Όποια θέση ήθελε να
πάρει την έπαιρνε, και σε όποιο σχολείο ήθελε να πάει, έπαιρνε έγκριση να πάει.
Υπήρξε μάλιστα εποχή που η θέση που ήθελε δεν υπήρχε, και την δημιούργησαν για
αυτόν. Όλοι ήταν πεπεισμένοι ότι ο κύριος Στεφανής κάποια μέρα θα γινόταν
Αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Όταν το δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πήρε την εξουσία, ο κύριος Στεφανής
κατάφερε να γίνει ο αγαπημένος του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και προέδρου των
ΑΝΕΛ. Έτσι έναν χρόνο μετά αποστράτευσε 10 αντιστράτηγους για να γίνει από
Διοικητής Γ’ΣΣ, Αρχηγός ΓΕΣ χωρίς να περάσει από την Διοίκηση της Στρατιάς,
προκειμένου να αποκτήσει εμπειρίες. Με την πτώση Καμμένου, ήρθε και η πτώση
Στεφανή. Όσοι πίστεψαν τότε ότι ο Στεφανής τελείωσε, και άλλαξαν κατεύθυνση,
διαψεύσθηκαν και μετά την φανταστική επάνοδο του στην εξουσία, από την θέση του
υφυπουργού Εθνικής Αμύνης, τους αποστράτευσε δείχνοντας εκ νέου έλλειψη
συναισθηματικής νοημοσύνης.
Εδώ ο κάθε νοήμων πολίτης θα αναρωτηθεί. Γιατί ο Κύριος
Μητσοτάκης να επιλέξει για υφυπουργό Εθνικής Αμύνης, κάποιον που ο κύριος
Τσίπρας τον έκανε Αρχηγό ΓΕΣ για δύο χρόνια. Δεν υπήρχαν άλλοι ικανότεροι
Αξιωματικοί να επιλέξει; Δεν τους γνώριζε; Ή δεν τους ήθελε; Τι ήταν αυτό που
δεν μπόρεσε να κάνει ο κύριος Στεφανής μέσα στα δύο χρόνια που υπήρξε Αρχηγός
ΓΕΣ, και έπρεπε ο κύριος Μητσοτάκης να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία; Αν ήταν
πραγματικός, ηγέτης είχε την ευκαιρία να κάνει όσες αλλαγές ήθελε ή να
παραιτηθεί καταγγέλλοντας το σάπιο πολιτικό σύστημα. Γιατί όμως δεν έκανε
τίποτα από τα δύο; Γιατί όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με το ψεύτικο πτυχίο ΜΒΑ που
ο κύριος Στεφανής ισχυρίζονταν ότι κατείχε, ο κύριος Μητσοτάκης τον διατήρησε
στην θέση του; Η απάντηση στο τελευταίο ερώτημα είναι απλή την γνωρίζουν όλοι,
και βρίσκεται στα γρανάζια της εξουσίας που ο κύριος Στεφανής διαχειρίστηκε με
μεγάλη επιδεξιότητα. Μήπως όμως ήταν όντως η καλύτερη επιλογή; Με δεδομένο
μάλιστα ότι ο κύριος Υπουργός είναι νομικός με μηδενική εμπειρία στα θέματα
Εθνικής Άμυνας;
Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο κύριος Στεφανής ο οποίος
απέδειξε με τις πράξεις του ότι δεν ήταν ο καταλληλότερος για την θέση. Οι
αστοχίες του ήταν πολλαπλές, αλλά ίσως η μεγαλύτερη ένδειξη ανικανότητας του
κυρίου Στεφανή, ήταν η αγορά των ελικοπτέρων Kiowa. Για όσους δεν γνωρίζουν το
θέμα, οι Αμερικανοί ήταν έτοιμοι να τα πετάξουν στα σκουπίδια γεγονός που θα
τους δημιουργούσε κάποιο κόστος. Αντί αυτού όμως ο κύριος υφυπουργός τους έδωσε
50 εκατομμύριά για να αγοράσει 70 από αυτά, συν το κόστος που πληρώσαμε για την
μεταφορά τους. Η αρχική σχεδίαση ήταν να αξιοποιήσουν τα 30 και τα υπόλοιπα να
χρησιμοποιηθούν σαν ανταλλακτικά. Επειδή όμως, ποτέ δεν πέταξαν πάνω από 5, ο
κύριος Στεφανής προώθησε νέα δαπάνη 34 εκατομμυρίων για προμήθεια
ανταλλακτικών, δείχνοντας παντελή έλλειψη στρατηγικής αντίληψης, έλλειψη
θάρρους να παραδεχτεί τα λάθη του και παντελή έλλειψη ευκαμψίας. Όταν δε, ο
βουλευτής της ΝΔ Γιάννης Λαμπρόπουλος υπέβαλε σχετική επερώτηση στην βουλή, ο
κύριος Στεφανής αντί να αναλάβει την ευθύνη των αποφάσεων του, επέρριψε αυτή
στους υφισταμένους του επιτελείς, την στιγμή που όλοι όσοι δούλεψαν με τον
συγκεκριμένο άνθρωπο μπορούν να διαβεβαιώσουν ότι δεν έκανε ποτέ ότι του έλεγαν
οι υφιστάμενοι του, γεγονός που δείχνει παντελή έλλειψη ηγετικών ικανοτήτων.
Οι εκατοντάδες υποστηριχτές του που δημοσιογραφούν
καθημερινά, για να εκθειάσουν τις ικανότητες του, με εντυπωσιακές φωτογραφίες,
από επισκέψεις του στα φυλάκια της χώρας, θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι
διαχειρίστηκε το προσφυγικό με μεγάλη επιτυχία. Σε αυτούς θα απαντήσω ότι,
πρώτον το προσφυγικό δεν είναι στην αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων. Και
δεύτερον, το γεγονός ότι γέμισε την Ελλάδα με λαθρομετανάστες για να ικανοποιήσει
τις ιδεολογικές εμμονές μιας αριστερής κυβέρνησης δεν τον κάνει ικανό,
αντιθέτως τον κάνει υποτακτικό. Γιατί, σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, χρειάζεσαι
έναν αρχηγό που θα πει, «όχι κύριοι δεν θα απασχολήσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις
για να κάνουν τις τραπεζοκόμες των λαθρομεταναστών». Κάποιοι άλλοι θα αναφέρουν
τα γεγονότα του Έβρου. Μα είναι δυνατόν να θεωρούμε στρατιωτική επιχείρηση την
αποτροπή ορισμένων άοπλων να περάσουν παράνομα τα σύνορα; Ή να θεωρούμε
επίτευγμα, την κατασκευή ενός πανάκριβου φράχτη, που σε περίοδο επιθετικών
επιχειρήσεων δεν θα αντέξει ούτε ένα λεπτό; Και δεν λέω ότι ο φράκτης δεν
χρειάζεται, απλά λέω ότι δεν ήταν στρατηγικής σημασίας ζήτημα, και κατά
συνέπεια δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες ενός υφυπουργού.
Τελειώνοντας θα ήθελα να απευθύνω μόνο μια ερώτηση στον
κύριο Στεφανή, που τώρα θα έχει άπλετο χρόνο να την φιλοσοφήσει. Για ποιο λόγο
κύριε Στεφανή κάποιος Αξιωματικός που η πατρίδα του έκανε την ύψιστη τιμή να
διοικήσει για δύο χρόνια έναν από τους ποιο ένδοξους Στρατούς του κόσμου θα
έπρεπε να υποκύψει σε πολιτικές σκοπιμότητες; Ελπίζω η απάντηση να μην είναι
ούτε η δόξα, ούτε το χρήμα.
Γράφει ο
Σχης (εα) Δημήτριος Κωνσταντινίδης
MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
0 Σχόλια