Οι Έλληνες Πυροσβέστες, είναι αναμφισβήτητα τα ηρωικά πρόσωπα των τελευταίων ημερών.
Με τεράστια συγκίνηση σήμερα μπορέσαμε και βρεθήκαμε κοντά
τους για να τους προσφέρουμε τα ελάχιστα μπροστά στη δική τους τεράστια
προσφορά και αυτοθυσία.
Κάποιοι θα πουν πως πληρώνονται, εγώ θα σας πω πως “κάποιες
δουλειές δεν πληρώνονται με τίποτα” γιατί πάνε αντάμα με το θάνατο.
“Τα σώματα ασφαλείας πάνε πάντα αντάμα με το θάνατο, αυτό
μην το ξεχάσετε ποτέ.”
Δυστυχώς, οι ένστολοι μας δεν είναι τόσο προνομιούχοι όσο
θέλουμε να πιστεύουμε, και αυτό συνήθως δεν το σκέφτεται ποτέ κανείς…
Οι πυροσβέστες μας αυτές τις ημέρες έχουν ξεπεράσει τις
δυνάμεις τους, όπως και οι πιλότοι μας αλλά και η αστυνομία.
Οι συνθήκες που δίνουν την άνιση μάχη με τις φωτιές σε όλη
τη χώρα μας είναι τραγικές, δυστυχώς δεν υπάρχουν πλέον ούτε καν τα απαραίτητα
για την ασφάλειά τους.
Όσο και να σας φανεί απίστευτο δεν έχουν πια μάσκες και
προστατευτικά γυαλιά, οι άνθρωποι που μπαίνουν μέσα στις πύρηνες φλόγες για να
τις τιθασεύσουν.
Σήμερα το πρωί είχαμε την τύχη να βρεθούμε στο Ολυμπιακό
Στάδιο και να συναντήσουμε το Διοικητή του 9ου Πυροσβεστικού Σταθμού
Αθηνών Αντιπύραρχο κ. Γεώργιο Πετρόπουλο, τον Ανθυποπυραγό και Εκπαιδευτή
Π.Σ. κ. Τσιπλακίδη Νικόλαο, και τους Υπαρχιπυροσβέστες κ. Σγουράκη Ηλία, και
Μητράκο Γεώργιο.
Η επίσκεψή μας είχε άκρως υποστηρικτικό χαρακτήρα, μιας και
οι ανάγκες των πυροσβεστών μας δυστυχώς είναι τεράστιες ειδικά σε κατάσταση
έκτακτης ανάγκης όπως αυτή που βιώνει τώρα η χώρα μας.
Η 4amea, πριν από λίγες ημέρες είχε την τύχη να δεχθεί
από το ΚΔΑΠ ΜΕΑ ΣΤΟΡΓΗ ράτζα τα οποία θα τα διέθετε όπου υπήρχε
ανάγκη, δυστυχώς αμέσως μετά η Ελλάδα μας άρχισε να καίγεται, και τα ράτζα
βρισκόντουσαν αποθηκευμένα στη 4amea.
Μετά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, θέλοντας να προσφέρουμε
ότι έχουμε στη διάθεση μας για να στηρίξουμε όσο μπορούμε όσους έχουν ανάγκη,
επικοινωνήσαμε με τη φίλη εθελόντρια κ. Μαρία Νούλια και φτάσαμε όλοι
μαζί στο κατώφλι των ηρώων Ελλήνων Πυροσβεστών, στη διαδρομή αυτή είχαμε οδηγό
μας τον κ. Τόμυ Σχοινά, μάχιμο εθελοντή και άνθρωπο με αυξημένη
ευαισθησία, και συνοδοιπόρο το φίλο εθελοντή κ. Νίκο Ηλιόπουλο.
Η συνάντηση με τους Πυροσβέστες μας ήταν τόσο συγκινητική
και ανθρώπινη που τα λόγια δε μπορούν να περιγράψουν τα δυνατά συναισθήματα που
νιώσαμε όλοι, και εκείνοι και εμείς.
Δεν είναι και λίγο να βλέπεις άνδρες με πρόσωπα μέσα στη
μαυρίλα, από τις φωτιές και μάτια γεμάτα υγρασία από τον πόνο…
Η ψυχή τους δυνατή αλλά πονεμένη και τα μάτια τους γεμάτα
ελπίδα και ευθύνη…
Όταν τους είπαμε ευχαριστώ για όσα κάνουν αυτές τις ημέρες
για την Ελλάδα μας είπαν όλοι μαζί λες και ήταν συνεννοημένοι : “Δεν
είμαστε μόνοι μας, ευτυχώς, είμαστε ένα σώμα με τους εθελοντές μας, χωρίς
αυτούς δε θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε.”
Αμέσως μετά για να μας βοηθήσει να καταλάβουμε ποιους
εννοούν το λόγο τον πήρε ο Ανθυποπυραγός αλλά και Εκπαιδευτής
Πυροσβεστικού Σώματος κ. Νικόλαος Τσιπλακίδης : “Πρόκειται για τους
εθελοντές του Πυροσβεστικού Σώματος που είναι από τον Άγιο Στέφανο, τη
Ροδόπολη και την Εκάλη, είναι παιδιά άμισθα, με πολύ μεράκι και ότι
εκπαίδευση έχουν λάβει είναι από πρωτοβουλία δική μας και δική τους, είναι η
ψυχή μας, το στήριγμά μας, είναι αδέλφια μας, δίχως αυτούς τίποτα δε θα ήταν το
ίδιο”.
Είναι πραγματικά συγκινητικό να υπάρχει αυτή η εκτίμηση και
ο θαυμασμός μεταξύ των ανθρώπων, Έλληνες Πυροσβέστες και
Εθελοντές Έλληνες Πυροσβέστες ένα σώμα μία ψυχή, δίχως μικρότητες και δίψα για
δόξα…
Μόνο στήριξη, κοινός σκοπός και αγάπη για τον ιερό σκοπό που
υπηρετεί αυτή η τόσο δύσκολη δουλειά, που είπαμε… Πάει αντάμα με το Θάνατο…
Και οι εκπλήξεις από τους Έλληνες Πυροσβέστες δε σταματάνε
εκεί, γεμάτοι συγκίνηση και πόνο για τα θλιβερά γεγονότα που βιώνει όλη η χώρα
μας, μας αποκάλυψαν πως τη δύναμή τους την αντλούν από τον ίδιο τον κόσμο που
σώζουν.
“Καιγόταν μπροστά στα μάτια μας το σπίτι μιας κυρίας και
εκείνη ενώ ήταν ψυχικό ράκος, μας προσέφερε νερό και χυμούς, δε μπορούσαμε να
το πιστέψουμε, κλαίγαμε όλοι μαζί, η κυρία και εμείς”, μας αποκάλυψε
ο κ. Νικόλαος Τσιπλακίδης, και συνέχισε: “Οι άνθρωποι στο μεγάλο
κίνδυνο γινόμαστε όλοι ίδιοι, αρκεί να σου επιτρέψουν να είσαι εκεί… Στη μάχη…
Έτσι και η συγκεκριμένη κυρία, είχε καταλάβει πως κάναμε ότι ήταν ανθρωπίνως
δυνατό, μας έβλεπε να παλεύουμε ώρες ολόκληρες με το θηρίο, και να είμαστε
ψυχολογικά κουρέλι που δεν τα καταφέραμε και μας νίκησε, και η ίδια μας
συμπεριφέρθηκε με αγάπη και κατανόηση μέσα στην καταστροφή της… Η ψυχές των
ανθρώπων δεν καταστρέφονται με τη φωτιά όταν υπάρχουν… Αντίθετα θεριεύουν και
καταπίνουν τη λύσσα της, γιατί επιστρέφουν πιο δυνατές από πριν”.
Πήγαμε για να προσφέρουμε και πήραμε μαθήματα ζωής…
Σας ευχαριστούμε για όλα, για τη λεβεντιά σας, για τις ψυχές
σας, για την τόλμη και την ανδρεία σας, για τον ηρωισμό σας, για το ρίσκο που
καθημερινά παίρνετε…
Για το ότι διαλέξατε για καθημερινότητα έναν άνισο πόλεμο με
το θάνατο.
Σας ευχαριστούμε που τιμάτε την πατρίδα μας με αυτοθυσία και
θάρρος, που το καλημέρα που λέτε στη γυναίκα, στο παιδί και στη μάνα σας ίσως
κάποια ημέρα και να είναι το τελευταίο που θα ακούσουν από το στόμα σας γιατί
θα έχετε πέσει ηρωικά στις φλόγες μίας πυρκαγιάς.
Σας ευχαριστούμε που φοράτε και τιμάτε τη σημαία της
πατρίδας μας, να είστε όλοι καλά, προσευχόμαστε για εσάς, είναι το λιγότερο που
μπορούμε να κάνουμε.
Με σεβασμό απέναντι στο δύσκολο δρόμο σας
Κοιν. Σ.Επ. 4amea
Υποστηρικτικό και Κοινωνικό Δίκτυο ΑμεΑ
0 Σχόλια