Καταγγελία Λιμενικού: Η ηγεσία δεν εφαρμόζει τη νομοθεσία για τις μεταθέσεις

Δημοσιεύουμε επιστολή στελέχους του Λιμενικού Σώματος, αναγνώστη του bloko.gr: Καλησπέρα σας, είμαι λιμενικός και υπηρετώ στα δωδεκάνησα. Για ευνόητους λόγους δεν θα ήθελα να αναφέρω το όνομα μου και ζητάω την κατανόηση σας.

Θα ήθελα να σας μιλησω για τις μεταθέσεις του λιμενικού. Εχουν δημιουργηθεί σοβαρά οικογένειακά και οικονομικά προβλήματα, για τον λογο ότι δεν μπορούμε να μετατεθούμε στον τόπο επιλογής μας μετά απο τόσα χρόνια υπηρεσίας σε νησιά της παραμεθωρίου και έχοντας τα μόρια απο τα χρόνια υπηρεσίας μας ώστε να μετατεθούμε, σύμφωνα πάντα με το νέο Π.Δ. μεταθέσεων του λιμενικού, (εδώ θα βρείτε και το νέο π.δ. https://www.e-nomothesia.gr/kat-naytilia-nausiploia/limeniko-soma/proedriko-diatagma-11-2021-phek-21a-10-2-2021.html) .

              Δεν θα ήθελα να αναφέρω μόνο την δική μου περίπτωση γιατι θα ήταν άδικο και για τους υπόλοιπους συναδέλφους. Δυστηχώς όμως, όσα χρόνια και αν περάσουν οι διακρίσεις ανάμεσα στους συναδέλφους θα είναι σε αυτούς που έχουν ΄΄βίσμα΄΄ και σε εμάς που είμαστε τα κορόϊδα ώστε να καλύπτουν τρύπες και ας έχουμε τα μόρια να μετατεθούμε. Και δεν μιλάμε για λίγα χρόνια αλλά για 10-12 χρόνια και πάνω.

              Η ηγεσία μας γιατί δεν έχει προβεί σε σχετικές ενέργειες για την εφαρμογή της νομοθεσίας; Με τι κριτήριο αποφασίζουν για τις ζωές μας αφήνωντας μας στο έλλεος της παραμεθωρίου και άλλους αφήνωντας στο σπιτάκι τους μια ζωή; Γιατί προφανώς δεν θέλουν να ‘’κουνήσουν’’ αυτούς που έχουν κάποιον ‘’γνωστό’’ κάπου, και που είναι τοποθετημένοι τοοοοοσα χρόνια σπίτι τους, άλλοι απο την σχολή και άλλοι με μετάθεση, κάνοντας την παραμεθώριο τους έως και 50χλμ μακριά απο το σπίτι τους και τις οικογένειες τους υποχρεώνοντας εμάς που δεν έχουμε ‘’βίσμα’’ μακριά απο τα σπίτια μας και στην άλλη άκρη της Ελλάδας (αχ Ελλάδα...) υποχρεώνοντας μας σε παραμονή στην παραμεθώριο τοοοοοοοσα χρόνια. Κάνοντας εμάς τα κορόϊδα να χρυσοπληρώνουμε τις αεροπορικές για να πάμε λίγες μέρες σπίτι μας να δούμε τους γονείς μας, τα αδέρφια μας και γενικότερα τους δικούς μας ανθρώπους. Άλλοι κάνουν περιουσίες  επειδή είναι μια ζωή σπιτάκι τους και άλλοι μια ζωή πληρώνουν ενοίκια και αεροπορικές. Κάποιοι να χαίρονται τα εγγονάκια τους (γεροί να είναι να τα χαίρονται....) και άλλοι δεν τα γνωρίζουν τα εγγονάκια τους. Αλλα είπαμε...’’εμείς δεν έχουμε το βίσμα, ωχ συγνώμη τα μόρια ήθελα να πώ.....’’

Δεν πάει άλλο, δεν έχουμε άλλη υπομονή και αντοχή ώστε να προσφέρουμε στην υπηρεσία. Η ψυχολογία μας έχει πατώσει, τα νεύρα μας είναι ‘’τσατάλια’’ (ας μου επιτραπεί η έκφραση), έχουμε να κάνουμε με τόσο κόσμο και πολλές φορές είναι πολύ εύκολο να ‘’σπάσει’’ κάποιος συνάδελφος διότι δεν έχει τα αποθέματα να κάνει αυτό που πρέπει.

Μπορώ να γράψω σελίδες ολόκληρες με αδικίες για το σώμα, κατανοώντας πάντα και κάποιες δυσκολίες υπηρεσιακές, αλλα δεν θα ήθελα ούτε να γείνω γραφικός αλλά και όυτε και κουραστικός. Και όλα αυτά κυρίως για υπηρεσίες της βορείου Ελλάδος.

Σας παρακαλώ πολύ, επειδή δεν έχουμε την δύναμη να ακουστούμε βοηθήστε μας ώστε το πρόβλημα μας, τουλάχιστον, να βγεί προς τα έξω αν και ξέρουμε ότι δεν θα υδρώσει το αυτί κανενός γιατί όλοι τον ‘’ποπό’’ τους κοιτάνε, και κάποιοι την καριέρα τους.