Αστυνομικός προτείνει τον πιο ασφαλή τρόπο ακινητοποίησης - σύλληψης

Δημοσιεύουμε κείμενο αστυνομικού - αναγνώσστη του bloko.gr: Παραμερίζω τα πολύ δυσάρεστα που βίωσα στην Αστυνομία από τους ιθύνοντες, από  το 2005 έως το 2011 και θέτω υπόψη σας τα παρακάτω.

Κάθε τόσο παρακολουθώ ή πληροφορούμαι από τα ΜΜΕ διάφορες περιπτώσεις ανά την Ελλάδα, αλλά και από άλλες περιοχές του κόσμου, που αφορούν αδέξιες συλλήψεις και προσαγωγές διαφόρων ατόμων από αστυνομικούς και πραγματικά θλίβεται η καρδιά μου, από τη συμπεριφορά τους, που αποδείχνουν ότι είναι ανεκπαίδευτοι, αφελείς, υπερβολικοί και ιδίως που δεν προστατεύουν ούτε τον εαυτό τους, ούτε και τους πολίτες.                 

Δείτε λ.χ. την κλασσική υπόθεση «Ζαρτινιέρα», που υπήρξε το έτος 2006 στη Θεσσαλονίκη, όπου 3-4 αστυνομικοί δεν μπορούσαν να οδηγήσουν 1 νεαρό, ή την περίπτωση του 2018 στο κοσμηματοπωλείο της οδού Γλάδστωνος Αθηνών, αλλά και πολλές ακόμη πρόσφατες σε Ελλάδα, ΗΠΑ και αλλού. 

Γνωρίζω πάρα πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να συλλάβει από μόνος του κάποιος αστυνομικός ή και να προσαγάγει κάποιον για τα περαιτέρω και ιδία να του φορέσει χειροπέδες, να του κάνει κάποια σωστή λαβή, να τον τραβήξει κλπ.

Υπόψη σας ότι ο ίδιος έκανα εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, συλλήψεις και προσαγωγές, χωρίς να υπάρξει κάποιο πρόβλημα, κατά τη συνεχώς μάχιμη σταδιοδρομία μου, τόσο στη Δίωξη Ναρκωτικών της Δ.Α. Αττικής, όσο και σ’ όλες τις άλλες Υπηρεσίες όπου υπηρέτησα, θεωρώ πολύ παραγωγικά από το 1980 έως το 2010.

Την προσωπική μου τεχνική την είχα επιδείξει - αναπτύξει ως Αξιωματικός και στο εκάστοτε προσωπικό μου και σε κάθε συνεργάτη μου, που την εφάρμοσε κατά γράμμα και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα.                                                                                                                                         Το κόλπο μου, η τεχνική μου, είναι πάρα πολύ απλή, αρκεί ο αστυνομικός που αποφασίζει να πιάσει και να προσαγάγει κάποιον, να είναι έξυπνος, γρήγορος, αποφασιστικός, ψυχωμένος, να μην έχει τάσεις για υπερβολές, υπερβάσεις και βιαιότητες και να έχει την ικανότητα να ψυχολογεί αστραπιαία με ποιον έχει να κάνει και να εκτιμά πώς να ενεργήσει.                                                                                     

Κάθε φορά που υπήρχε λόγος να συλλάβω ή να προσαγάγω κάποιον, φρόντιζα να τον πιάσω σφικτά, αλλά με πολύ ήρεμο, ευγενικό και ξαφνικό τρόπο από πίσω του και συγκεκριμένα από τη ζώνη του παντελονιού του, περνώντας τα δάκτυλά μου γύρω της, ή τον έπιανα από τα ρούχα του-από τη μέση του, (αν δεν είχε ζώνη).                                                      

Είμαι δεξιόχειρας. Για τον λόγο αυτό, τον έπιανα από τη ζώνη με το δεξιό μου χέρι. Ταυτόχρονα ακουμπούσα το αριστερό μου χέρι πίσω από τον αριστερό του ώμο, πιάνοντας ή ακουμπώντας το αριστερό του μπράτσο, βάζοντας κόντρα με το αριστερό μου χέρι στο σώμα του, ώστε να μη μπορεί να στρίψει προς εμένα.                                       

Επίσης ταυτόχρονα, τον τραβούσα με το δεξιό μου χέρι από τη ζώνη λίγο προς τα επάνω, ώστε να μην έχει ευστάθεια, δηλαδή να μην πατάει καλά στο έδαφος.                                               (Εννοείται ότι οι αριστερόχειρες θα ενεργούν αναλόγως από τη δεξιά πλευρά).                   

Επιπλέον του μιλούσα ευγενικά, αλλά αποφασιστικά, χωρίς να τον κλωτσάω, χωρίς να τον βρίζω, χωρίς να τον σπρώχνω έντονα ή να τον πονάω και τον οδηγούσα τάχιστα όπου έπρεπε, σε αυτοκίνητο ή άλλον χώρο.                                                                                                        

Ανάλογη πρακτική πρέπει να ακολουθείται και κατά την προσαγωγή γυναικών, σε περίπτωση που δεν φορούν παντελόνι.                                       

Το όλο μυστικό της τεχνικής μου, στηρίζεται στην ήρεμη αλλά αποφασιστική συμπεριφορά που πρέπει να επιδεικνύει ο αστυνομικός, σε συνδυασμό με τον τρόπο και το σημείο κράτησης του προσαχθέντος και ιδία με το λίγο ανασήκωμα του σώματός του από τη ζώνη, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την απόσπαση της προσοχής του και κατόπιν αυτών  αδυνατούσε να στρίψει προς το μέρος του αστυνομικού καθώς εμποδίζεται να στρίψει λόγω της κόντρας στον ώμο και στο χέρι του.                                                                                        

Επίσης η ταχύτητα με την οποία θα ενεργήσει ο αστυνομικός, που δεν θα δώσει χρονικά περιθώρια στον υπό προσαγωγή να σκεφθεί και αντιδράσει.

Όσο ψηλό, εύσωμο ή δυνατό και αν ήταν το άτομο, η τεχνική μου είχε απόλυτη επιτυχία.          

Αν τυχόν προλάβαινε να αντιδράσει λίγο ή να αντισταθεί κάπως, βοηθούσαν και οι λοιποί αστυνομικοί και η προσαγωγή, η οδήγησή του στην κλούβα ή στο περιπολικό ολοκληρωνόταν μέσα σε 1-2 λεπτά, όπου ο προσαχθείς αντιμετωπιζόταν ολοκληρωμένα, του γινόταν πλήρης σωματική έρευνα, δενόταν με χειροπέδες κλπ.                                    

Κατ’ αυτόν τον τρόπο και με την εφαρμογή αυτής της απλής τεχνικής μου, κανείς δεν μας χτύπησε, κανείς δεν μας επιτέθηκε με κάποιο τρόπο ή μέσον, ακόμη και αν οπλοφορούσε, διότι δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα χέρια του, τα πόδια του, να στρίψει, να σκύψει κλπ.                                                                                                                                  

Επιπλέον κανείς δεν μας κατηγόρησε, δεν μας κατήγγειλε, δεν μας έκανε μήνυση για βία κλπ, δεν ανέπτυξε σε βάρος μας προσωπική εμπάθεια.                                                  

Επίσης κανείς δεν μας ξέφυγε αφήνοντας στα χέρια μας λ.χ. το μπουφάν του, όπως έχει συμβεί πάρα πολλές φορές σε άλλους.                                                                  

Το αξίωμά μου ήταν και είναι ότι «οι καλύτερες αστυνομικές επιχειρήσεις είναι αυτές που πραγματοποιούνται και ολοκληρώνονται το ταχύτερο, χωρίς να καταλάβει πολύς κόσμος τι συνέβη, χωρίς φωνές, χωρίς ξυλοδαρμούς, χωρίς καταδιώξεις, πυροβολισμούς, αρνητική δημοσιότητα κλπ».                         

Ελπίζω η παρούσα μου, (που θα σας τη στείλω και ταχυδρομικά), να τύχει της ανάλογης προσοχής απ’ όλους τους αρμόδιους της ΕΛ.ΑΣ., ώστε να αξιοποιηθεί απ’ όλους τους εκπαιδευτές στις Σχολές, στις μετεκπαιδεύσεις, να τη μάθουν και εμπεδώσουν όλοι οι αστυνομικοί, σε κάθε Υπηρεσία.                                                                                           

Προσδοκώ να κατανοηθεί πλήρως, να καθιερωθεί «Η Λαβή συνοδείας Ριόλα» και μακάρι να περιορισθούν τα σχετικά φαινόμενα άστοχων ενεργειών και η περαιτέρω δυσφήμιση της ΕΛ.ΑΣ.

Δεν έχω χρόνο να σχεδιάσω στο χαρτί τις βασικές κινήσεις, ή να σας τις δείξω με βίντεο, διότι απασχολούμαι πολύ και καθημερινά με τις νομικές υποθέσεις του δικηγορικού γραφείου της συζύγου μου Ιωάννας Τσάτσου, αλλά θα είμαι στη διάθεσή σας να κάνω την επίδειξη σε όποιον ορίσετε, αρκεί να υπάρξει έγκαιρος προγραμματισμός.

Κλείνοντας, εύχομαι σε όλο το αστυνομικό προσωπικό «Καλά Χριστούγεννα και γιορτές, Καλή και ασφαλή νέα χρονιά και πολύ κουράγιο στην πολύ δύσκολη και απαιτητική αποστολή σας».                                                                                                                                                                                                                               

Με κάθε τιμή                   

Γεώργιος Ριόλας