Αστυνομική προστασία «επισήμων», ένα χρόνιο πρόβλημα

Με αφορμή την περίπτωση γνωστού παρουσιαστή, με την οποία δεν πρόκειται να ασχοληθώ, επανήλθε στην επικαιρότητα το θέμα της παροχής αστυνομικής προστασίας των επισήμων και της φύλαξης ευπαθών στόχων.

Κάθε νέος Υπουργός Προστασίας του Πολίτη και παλιότερα Δημόσιας Τάξης αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του δήλωνε ότι θα ξεκαθαρίσει το χρονίζον πρόβλημα παροχής αστυνομικής προστασίας σε μη δικαιούμενους και έτσι θα αποδεσμεύσει δυνάμεις για την προστασία των πολιτών, κάποιος μάλιστα προσδιόρισε ότι αποδεσμεύονται 700 αστυνομικοί.

Φυσικά δεν γίνονταν ποτέ τίποτα και αν τυχόν κάποιοι αποδεσμεύονταν μετά από λίγο επέστρεφαν στις ίδιες θέσεις με τους κατόχους των οποίων είχαν αναπτύξει ιδιαίτερους δεσμούς όχι μόνο αστυνομικούς κοινώς γίνονταν άνθρωποι του σπιτιού.

Σύμφωνα με πληροφορίες οι αστυνομικοί που έχουν διατεθεί στη Διεύθυνση Προστασίας Επισήμων είναι 3400, όταν όμως δεν επαρκούν, τότε με απόφαση του Αρχηγείου της ΕΛΑΣ διατίθενται από τα κοντινότερα του φυλασσόμενου στόχου αστυνομικά τμήματα αστυνομικοί και μέσα (οχήματα) με αποτέλεσμα να παρέχεται ελλιπής αστυνόμευση και συνεπώς έλλειμμα δημόσιας ασφάλειας στους πολίτες των περιοχών αυτών, γεγονός που προκαλεί διαμαρτυρίες και ανησυχία κυρίως στους ηλικιωμένους πολίτες, όταν μάλιστα αυξάνονται οι εγκληματικές πράξεις.

Κατά παγία τακτική το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη επικαλούμενο το για διαφόρους λόγους απόρρητο και την προστασία των προσωπικών δεδομένωναρνείται να δώσει ακόμη και μη προσωποποιημένα αλλά γενικά στοιχεία για το ποιοι και πόσοι ευπαθείς στόχοι φυλάσσονται και με ποια μέσα.

Φυσικά η επίκληση του απορρήτου είναι έωλη, γιατί οι αστυνομικοί και τα οχήματα που φυλάσσουν τον ευπαθή στόχο γίνονται αμέσως αντιληπτοί.

Ήδη όμως μετά την εντολή του κ. πρωθυπουργού για το ξεκαθάρισμα των περιπτώσεων αυτών επιβάλλεται και η δημοσιοποίηση των περιπτώσεων, που κρίθηκαν, ότι δεν δικαιολογείται η παροχή προστασίας, γιατί ο λαός δικαιούται να γνωρίζει που διατίθενται τα χρήματα του, η δε επίκληση της προστασίας προσωπικών δεδομένων δεν καλύπτει τέτοιες περιπτώσεις.

Επίσης είναι γεγονός, ότι ενίοτε οι φυλασσόμενοι στόχοι κάνουν κατάχρηση της  προστασίας, λίγο-πολύ όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες τέτοιων περιστατικών  και ότι κάθε αστυνομικός που διατίθεται για τον σκοπό αυτόν στοιχίζει στο Δημόσιο 28.000 ευρώ το χρόνο.

Με το Π.Δ. 141/1991, όπως ισχύει μετά την τροποποίηση του με το Π.Δ.100/2012, ορίζεται ποια επίσημα πρόσωπα δικαιούνται αστυνομική προστασία και πόσα αστυνομικά όργανα και μέσα διατίθενται για τη φύλαξη τους.

Επίσης με απόφαση του Αρχηγού της ΕΛΑΣ, που εκδίδεται μετά από μη δεσμευτική γνωμοδότηση ειδικής επιτροπής από αστυνομικούς, παρέχεται φρούρηση και αστυνομική προστασία για την ασφάλεια προσώπων, πλην πολιτικών, τα οποία λόγω της θέσεως τους ή της ιδιότητας τους ενδέχεται να αποτελέσουν στόχους εγκληματικής ενέργειας.

Η απόφαση αυτή αποτελεί μια διοικητική πράξη και ως εκ τούτου πρέπει να είναι πλήρως και ειδικώς αιτιολογημένη ιδίως ως προς τον επαπειλούμενο κίνδυνο, που πρέπει να είναι υπαρκτός και να προσδιορίζεται γιατί είναι ενδεχόμενος.

Η έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας καθιστά την πράξη ακυρώσιμη και εντεύθεν ανακύπτουν ευθύνες για τον εκδόσαντα την απόφαση, όταν μάλιστα υπάρχει αρνητική γνωμοδότηση της επιτροπής, οι οποίες μπορεί να είναι πειθαρχικές, ποινικές για παράβαση καθήκοντος, ή να ανακύψει θέμα καταλογισμού για την ζημία του Δημοσίου και πολιτικές για τα πολιτικά πρόσωπα πλέον του πολιτικού κόστους που είναι δεδομένο.

Σαφώς η προστασία της ζωής του ευπαθούς στόχου δικαιολογεί οποιαδήποτε δαπάνη και πολλές φορές υπήρξε επιτυχής, γιατί απέτρεψε  επιθέσεις εναντίον του με θύματα όμως αστυνομικούς φρουρούς.

Λόγω όμως του πεπερασμένου των αστυνομικών μέσων πρέπει αυτή να παρέχεται με φειδώ, λελογισμένα και με σωστή αποτίμηση του κινδύνου και των στοιχείων που τον πιθανολογούν ακόμη δε περισσότερο σε περιπτώσεις ανανεώσεως της εντολής, γιατί μπορεί ο κίνδυνος να έχει παρέλθει.

 

Λέανδρος Τ. Ρακιντζής

Αρεοπαγίτης ε.τ.

https://www.huffingtonpost.gr