Μπάραζ εμπρηστικών επιθέσεων σε αλληλεγγύη στον Δ. Κουφοντίνα

Αναδημοσιεύουμε από το Indymedia: Για να επιτευχθεί ο παραπάνω διακυρηγμένος στόχος απαιτείται πλέον βίαιο σπάσιμο των όποιων κοινωνικών συμβολαίων, ακραία φτωχοποίηση ως και αφανισμός μεγάλων κομματιών του πληθυσμού και στυγνή εκμετάλλευση του φυσικού περιβάλλοντος. Οι κυρίαρχοι απαντούν χρησιμοποιώντας ξεκάθαρα πολεμικούς όρους και σε αυτήν την κρίση, που αυτή τη φορά ονόμασαν “υγειονομική”, αποκρύπτοντας τον βαθειά κοινωνικό και οικονομικό (καπιταλιστικό) της πυρήνα.

Τα χαρακτηριστικά της συνθήκης που διαμορφώνει η ευρεία διάδοση του covid αποτελούν για τους κυρίαρχους μια διαρκή πρόβα τζενεράλε για όσα έρχονται προσεχώς. Σε αυτήν εφαρμόζονται υπο τον μανδύα των εντατικών μέτρων όλα όσα κράτος και αφεντικά επιδιώκουν να αποτελέσουν τη νέα κανονικότητα που θα αναδιατάξει εκ βάθρων τις κοινωνικές σχέσεις και συμπεριφορές και φυσικά τους οικονομικούς συσχετισμούς. Δεν είναι τυχαίο, ότι τα μέτρα που επιβάλλονται έχουν ως κύριο στόχο τις κάθε είδους “συναθροίσεις,” χαρακτηρίζοντας τες “άσκοπες -και ως εκ τούτου - παράνομες”. Στον ιδανικό κόσμο των αφεντικών η μόνη σκόπιμη και άρα νόμιμη δραστηριότητα θα ήταν η εργασία και η κατανάλωση και ακόμα πιο βολικά η μεταφορά τους στο ψηφιακό περιβάλλον. Την ίδια στιγμή τα απανωτά λοκ ντάουν έρχονται να υπενθυμίσουν μεταξύ άλλων ότι οι δημόσιοι χώροι δεν είναι φυσικά απελευθερωμένοι χώροι που ανήκουν σε όλες και όλους εμάς αλλά κρατικά (ή ιδιωτικά) διαχειρίσιμες εκτάσεις, που υπάγονται σε κανόνες ελέγχου και κερδοφορίας.

Όλες οι κρατικές και κομματικές δυνάμεις διατάσσονται με ομοθυμία απέναντι στον κοινό “αόρατο εχθρό”, τον covid-19, που μας απειλεί όλες και όλους το ίδιο - αφού είναι και διαταξικός (sic) – και από τον οποίο ο μόνος ικανός προστάτής μας είναι το κράτος! Για να επιτελέσει λοιπόν το “καθήκον” του, ο κρατικός μηχανισμός διαχέει το φόβο με κάθε τρόπο (μμε, επιστήμονες) καλλιεργεί συνθήκες επαναλλαμβανόμενων σοκ και διαρκούς συναγερμού, επιτίθεται με σφοδρότητα σε οποιαδήποτε κίνηση (πολιτικού ή κοινωνικού χαρακτήρα) επιχειρεί να τον αμφισβητήσει. Η ωμή καταστολή και ο απόλυτος έλεγχος πανοπτικού τύπου είναι πλέον οι μόνες απαντήσεις. Η αστυνομία ως βασικός κατασταλτικός θεσμός είναι ο κύριος διαχειριστής κάθε συμεριφοράς που διαφοροποιείται απο το κυρίαρχο και ο θεματοφύλακας της νομιμότητας.

Η κατασταλτική και εν τέλει συνολικά αντιεξεγερτική ατζέντα προφανώς και δεν ξεκίνησε ένα και πλέον χρόνο πριν την εμφάνιση του covid. Ήδη από το 2008 καθώς εξελισσόταν η εξέργερση που πυροδότησε η κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλ. Γρηγορόπουλου, το κράτος απεργαζόταν σχέδια αντιμετώπισης αντίστοιχων καταστάσεων. Ξεκινώντας από την επίθεση στις ένοπλες οργανώσεις και δράσεις περνώντας στην στοχοποιήση μεμονωμένων αγωνιστών, έφτασε στην επίθεση σε δομές, στέκια και καταλήψεις, του α/α χώρου, ένω προχώρησε και στις απαιτούμενες τροποποιήσεις του νομικού πλαισίου (τρόπος προκήξυρης απεργιών και διεξαγωγής διαδηλώσεων). Όλα αυτά τα χρόνια το κράτος επιστράτευσε κάθε πρόσφορο μηχανισμό απομόνωσης και ποινικοποίησης των αγώνων και φυσικά τις πάντα χρήσιμες φασιστικές του εφεδρείες. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η πρόσφατη αναφορά στον Δεκέμβρη του 08 ως παράδειγμα προς αποφυγή και ο χαρακτηρισμός ως “ήπιας” της τότε πολιτικής και κατασταλτικής διαχείρισης.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον διεξάγεται έδω και παραπάνω από δυο μήνες η απεργία πείνας του αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα μέλους της Ε.Ο 17Ν. Η επιλογή της ένοπλης αντιπαράθεσης με το καθεστώς, και η αμετανόητη στάση του συγκεκριμένου αγωνίστη, που απορριπτεί εμφατικά κάθε δήλωση μετάνοιας αποτελούν πραγματικά και συμβολικά κόκκινο πανί για κράτος και αφεντικά. Ανεξάρτητα από τις υπαρκτές δικές μας πολιτικές αποστάσεις ως αναρχικές/αναρχικοί αναγνωρίζουμε στον συγκεκριμένο αγώνα, τόσο την ευταξία του, όσο και τις σημαντικές, πολιτικές και κοινωνικές του προεκτάσεις. Η σκλήρη στάση της κυβέρνησης, πέραν της φυσικής εξόντωσης του Δημήτρη Κουφοντίνα (της οποίας τους επακόλουθους κραδασμούς θεωρεί ότι αντέχει), διαμηνύει προς κάθε κατευθύνση το τέλος της μεταπολίτευσης, την πλήρη επικράτηση του δόγματος “Νόμος και Τάξη”, την αντιμετώπιση που επιφυλάσσει το καθέστως σε κάθε αγωνιζόμενο/η. Η ικανοποίηση και συσπείρωση του δεξιού και ακροδεξιού ακροατηρίου, ο ρόλος συγκέκριμενης οικογένειας εξουσιαστών και η ευχαρίστηση υπερατλαντικών “συμμάχων”, αποτελούν επίσης μικρότερα κομμάτια του παζλ. Η γενικότερη αναδιάρθρωση των φυλακών αλλά και ειδικότερα η επαναφορά των φυλακών τύπου Γ, επιδιώκουν την τρομοκράτηση όσων αγωνίζονται μέσα και έξω από αυτές. Το καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλλεται στους έγκλειστους πολιτικούς αντιπάλους του συστήματος στο τώρα είναι η είκονα τους μέλλοντος για όσους τολμήσουν να αμφισβήτησουν το κρατικό μονοπώλιο της βίας και να περάσουν στην συλλογική αντεπίθεση.

Δεν ξεχνάμε ότι στις 10 Μάρτη συμπληρώθηκαν 11 χρόνια από την κρατική δολοφονία του αναρχικού και μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρου Φούντα, σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης. Ο σύντροφος αγωνίστηκε για 20 χρόνια με όλα τα μέσα για την καταστροφή αυτού του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος, πορευόμενος με συνέπεια στις γραμμές του α/α κινήματος και αποτέλεσε με κάθε του επιλογή και πράξη την ενσάρκωση του πολύμορφου αναρχικού αγώνα.

Για αυτούς τους λόγους τα ξημερώματα της Παρασκευής 12/3 πυρπολήσαμε τους εξής στόχους:

1 ΑΤΜ στην Καλλιθέα

1 ΑΤΜ στο σταθμό Κάτω Πατήσια

1 όχημα του ΟΤΕ στον Χολαργό

1 μηχανή μπάτσου στην Κυψέλη

Αυτό που επιδεικτικά θέλουν να παρακάμψουν κράτη και καπιταλιστές είναι πως η εξίσωση των κοινωνικών συσχετισμών δεν είναι τελικά ποτέ γραμμική, η δράση έχει πάντα αντίδραση, υπάρχουν αστάθμητοι και απροβλεπτοί αλλά όχι “τυχαίοι” παράγοντες (όσο κι αν βαπτίζονται μεμονωμένα περιστατικά), τα κοινωνικά ανακλαστικά δεν απονευρώνονται και πάντα βρίσκουν ή δημιουργούν ρωγμές για να εκφραστούν. Οι χιλιαδές κόσμου που επέλεξαν να βρέθουν στην Ν. Σμύρνη άλλα και σε άλλες γειτονίες της Αθήνας και πόλεις του ελλάδικου χώρου δεν ξεπήδησαν εν μία νυκτί απλά ως απάντηση στα γεγονότα που προηγήθηκαν από τις κατασταλτικές δυνάμεις, στην τοπική πλατεία της περιοχής. Αποτελούν την έκφραση οργής και αγανάκτησης μιας ολοένα και αυξανόμενης μερίδας κόσμου, που ξεκινά να αντιλαμβάνεται όσα με αφορμή τον Covid 19 στήνονται στις πλάτες του και διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό περιβάλλον. Προκείται για μια διεργασία που έχει ήδη ξεκινήσει άπο τα πρώτα πατήματα στο δρόμο στις 17 Νοέμβρη και στις 6 Δεκέμβρη του 2020 άλλα και στην ενδιάμεση απεργία στις 26 Νοέμβρη και που συνεχίστηκε στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια και στις δημόσια καλεσμένες συγκεντρώσης για την απεργία πείνας του Δ.Κουφοντίνα. Γι αυτό και η πλειονότητα αυτών των κινήσεων και των αγωνιζόμενων που συμμετείχαν χτυπήθηκαν τόσο βάναυστα απο τους ένστολους βασανιστές.

Είμαστε κομμάτι των καταπιεσμένων και παραμένουμε πάντα μέρος των αγωνιζόμενων. Με τις όποιες δυνάμεις μας συμβάλλουμε στο να μείνουν οι δρόμοι της εξέγερσης ανοιχτοί, ενάντια στα πάσης φύσεως lock down και απαγορεύσεις.

Ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και στην κρατική καταστολή.

Στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο.

Να συλλογικοποιήσουμε τους αγώνες μας και να επιτεθούμε σε κράτος και αφεντικά.

Αναρχικές/Αναρχικοί.