Σταύρος Μπαλάσκας: "Λευκή Βίβλος" Αμέσου Δράσεως Αττικής

Διαβάστε την ανάρτηση του Σταύρου Μπαλάσκα, συνδικαλιστή αστυνομικού: Πολλοί και διάφοροι και για πολλούς και διάφορους λόγους εδώ και χρόνια προσδοκούν και επιθυμούν μανιωδώς την διάλυση και την αποσάθρωση της. Το θέλουν το ζητούν το ονειρεύονται.Στο παρελθόν πολλοί αλεξιπτωτιστές προσγειώθηκαν νύχτα στην υπηρεσια χωρίς κατα βάση και κατ ουσίαν να νοιάζονται για αυτήν και απλά την εκμεταλλεύτηκαν μαθαίνοντας «στου κασίδι το κεφάλι».Ακριβώς την ίδια ώρα που η υπηρεσια παρέπαιε και ενώ είχε δώσει πανω από το 80% των νεκρών ηρώων του σώματος και χρειάζονταν άμεσα στήριξη ενίσχυση και εκσυχρονισμό. 

Η Άμεση Δράση δεν είναι καθόλου τυχαία υπηρεσία κύριες και κύριοι έστω και αν στο το παρελθόν κάποιοι αδαείς καρεκλοκένταυροι και προκλητικοί προσπάθησαν να πειραματιστούν μαζί της χρησιμοποιώντας την σαν ινδικό χοιρίδιο. Επιχείρησαν την διάσπαση και τον κατακερματισμό,θέλοντας να φτιάξουν καριέρες και φήμη αποζητώντας προαγωγές θέσεις και οφίτσια. Με λίγα λόγια…

Ειναι γενικότερα μια πονεμένη ιστορία.Μια ιστορία διαχρονικής απογοήτευσης, ένα σύγχρονο αστείο σε μια μαύρη δυστυχώς πραγματικότητα που τείνει να μετατραπεί σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.Ένα παιχνίδι με παίχτες κάποιους απογοητευμένους ήρωες που ψάχνουν την φυγή κουρασμένοι πια από τα ακίνητα δυσαρεστημένοι από τα τριανταπέντε περιπολικα στην βάρδια και χρεωμένοι με συμπεριφορές που δεν έχουν κανένα ίχνος συναδελφικότητα.Άγχος για τα πενήντα και εβδομήντα σήματα άγχος για την απαξίωση άγχος για την σωματική και ψυχική κούραση. Οι συνάδελφοι καθημερινά αναλογίζονται εάν πρέπει να μείνουν στο τρένο η να η να πηδήξουν εν κινήσει και ότι γίνει.

Για να είμαι Φιλαλήθης βέβαια η επαχθής επί σειρα ετών αυτή κατάσταση δεν κατάφερε ούτε για μια στιγμή να ανακόψει το μέγεθος της κοινωνικής προσφοράς της υπηρεσίας και το μεράκι του προσωπικού.Η αγάπη για την φύση της υπηρεσίας η αυταπάρνηση η αυτοθυσία οι νεκροί και οι τραυματίες κατάφερναν πάντα να νικούν το σύστημα. Ένα σύστημα που μόνιμα προσδοκούσε στη διάλυση και την αποσάθρωση. Δεν το πέτυχαν οι επιτήδιοι και δεν θα το πετύχουν ποτέ.

Η ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. 

Οι Αμεσοδρασίτες πάντα πορεύονταν ενωμένοι σαν μια γροθιά από χάλυβα βάζοντας τα γυαλιά σε όσους τη λοιδορούν την απαξιώνουν η την επιβουλεύονται εξυπηρετώντας αποκλειστικά δικά τους ιδιωτικά η υπηρεσιακά συμφέροντα. Φροντίζοντας δε για το καλό και την ασφάλεια της κοινωνίας και των πολιτών η εκάστοτε πολιτική και φυσική ηγεσία πρέπει απαραίτητα συνεχώς να σκύβει ευλαβικά επάνω από τους νεκρούς ήρωες του 100 και να συνδράμει την υπηρεσια με κάθε μέσο αναγνωρίζοντας τις θυσίες και την ισχυρή αίσθηση του καθήκοντος που διακρίνει το προσωπικό.Όσο για τον εκάστοτε διοικητή θα πρέπει απαραίτητα να αντιλαμβάνεται από την πρώτη στιγμή που περνά το κατώφλι της υπηρεσίας την ιδιαιτερότητα της ηλεκτρικής καρέκλας του 4ου ορόφου και τα κοράκια που πετούν πανω από το κεφάλι του ψάχνοντας την ευκαιρία να ξεσκίσουν τις σάρκες της υπηρεσίας.Να φροντίζει να αφήνει πίσω του παλιές και ξεπερασμένες λογικές η νοοτροπίες του διαίρει και βασίλευε,να μην βλέπει το δέντρο χάνοντας το δάσος.Να αγαπάει τους υφιστάμενους του σαν να είναι παιδιά του και να μην αφήνει κανένα να τα κυνηγάει αναίτια.Να ζυγίζει και να ζυγίζεται να κρίνει και να κρίνεται.Να κοντράρει τους εχθρούς και να προσελκύει τους φίλους.Να προσφέρει δε σε όλους δικαιοσύνη και απόλυτη ισότητα.

Σε όλα ισότητα,στα πάντα ισότητα.Να αισθάνεται βαθιά μέσα του το βάρος της τεράστιας ιστορίας της υπηρεσίας που αναλαμβάνει και να αισθάνεται βαθιά μέσα του ότι η Άμεση Δράση δεν είναι ούτε τα περιπολικά ούτε οι μοτοσικλέτες ούτε οι αριθμοί.Άμεση Δράση είναι οι ανθρώπινες υπάρξεις που επανδρώνουν τα πληρώματα των περιπολικών οι δικυκλιστές της ΔΙΑΣ και της Ζ το επιτελείο και οι κοπέλες στα τηλεφωνικά κέντρα που μοχθούν καθημερινά στον επιχειρησιακό στίβο της πρώτης γραμμής του καθήκοντος.Τελικά το μόνο που ίσως ζητούν είναι μια σταλιά περηφάνια και μια αναγνώριση.Έτσι θα σταματήσει το τρένο της μεγάλης φυγής και θα διαφανεί πως κανείς πια δεν χρειάζεται να πηδήξει, κανείς δεν χρειάζεται να φύγει. Γιατί στην πραγματικότητα τρένο δεν υπάρχει.Εμείς υπάρχουμε.Εμείς και το φιλότιμο μας.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ – ΜΑΧΙΜΟΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΡΑΣΗΣ