Ζούμε σκοτεινές εποχές. «1984» και «Φάρμα των Ζώων» μαζί. Πίεση και καταπίεση μετά από μία δεκαετία μνημονίων και μία ισοπεδωτική πανδημία. Μια ολόκληρη γενιά χαμένη. Τι άραγε θα έχουν να θυμούνται από «τα καλύτερα τους χρόνια»;. Κρίση σε όλα τα επίπεδα, μιζέρια, μηδέν προοπτική και ελπίδα, περιορισμοί και απαγορεύσεις.
Πολλές φορές τα χρόνια που πέρασαν αναρωτήθηκα τι σκατά συνέβαινε στο μυαλό μας και ο κόσμος παρέμενε βιδωμένος στον καναπέ, στην ανασφάλεια και στην αποχαύνωση. «Κάνουμε το μυαλό να δουλεύει σωστά πριν το ανατινάξουμε».
Αυτή η φράση του Όργουελ με ανατριχιάζει έως το κόκκαλο. «Αν κλείσεις ένα άγριο σκυλί σε ένα δωμάτιο και αρχίσεις να το χτυπάς καθημερινά, στην αρχή θα αντιδράσει, θα αγριέψει, θα γρυλλίσει, με τον καιρό όμως θα λουφάξει, θα υπομείνει υποτακτικά τη μοίρα του…» έλεγε τις προάλλες γνωστός μου, ανήσυχος για όσα τρομακτικά συμβαίνουν.
Πολύ καιρό τώρα αστυνομικοί τους οποίους γνωρίζω χρόνια μέσα από το ρεπορτάζ θεωρούσαν ζήτημα χρόνου να ξεσηκωθεί ο κόσμος εναντίον τους, αντιδρώντας στους συνεχείς ελέγχους και στα πρόστιμα σε συνδυασμό πάντα με την ψυχολογική κόπωση και την απογοήτευση.
Ένας ακόμα άχαρος ρόλος που πολλοί τον απεχθάνονται και δυσφορούν. Κάποιοι μάλιστα βρέθηκαν και απολογούμενοι επειδή δεν είχαν την απαιτούμενη αποδοτικότητα. Ασφυκτική η πίεση προς εκείνους, ακόμα πιο ασφυκτική προς τους πολίτες.
Στον αντίποδα, κάποιοι «στρατοκ@λοι» ψοφούν να επιτελέσουν το καθήκον. Το χειρότερο όμως είναι το χουντικό υφάκι «αποφασίζουμε και διατάζουμε». Και ο πολίτης θα πρέπει να βγάλει τον σκασμό, να βαρέσει προσοχή διότι δεν αποκλείεται να βρεθεί και κατηγορούμενος το λιγότερο για «απείθεια», ένα αδίκημα που φοριέται και στο δεξί, σαν κόσμημα. Εννοείται ότι δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις πολιτών που αρέσκονται να προκαλούν και να δημιουργούν σαματά με ύφος: «εγώ σε πληρώνω ρε!».
Ο «μπουρλοτιέρης» ένστολος της Νέας Σμύρνης και οι όμοιοι του (διότι αναμφίβολα έχουν και αυτοί ευθύνες) στάθηκε αφορμή για να ξεχυθούν στους δρόμους χιλιάδες πολίτες που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για την αισχρή βιαιοπραγία σε βάρος του φοιτητή.
Τράβηξε την περόνη της χειροβομβίδας. Δεν πρόκειται για αστυνομικό αλλά για μπάτσο άκρως επικίνδυνο διότι απέδειξε ότι δεν είναι επαγγελματίας, δεν διαθέτει τη δέουσα εκπαίδευση και δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί μία κατάσταση. Θα τον χαρακτήριζα «κρατικό μπαχαλάκια».
Την ίδια ζημιά κάνει, και ακόμα μεγαλύτερη. Έβλεπα τον τύπο να χτυπάει με το κλομπ τον φοιτητή και σκέφτηκα ότι μάλλον κουβαλάει απωθημένα από την παιδική του ηλικία. Ίσως να είχε φάει πολύ ξύλο από τον πατέρα του ή τον δάσκαλο.
«Ήταν λάθος της Κατεχάκη να στείλει στην πλατεία αστυνομικούς μίας επιχειρησιακής μονάδας που είναι εκπαιδευμένη να αντιμετωπίζει επικίνδυνους κακοποιούς…» έγραψε έγκυρο ενημερωτικό σάιτ της Αθήνας.
Αν αυτοί ήταν εκπαιδευμένοι αστυνομικοί, εγώ είμαι αστροναύτης. Να λαλούν πρόβατα έπρεπε να τους στείλουν. Αν ο αστυνομικός θεωρεί ότι υπάρχει λόγος προσαγωγής ή σύλληψης, οφείλει να ενεργήσει νόμιμα και ωραία.
Η εικόνα του νεαρού φοιτητή να χτυπιέται από τον ένστολο αλλά και η εικόνα του νεαρού δικυκλιστή της ΔΙΑΣ να κείτεται αιμόφυρτος στο έδαφος και ένας λυσσασμένος όχλος να προσπαθεί να τον κάνει κομμάτια (σοκ), είναι μεγάλη ήττα της κοινωνίας.
Ας μην τους κάνουμε τη χάρη να αλληλοφαγωθούμε. Αυτό θέλουν. Άραγε «θα συναντηθούμε εκεί όπου δεν υπάρχει σκοτάδι»;.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑΚΗ
1 Σχόλια