Τα ζώα τα καημένα - Του Κωνσταντίνου Τζέκη

Πρόσφατη είναι ακόμα η είδηση του περιστατικού κατά το οποίο μια κόμπρα, που φιλοξενούσε ένας φοιτητής στο σπίτι του, τον δάγκωσε με αποτέλεσμα να μεταφέρουν αντιοφικό φάρμακο από την Κύπρο, αφού στη χώρα μας δεν ενδημούν τέτοια ερπετά και σωστά.

Με αφορμή αυτό το δυστυχές γεγονός για τον εκτροφέα της κόμπρας, στήθηκε χορός  ειδήσεων για τη μόδα των Ελλήνων να φιλοξενούν στα σπίτια τους ζωντανά της άγριας πανίδας, Ελληνικής και ξένης. Φίδια, άλλα ερπετά, ιγουάνα, βίδρες, μαϊμούδες, πτηνά σπάνια και εξωτικά και δεν ξέρω τι μπορεί να εκτρέψει ο....φιλόζωος  της χώρας μας. Βάζω σε αποσιωπητικά τον φιλόζωο γιατί κατ' ευφημισμό μόνο μπορεί να αποκαλείται έτσι.

Φιλοξενώ και εκτρέφω ένα ζώο ή ερπετό, η πτηνό σημαίνει πως το μεταχειρίζομαι με αγάπη, με περιποίηση, με σεβασμό. Ουσιαστικά θα μου πείτε αυτό κάνουν οι φιλόζωοι. Το ερώτημα δεν είναι πως αισθάνεται ο εκτροφέας αλλά το άβουλο πλάσμα.

Ρωτήσαμε λοιπόν πως αισθάνεται η κόμπρα, ο βόας, το ιγουάνα, η βίδρα, ο παπαγάλος κλπ κλεισμένα σε ένα κλουβί μερικών εκατοστών χώρου ή άντε το πολύ μερικών τετραγωνικών; Μάλλον δεν μας ενδιαφέρει η  γνώμη  του. Εμείς το αγαπάμε, το αγαπήσανε τα παιδιά, τα μέλη της οικογένειας, όλοι και περνάμε καλά. Ασφαλώς και αυτό θα πρέπει να περνάει καλά, διαφορετικά είναι αχάριστο.

Θα πρέπει συνεπώς να αισθάνονται υποχρεωμένα οι φυλακισμένα που τα έχουμε έγκλειστα. 'Έτσι, θα πρέπει να αισθάνονται αγαλλίαση οι έγκλειστοι στα σπίτια τους λόγω του Κορωνοϊού.

Ακόμα και τα μεγάλα  ζώα συντροφιάς που τα κατακρατάμε στα διαμερίσματα, άντε το πολύ να βλέπουν τον ήλιο στο μπαλκόνι μας,  ρωτήσαμε αν αυτό θα ήθελαν στη ζωή τους; Να είναι κλειδαμπαρωμένα στα σπιτάκια μας των 60=80 τετραγωνικών μέτρων, ενώ η νομοθεσία προβλέπει υποχρεωτικά έναν ανάλογων τετραγωνικών μέτρων, βιοχώρο, να τρέξει, να παίξει, να ασκηθεί; 

"Ουκ επ' άρτον ζήσεται άνθρωπος μόνον", αναφωνεί ο Ιησούς. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μεγάλα ζώα. Δεν φτάνει μόνο το φαγητό και μια βόλτα για τις ανάγκες του στο πάρκο. Το ζώο θέλει τον ανάλογο χώρο του. Διαφορετικά είναι δυστυχισμένο.

Κάποτε, πριν πολλά χρόνια ένας Εισαγγελέας σε έναν νομό της χώρας μας, επισκέφθηκε ένα ορεινό χωριό της περιφέρειάς του.   Ο Αστυνόμος, άφθαστος κυνηγός, τον πήγε στο σπίτι του και τον έδειξε δύο αρκουδάκια που τα είχε περιμαζέψει από το βουνό  και τα είχε κλεισμένα σε ένα κλουβί. Θαύμασε ο Εισαγγελέας τα δύο αυτά ζωάκια και αποχώρησε. Όταν συζήτησε με έναν γνωστό του γνώστη του δασικού κώδικα τον προέτρεψε να υποχρεώσει τον Αστυνόμο να τα αφήσει αμέσως ελεύθερα στο δάσος= τότε δεν υπήρχε ο Αρκτούρος και οι άλλες φιλοζωικές οργανώσεις και οι δομές του κράτους ήταν ανύπαρκτες- πράγμα που έγινε.

Στον Δασικό Κώδικα Ν. 86/69  απαγορεύονται οι συλλήψεις (ζώγριση) αγρίων ζώων και η μεταφορά , επίδειξη  κλπ, ενώ για τα ζώα συντροφιάς υπάρχουν ειδικοί νόμοι που μας υποχρεώνουν να τα παρέχουμε όλα τα αναγκαία μέσα ανάλογα με τη φύση του κάθε ζώου.

Αγάπη προς τα ζώα  σημαίνει παροχή όλων των αναγκαίων για την εξυπηρέτηση της φύσης του ζώου μέσων ενώ διαφορετικά είναι βασανισμός του ζώου, όσες κονσέρβες επωνύμων προϊόντων και αν  τα παρέχουμε,  τα κομμωτήριά τους ή τις μόδες...ένδυσής τους.