Χαμένες πατρίδες - Tου Κωνσταντίνου Τζέκη

Αποτελεί, μπορεί και να είναι παγκόσμια, πρωτοτυπία. Σίγουρα δεν είναι κάτι που έγινε ή θα γίνει πολλές φορές. Να χάνεις εδάφη χωρίς πόλεμο!!!

Με αφορμή τις δηλώσεις Κυβερνητικών αξιωματούχων με την επέκταση των ναυτικών μιλίων προς δυσμάς- βλέπετε η ανατολή μας ζαλίζει όταν βλέπουμε προς αυτήν- μου ήρθαν στο μυαλό τέσσερις περιπτώσεις, κατά τις οποίες, η χώρα μας έχασε εδάφη χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Ας μην απορούμε για το αληθές του γεγονότος. Εξηγούμαι.

Περίπτωση 1η. Η Συνθήκη της Λοζάνης, παραχωρούσε στη χώρα μας τη Βόρειο Ήπειρο.  Κανείς από την τότε Κυβέρνηση δεν έστειλε ένα τάγμα στρατιωτών να την παραλάβουν. Στη δίκη των έξη ακούσθηκε η δικαιολογία, ότι δεν είχαν στρατό να στείλουν στην Βόρειο Ήπειρο!! Ολόκληρο το Α΄. Σώμα Στρατού, παραθέριζε στη Τσατάλτζα της Ανατολικής Θράκης και δεν σκέφθηκαν ούτε καν να αρματώσουν το Ελληνικό στοιχείο της περιοχής για να γίνει η Βόρειος Ήπειρος Ελληνική!!! Κατ' αυτόν τον τρόπο χάσαμε τη Βόρειο Ήπειρο, για να έχουμε σήμερα τους Τσάμηδες, να μας κουνάνε το δάχτυλο.

Περίπτωση 2η Η νήσος Σάσων ή Σάσωνα, έκτασης περίπου 5,7 τ.χλμ. και χωρίς μόνιμο πληθυσμό. Η τοποθεσία του έχει στρατηγική αξία καθώς βρίσκεται στο στενό του Οτράντο και την είσοδο του Κόλπου του Αυλώνα, ενώ αποτελεί το μεγαλύτερο νησί της Αλβανίας. Κατά τον 19ο αιώνα παραχωρήθηκε στην Ελλάδα ως τμήμα των Ιονίων νήσων (τμήμα των Διαπόντιων νησιών με τη λήξη των Ναπολεόντειων πολέμων και την κατάλυση των κτήσεων των Βενετών, ωστόσο στις αρχές του 20ου αιώνα το απέκτησε η Αλβανία, χωρίς να γνωρίζει κανείς με ποιό τρόπο, και μετέπειτα αποτέλεσε στρατιωτική βάση τόσο για τη Σοβιετική Ένωση από το 1940 έως το 1960, όσο και για την Ιταλία και δυνάμεις του ΝΑΤΟ από τα τέλη του 1990, μετά από τις αντίστοιχες παραχωρήσεις της Αλβανίας.  Το 1914,  με νόμο της πατρίδας μας, - γιατί άραγε;- η νήσος Σάσων, που αποτελούσε ελληνικό έδαφος από τις 17/29 Μαρτίου 1864, με βάση τη Συνθήκη του Λονδίνου (με την οποία τα Ιόνια Νησιά παραχωρούνται στην Ελλάδα), δόθηκε στην Αλβανία. Τελικά για να είναι τα Επτάνησα εφτά, βάλαμε τα Κήθυρα στα Επτάνησα!!! 

Με την παραχώρηση αυτή, χάσαμε τεράστια έκταση θαλάσσιας ζώνης και μια στρατηγικότατη περιοχή που ελέγχει την Αδριατική.

 

Περιπτώσεις 3η και 4η.  Στο σημείο όπου συναντώνται τα σύνορα Ελλάδας, Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας, βρίσκονται οι λίμνες Πρέσπες.  Η Μεγάλη και η Μικρή Πρέσπα. Στη Μεγάλη Πρέσπα, υπάρχουν δύο νησιά. Ο Άγιος Πέτρος και ο Άγιος Παύλος  Αν και παλαιότερα οι νησίδες ήταν ελληνικές σήμερα ανήκουν η πρώτη στη Βόρεια Μακεδονία και η δεύτερη στην Αλβανία.

Πρόκειται για δύο έρημες και ακατοίκητες νησίδες, που φέρουν όμως κατάλοιπα μεσαιωνικών μνημείων. Έως το 1912-1913, ανήκαν στην Ελλάδα, οπότε ο Άγιος Πέτρος δωρίθηκε (!) (το θαυμαστικό δικό μας) στον βασιλιά της Σερβίας Πέτρο, από την Κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου όταν ο Πρίγκιπας Αλέξανδρος, αρραβωνιάσθηκε Σέρβα πριγκίπισσα!!!  και ο Άγιος Παύλος περιήλθε στους Αλβανούς. Δεν αναφέρεται όμως πώς περιήλθε.  Στις εκκλησίες υπάρχουν Ελληνικές εικόνες και τοιχογραφίες στα Ελληνικά από το έτος 1300 περίπου!!

Τα δύο αυτά νησιά με την παραχώρηση τους σε ξένα κράτη, μειώθηκαν τα υδάτινα σύνορά μας κατά  πολύ αφού από τα 260 τετραγωνικά χιλιόμετρα της λίμνης κατέχει η χώρα μας το 37% ενώ θα κατείχε το 80% και επί πλέον 250 στρέμματα ξηράς, όσο είναι οι δύο αυτές νησίδες. Σαφώς δεν είναι τα μόνα εδάφη που η χώρα μας με την δική μας αβελτηρία έχασε. Ο Ελληνισμός θρηνεί για πολλές χαμένες πατρίδες, όπως η Βόρεια Κύπρος, ο Πόντος, η Σμύρνη και η περιοχή της, η Ανατ, Θράκη, η Ανατ. Ρωμυλία.

Τουλάχιστον ας είναι μέχρις εδώ. Περιθώρια για άλλες χαμένες πατρίδες, δεν υπάρχουν. Μάλιστα χωρίς να ανοίξει ούτε ένα ρουθούνι!! Ντροπή μας.