Ανάρτηση τού Δημήτρη Γουλιάμη: Η καμπύλωση του χωροχρόνου δημιουργεί περίεργα συναισθήματα στη ζωή των ανθρώπων. Είναι η αρχή και όχι το τέλος. Έτσι έβλεπες πάντα αισιοδοξα την υστεραία.
Τώρα ο λόγος μου ανήκει. Θέλω να σου ανταποδώσω το τίμημα
που έλαβα από σένα. Τις νουθεσίες σου, την αστείρευτη συναδελφικότητα και τις
αξίες της ζωής εντός κΙ εκτός υπηρεσίας θα τις θυμάμαι. Δεν είναι τυχαιο που
όλοι έχουν να πουν καλά λόγια για σένα. Είναι τα εύσημα που σου πρέπουν, είναι
οι σχέσεις μας που οικοδομήθηκαν αυτα τα χρόνια σε δύσκολες και σε εύκολες
στιγμές. Οι ώρες που απομένουν για την τυπική διαγραφή σου, μου σφίγγουν τα
μύχια. Για μένα ήσουν πρωτυπο αστ/κου και συναδέλφου αλλά καί λαμπρου
οικογενειάρχη.
Ανθυπαστυνομε Κώστα Κακανη ,προισταμενε πληροφοριών καί υποδοχής
του Αστυνομικού Μεγάρου Αθηνών (φρουρά ΑΜΑ) της Λ Αλεξάνδρας 173 ,επί 30
συναπτά έτη, νοερά απόψε ως πρώην φρούραρχος σε τιμώ κατά την αποχώρησή σου με
ένα παραγγελμα:
Φρουρά....Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η.
bloko.gr: Με τη σειρά μας να ευχηθούμε τα καλύτερα στον Κύριο Κώστα, όπως όλοι τον αποκαλούμε, γιατί είναι πραγματικός Κύριος!
3 Σχόλια
ΕΜΕΙΣ λοιπόν στα 60 μας θέλουμε κ άγαλμα τιμής ένεκεν.