Όλοι μας βιώνουμε ημέρες αγωνίας, ημέρες θυμού, ημέρες θλίψης και εγκλεισμού, ημέρες που θα θυμόμαστε ως «ημέρες του Covid-19».
Για κάποιους συμπολίτες μας, οι αστυνομικοί θεωρούνται οι
άχαροι εκπρόσωποι του κράτους που τους τιμώρησαν με πρόστιμο για άσκοπη
μετακίνηση ή τη μη χρήση μάσκας, κ.λπ.
Από τον Μάρτιο η Αστυνομία επιφορτίστηκε με τη φύλαξη των συνόρων του Έβρου,
πλέον των ήδη αυξανόμενων της καθηκόντων. Συνηθισμένοι βέβαια, καθότι επί μήνες
έχουμε σταθεί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της συνοριογραμμής του Αιγαίου,
όπου το προσφυγικό-μεταναστευτικό ταλαιπωρεί τις τοπικές κοινωνίες. Ακολούθως
κληθήκαμε να δώσουμε άλλη μία μάχη, στη δημόσια υγεία αυτήν τη φορά. Μέσα σε
πρωτόγνωρες συνθήκες για όλη την κοινωνία διαταχθήκαμε να περιφρουρήσουμε το
ύψιστο αγαθό της ζωής και συνεχίζουμε αυτήν τη μάχη με τον αόρατο εχθρό.
Αφήσαμε πίσω για το κοινό καλό τον οικογενειακό μας προγραμματισμό με την
αναστολή αδειών πλέον του τετραμήνου αθροιστικά από την έναρξη της κρίσης. Σε
όλα τα μέτωπα ήμασταν παρόντες, χωρίς μεμψιμοιρία, με φιλότιμο, ερχόμενοι συχνά
σε δύσκολη θέση, έχοντας το μεγαλύτερο βάρος εφαρμογής των υγειονομικών μέτρων,
αφού επί της ουσίας ψάχνουμε στην καθημερινότητα να δούμε αν υφίστανται άλλοι
ελεγκτικοί μηχανισμοί της πολιτείας για τον ίδιο σκοπό. Η Αστυνομία
αποδεικνύεται ίσως ο μοναδικός ελεγκτικός μηχανισμός που σηκώνει το βάρος της
εφαρμογής των έκτακτων μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας.
Μια Αστυνομία η οποία ήδη θρηνεί θύματα από την πανδημία, η οποία έχει μεγάλο
αριθμό κρουσμάτων, καθώς έρχεται σε καθημερινή επαφή με παρά πολλούς πολίτες,
είτε για ελέγχους, είτε για την εξυπηρέτησή τους σε 24ώρη βάση. Μια Αστυνομία η
οποία παλεύει ταυτόχρονα στους δρόμους, στο διαδίκτυο, στο οργανωμένο έγκλημα,
στις αθλητικές εκδηλώσεις, στις συναθροίσεις κ.λπ.
Καλείται να υποστηρίξει και να υπηρετήσει την κοινωνία. Καλείται να επιτύχει
στόχους εξαιρετικά δύσκολους και όλα αυτά μέσα σε λεπτές κοινωνικές και νομικές
ισορροπίες, μέσα σε αντικρουόμενα συμφέροντα, τα οποία μεταβάλλονται συνεχώς,
προσπαθώντας παράλληλα να διατηρήσει την κοινωνική ειρήνη, να πατάξει το
έγκλημα και όλα αυτά με λελογισμένη χρήση βίας, χωρίς να προκαλέσει εντάσεις,
διατηρώντας το κοινωνικό της πρόσωπο. Πώς να βρεθεί η χρυσή ισορροπία...
Καλείται να κάνει το αδύνατο... Να συγκρούεται, να αντιπαρατίθεται, ενώ
ταυτοχρόνως να προστατεύει και να υπηρετεί την κοινωνία την οποία πρέπει με
αυστηρότητα να εποπτεύει. Και το κάνει με επιτυχία! Εκτελώντας με ουσιαστικό,
αλλά και με αποτελεσματικό τρόπο όλα τα επιπλέον καθήκοντα, τα οποία μας
ανέθεσε η Πολιτεία, μέσα σε δυσχερείς εργασιακές συνθήκες δε ζητήθηκε τίποτα ως
υλική αμοιβή, μόνο κάποιοι έσπευσαν να υποσχεθούν πράγματα τα οποία δεν
υλοποιήθηκαν ποτέ. Κάποια στιγμή πρέπει η προσφορά να αξιολογείται, να
ιεραρχείται και να ανταμείβεται, έστω και ηθικά με ουσιαστικό τρόπο και όχι με
«παχιά» λόγια.
Τέλη του 2020 και πλέον είμαστε η μοναδική ίσως δημόσια Υπηρεσία, εκτός βέβαια
από το υγειονομικό προσωπικό, που παλεύουμε κυριολεκτικά με τον «Covid-19».
Αναγνωρίζεται τελικά το πολύπλευρο και ατέρμονο έργο μας ή απλά κάνουμε τη
δουλειά μας, με χαϊδέματα στην πλάτη, που δεν έχουν πλέον καμία αξία για μας.
Από τον Χρήστο Καλούσιο,
πρόεδρο της Ένωσης Αξιωματικών Αστυνομίας Περιφέρειας Θεσσαλίας
0 Σχόλια