Η σύλληψη των δύο πυροτεχνουργών σε παράνομη χαρτοπαιχτική λέσχη της Ηλιούπολης, κρύβει μία τραγική ιστορία. Ο ένας από τους δύο, σε αυτόν που βρέθηκε η πυρίτιδα, παλεύει από την πολύ τρυφερή παιδική του ηλικία με στοιχειωμένους δαίμονες.
Παιδί λοιπόν, μόλις δέκα χρόνων, επεξεργαζόταν το υπηρεσιακό όπλο του αστυνομικού πατέρα του. Όπως δυστυχώς συμβαίνει σε αυτός τις περιπτώσεις, το όπλο εκπυρσοκρότησε και η σφαίρα καρφώθηκε στον αδελφό του. Ο θάνατος του ήταν ακαριαίος.
Ήταν ένα τραύμα που δεν επουλώθηκε ποτέ. Ή μάλλον, επιχειρήθηκε να ξορκιστεί με μία εμμονή της αντιδραστικής αντίθεσης. Η ζωή του συνδέθηκε με την στολή και με τα όπλα. Σε βαθμό συμβιωτικό. Όπλα και σφαίρες. Άσκηση με εκατοντάδες έως και χιλιάδες πυροβολισμούς σε στόχους κάθε φορά.
Σα να σκοτώνει κάθε τόσο τις ζωντανές μέσα στην ανεπούλωτη πληγή και μνήμη χίμαιρες της συνείδησης του.
του Γιώργου Καραϊβάζ
5 Σχόλια
Και αυτόκλητα προκύπτουν απορίες,
Πως γίνεται να συμβαίνει αυτό;
Με πόση διαύγεια θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε κάποιο συμβάν σχετικό με την ειδικότητα του;
Οι λοιποί συνάδελφοι του δεν γνώριζαν την κατάσταση του;
Δεν γνώριζαν τα προβλήματα που τον ταλάνιζαν;
Και άλλες πολλές ακόμη απορίες...
Αλλά η απάντηση είναι απλή,αυτή είναι η Ελ.Ας
Ένα μαγαζάκι γνωριμιών και βολεμένων με ελάχιστη έως μηδαμινή αξιοκρατία!
Ο Καραιβαζ έμαθε μια πληροφορία για το παρελθον του και είπε να το πασπαλίσει με λίγο μελό για να πιάσει κανένα κλικ.