Ticker

6/recent/ticker-posts

728x90

Ο Έλληνας που έζησε στην επίθεση των καμικάζι


Παντού και πάντα θα υπάρχει ένας Έλληνας!
Όποια ιστορία κι αν ακούσεις από οποιοδήποτε μήκος και πλάτος της γης, πίσω της θα βρίσκεται μια μορφή και μια ψυχή ελληνική…
Λευτέρης Λαυρακας.
Ανώτερος αξιωματικός του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, άσσος και είδωλο στο μπειζ μπωλ και ήρωας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Παιδί μεταναστών, πολέμησε στον Ειρηνικό ωκεανό στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και έζησε την κόλαση του  Γκουανταλκανάλ, και της Οκινάουα.
Είδε κατάματα τον θάνατο, ακούγοντας τον θόρυβο των μηχανών των ιαπωνικών Zero, με τους καμικάζι να βομβαρδίζουν και να πέφτουν πάνω στο πλοίο του.
Γύρω του κομματιασμένοι άνθρωποι, εκρήξεις, φωτιές και το περήφανο αντιτορπιλικό Aaron Ward να αργοπεθαίνει.

ΑΠΟ ΤΑ ΔΑΡΔΑΝΕΛΙΑ ΣΤΙΣ Η.Π.Α

Ο αντιπλοίαρχος Λευτέρης Λαυρακας γεννήθηκε στο Watertown της Μασαχουσέτης, στις 18 Οκτωβρίου 1919. Ο πατέρας του ονομαζόταν Απόστολος Iοβιανος και είχε γεννηθεί στο Τσανάκκαλε (Δαρδανέλλια), στις 10 Ιουλίου 1893.
O Απόστολος μετανάστευσε στις ΗΠΑ, μαζί με την σύζυγό του Φωφώ, την 1η Μαρτίου 1913, αναχωρώντας από το λιμάνι της Πάτρας με το πλοίο «Argentina».
Το Ιανουάριο και τον Δεκέμβριο του 1915, έφεραν στον κόσμο τα πρώτα τους παιδιά, τον Ιοβιανό και τον Αλέξανδρο, ενώ ακολούθησε η γέννηση του Βασίλη και του Λευτέρη, το 1917 και το 1919, αντίστοιχα.
Ο Λευτέρης, από νεαρή ηλικία ασχολούνταν με τα σπορ όμως η μεγάλη του αγάπη ήταν το μπέιζμπολ παίζοντας σε θέση catcher.
Μεγαλώνοντας ονειρευόταν να παίξει επαγγελματικά σε κάποια μεγάλη ομάδα της Α΄ κατηγορίας, καθώς στα χρόνια του Γυμνασίου ήταν αρχηγός στην ομάδα μπέιζμπολ του σχολείου του και πρόεδρος της τάξης του.
Κέρδισε πολλούς τίτλους και σχολικά πρωταθλήματα όμως στα τέλη του 1939 με τον Β΄ΠΠ να έχει ξεσπάσει ήδη στην Ευρώπη εισήλθε στην Ναυτική Ακαδημία. Τα φοβερά γεγονότα του πολέμου που ακολούθησαν και η συμμετοχή του σε αυτά, τον έκαναν να αφήσει για πάντα πίσω του τα όνειρά του για το μπέιζμπολ και να ακολουθήσει μία πολύ διαφορετική καριέρα.

ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΗΣ ΟΚΙΝΑΟΥΑ

Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και αργότερα στον πόλεμο της Κορέας, υπηρέτησε ως αξιωματικός καριέρας στις τάξεις του US Navy.
Το 1943 αποφοίτησε από την Ναυτική Ακαδημία με τον βαθμό του Σημαιοφόρου και η πρώτη του θαλάσσια υπηρεσία ήταν στο αντιτορπιλικό USS EBERLE (DD-430).
Με το συγκεκριμένο πλοίο είδε δράση στις ακτές της Βορείου Αφρικής, στην εκστρατεία στο Anzio αλλά και στην Καραϊβική, εναντίον Γερμανικών επιδρομικών πλοίων και υποβρυχίων, που επιτίθονταν στις συμμαχικές νηοπομπές.
Αξίζει να σημειωθεί πως το USS EBERLE το 1951 δόθηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, μετονομάστηκε σε «ΝΙΚΗ» (D63) και παρέμεινε σε υπηρεσία μέχρι το 1972. Το 1945 ο νεαρός Υποπλοίαρχος είχε λάβει πλέον μετάθεση στο αντιτορπιλικό USS Aaron Ward (DM-34) το οποίο μετείχε στην απόβαση της Οκινάουα ενεργώντας ως ναρκαλιευτικό (DM=Destroyer-Minelayer).
Στις 3 Μαΐου 1945 ο Λαυρακας και οι συνάδελφοί του βίωσαν την πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής τους, καθώς το πλοίο τους δέχτηκε επίθεση από 10 Ιάπωνες καμικάζι
Έξι από αυτούς συνετρίβησαν πάνω ή δίπλα στο πλοίο, προσπαθώντας να το βυθίσουν, ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις καταρρίφθηκαν από τα αντιαεροπορικά. Το κατάστρωμα και οι υπερκατασκευές του αντιτορπιλικού διαλύθηκαν εντελώς, ενώ από τα ρήγματα στην ίσαλο γραμμή υπήρχε εισροή υδάτων.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΛΟΙΟ

«Οι επιθέσεις αυτοκτονίες οργανώθηκαν και εκτελέστηκαν με μεγάλη ακρίβεια -αφηγείται-.
Ένας καμικάζι παρέμεινε εκτός της εμβέλειας των όπλων μας, ενεργώντας ως καθοδηγητής των επιθέσεων αυτοκτονίας σαν ένας τροχονόμος θανάτου με φτερά! Άνδρες γύρω μου πέθαιναν ή κατέρρεαν από εγκαύματα και τραύματα όμως οι ομοχειρίες των αντιαεροπορικών συνέχιζαν να δίνουν στους Ιάπωνες την τιμωρία που τους άξιζε, ενώ το πλοίο παρέμενε στην επιφάνεια.
Έβλεπα τεράστιες τρύπες να χάσκουν στα πλευρά και στο κύριο κατάστρωμα ενώ στο πρυμναίο κατάστρωμα (επίστεγο) επικρατούσε ένα χάος.
Τα πάντα είχαν γίνει μία άμορφη μάζα από συντρίμμια εχθρικών αεροσκαφών και των υπερκατασκευών του πλοίου, ενώ παντού υπήρχαν πτώματα.

Φλόγες έκαιγαν σε διάφορα σημεία και στο μηχανοστάσιο ενώ υπήρχαν και σποραδικές εκρήξεις πυρομαχικών.»
Παρόλα αυτά όμως το Aaron Ward δεν βυθίστηκε!
Οι απώλειες ανάμεσα στο πλήρωμα ανήλθαν σε 42 νεκρούς και 54 τραυματίες σε μία μάχη που κράτησε 50 λεπτά.
Το USS Aaron Ward επισκευάστηκε πρόχειρα σε κάποια προωθημένη βάση του US Navy και επέστρεψε στις ΗΠΑ διανύοντας μία απόσταση 12.000 μιλίων.
Εκεί όμως κρίθηκε ασύμφορο επισκευής και δόθηκε για scrap.
Κατά τη διάρκεια των 31 χρόνων υπηρεσίας στο US Navy, ο Λευτέρης Λαυρακας ήρθε κοντά στον θάνατο περισσότερες από μία φορά.
Τα περισσότερα χρόνια υπηρέτησε ως Κυβερνήτης (Captain) κάποιου πολεμικού πλοίου, και οι άνδρες που πολέμησαν μαζί του τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά “Lefty”.
Είδε πολλούς από τους φίλους του να πεθαίνουν στον Β΄ΠΠ, όμως ήξερε ότι ο πόλεμος θα ήταν η σκληρή πλευρά, της ζωής που επέλεξε, όταν αποφάσισε να εισέλθει στην Ναυτική Ακαδημία το 1939.

ΚΑΜΙΚΑΖΙ. ΟΙ ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΑΒΟΛΟΙ

Καμικάζι σημαίνει Θείος Άνεμος….
Οργανωτής των πρώτων τμημάτων Καμικάζι ήταν ο αντιναύαρχος Τακιγίρο Ονίσι. Γνώριζε ότι η Ιαπωνία είχε μείνει πίσω στον εξοπλισμό της και τότε ενέκρινε την πρόταση του Γιο.
Ο πρώτος στόλος επιτέθηκε στη μοίρα του ναύαρχου Σπραίγκ στις 10.40 της 21ης Οκτωβρίου.
Λίγες μέρες μετά τον διορισμό του Ονίσι, στις 15 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη πτήση αυτοκτονίας, του υποναύαρχου Μασαφούνι Αρίμα
Καθώς έβλεπε την υπεροχή του εχθρού στην επίθεση στις Φιλιππίνες, ο Ονίσι αντιλήφθηκε ότι οι δυνάμεις του ήταν ανεπαρκείς και αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο του Ότα.
Τα αεροπλάνα των καμικάζι λέγονταν τορπίλες Όκα.
Ο Ονίσι έθεσε στους χειριστές το ερώτημα: «Προτιμάτε να πεθάνετε μαχόμενοι ένας εναντίον δέκα χωρίς την ελάχιστη ελπίδα επιτυχίας ή να πεθάνετε βυθίζοντας ο καθένας σας ένα εχθρικό πλοίο;» Οι πιλότοι διάλεξαν ο δρόμο της θυσίας και τότε δημιουργήθηκε το σώμα των «Σιμπού», των πιλότων που πετούσαν προς τον θάνατο…. Η τεχνική της επίθεσης ήταν απλή.
Το αεροπλάνο, συνήθως ένα μονοκινητήριο τύπου “Zero”, ήταν γεμάτο με εκρηκτικά. Όταν έφτανε σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τον στόχο ξεκινούσε ταχύτατη πορεία, παράλληλα με τη θάλασσα.
Τις περισσότερες φορές όμως δεν έβρισκε στόχο αλλά ανατινάζονταν από τα πυρά του αεροπλανοφόρου. Άλλες φορές ο Καμικάζι κατάφερνε να ρίξει το αεροπλάνο του στα πλευρά, στο κατάστρωμα ή στη γέφυρα του αμερικανικού στόχου.
Προκαλούσε έτσι αλυσιδωτές εκρήξεις με αποτέλεσμα τον θάνατο αμερικάνων ναυτών.
Οι επιτυχίες όμως ήταν ελάχιστες….
Πριν την αναχώρηση για την πτήση αυτοκτονίας ο Καμικάζι έδενε στο μέτωπό του το «χασαμάκι», μια λευκή υφασμάτινη λωρίδα που συμβόλιζε το πνεύμα της θυσίας.
Έπινε ένα φλιτζάνι «σακέ» και αποχαιρετούσε τους συναδέλφους του.
Μαζί του πολλές φορές κρατούσε ένα ξίφος σαμουράι και ένα παιχνίδι των παιδιών του.
Όταν πια ήταν έτοιμος προς αναχώρηση ο διοικητής του τους προσέφερε μια ανθοδέσμη.
Η πράξη αυτή θεωρούνταν τιμητική, καθώς έδειχνε πίστη για τη νίκη της πατρίδας.
Πολλοί Καμικάζι είχαν και οικογένειες. Αρκετοί όμως ήταν και αυτοί που δεν πίστεψαν την προπαγάνδα του κράτους. Ωστόσο, αναγκάστηκαν να αυτοκτονήσουν με τα αεροπλάνα τους….

 

Δημήτρης Σταυρόπουλος

https://www.militaire.gr










Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια