Θετική έκπληξη μας προκάλεσε η ανακοίνωση της ένωσης Αθηνών. Πολύπλευρα. Καταρχήν επισημαίνουμε ως συνδικαλιστική "παραδοξότητα" το ν' ασχολούνται αιρετοί με την ουσιαστική πτυχή πολλών από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αστυνομικός που υπηρετεί στο δρόμο.
Πέρα κι έξω από τις φωνές με μοναδικό όραμα τον οικονομικό χαρακτήρα του συνδικαλισμού, ή την μάχη της αλληλεοξόντωσης κι αυτή η διαπίστωση καταγράφεται ως πρώτο θετικό ορόσημο στη διερεύνηση ουσίας και νοημάτων.
Ποιος λοιπόν είναι ο αστυνομικός της μεταπολίτευσης και ποιος σήμερα; Ποιοι είναι από την άλλη οι κριτές του αστυνομικού τότε και τώρα; Δύσκολα ερωτήματα, στα οποία προέχει η σύνθεση κι ανασύνθεση ποικίλων όσων δεδομένων, ιστορικών, πολιτικών, θεσμικών κοκ και πάνω απ' όλα το πρίσμα αφενός της οπτικής εικόνας- σχέσης του αστυνομικού προς και με την κοινωνία, αφετέρου ο καθρέφτης μέσα από τον οποίο ασκείται η κριτική και από το πόσο θολώνει ή παραμορφώνει την εικόνα του αστυνομικού.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Τον αστυνομικό που επέβαλε πρόστιμο στη γυναίκα με το γαρύφαλλο έξω από το Πολυτεχνείο. Άσχετα με τ' ότι την ίδια ή νωρίτερη ώρα πολιτικοί έκαναν ατιμώρητοι πολιτικές εκδηλώσεις μνήμης. Ο νόμος, είναι νόμος και ισχύει για όλους. Ο αστυνομικός όμως βρήκε το εύκολο θύμα για να υπενθυμίσει ότι ο νόμος δεν είναι για να εφαρμόζεται για όλους. Δεν μπαίνουμε καν στη διαδικασία καθεαυτή, που και ως αυτόνομη πράξη έθιξε και πλήγωσε το γόητρο της αστυνομίας σε μια τέτοια ημέρα.
Πάμε τώρα στους κριτές. Δεν θ' ασχοληθούμε με αυτούς που τους συνοδεύουν δωρεάν αστυνομικοί. Μας κούρασε η επαναληψιμότητα μιας τραγικής κατά την οπτική μας παθογένειας. Πρώτον δεν ξέρουμε την χρησιμότητα, δεύτερον δεν κατανοούμε την παρουσία, παρά μόνο ως συνοδευτικά επαύξησης κύρους και κατοχύρωσης έναντι των λοιπών παριστάμενων ως μια πλασματική τόνωση μιας προσωπικότητας, που μάλλον για να λειτουργήσει χρειάζεται αστυνομικό περιτύλιγμα. Δεδομένου ότι κι εδώ υπάρχει ανισοκατανομή στο ενιαίο αγαθό της ασφάλειας του πολίτη, ας κατονομαστούν επιτέλους ώστε να τελειώνουμε και με τους επιδειξιομανείς αλλά και με τα γιουσουφάκια που αρέσκονται να γίνονται η γαρνιτούρα στο κυρίως πιάτο των κομπασμένων.
Αναμφίβολα η κριτική πολλές φορές -όχι όλες- είναι άδικη και στοχευμένη και οτιδήποτε γράφει, υπάρχει πάνω στον αστυνομικό και πράττει ο αστυνομικός εκλαμβάνεται ως φασισμός, αυταρχισμός κοκ. Όμως, ποτέ και πουθενά δεν υπάρχουν αδιέξοδα στην κριτική των κριτών. Και τις περισσότερες φορές γίνεται εμφανές από την υπογραφή και το μέσο.
Το bloko.gr εκ των πραγμάτων -έχει την ευτυχή δυστυχία- ν' ασχολείται με ζητήματα που άπτονται με τα αστυνομικά δρώμενα. Και ως εκ τούτου, υποχρεούται να δημοσιεύει και ν' αναδημοσιεύει όλες τις απόψεις και κυρίως τις καταγγελίες που αφορούν σε αστυνομία και αστυνομικούς. Αν κάποιος δεν μπορεί να διακρίνει ποιος γράφει τί και πού, ώστε στη συνέχεια να δομήσει την κριτική του, αυτό δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Είναι αμιγώς δικό του.
Σε κάθε περίπτωση υποδεχόμαστε με ελπίδες την ανακοίνωση και όποια πρωτοβουλία ακολουθήσει η ένωση Αθηνών για την αντικειμενική προστασία του αστυνομικού που απαξιώνεται και κλονίζεται υπηρεσιακά και κυρίως κοινωνικά. Αρκεί η μέθοδος να έχει ακριβοδίκαιο χαρακτήρα ανά περίπτωση για τον αστυνομικό που θίγεται και όχι συλλήβδην, ακόμα και για εκείνους που η απαξίωση τους πρέπει κι επιβάλλεται να γίνεται πρώτα και πάνω απ' όλους από τους αστυνομικούς.
του Γιώργου Καραϊβάζ
2 Σχόλια
Το νόμιμο δεν είναι πάντα ηθικό... κάποτε ξεστόμισε κάποιος πολιτικός, και δυστυχώς είχε δίκιο....