Ο Χρυσοχοΐδης, οι στρατηγοί κι ο Γενάρης και η αστυνομική βία

Ξεκινάμε από τα αυτονόητα. Στο πρόσημο του κ. Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο δημόσιας τάξης. Καταθέσαμε την άποψη μας πως ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή για τη θέση αυτή. Εμμένουμε κι επιμένουμε στην άποψη μας. 

 

Το πρόσημο της τέταρτης θητείας του κ. υπουργού στην Κατεχάκη είναι θετικό. Μην ξεχνάμε ποια αστυνομία και πυροσβεστική παρέλαβε. Κάνει λάθη; Φυσικά και ναι. Ενίοτε ακατανόητα για το μέγεθος της πολιτικής οντότητας και της εμπειρίας. Ανατρέχουμε στην πρώτη δήλωση του τις ημέρες παραλαβής των καθηκόντων του. "Βρήκα φοβισμένους στρατηγούς που δεν τολμούν να πουν την άποψη τους...". Κι αυτό είναι κάτι που δεν το αντέχει, ούτε το ανέχεται ο Χρυσοχοΐδης. Θέλει στρατηγούς με άποψη, πρωτοβουλίες και θάρρος γνώμης. Όμως κι αυτός ας μην ξεχνά τί παρέλαβε. Θέλει δουλειά η ανάταξη ηθικού και θάρρους. Από την άλλη όμως, δεν νοούνται στρατηγοί δίχως θάρρος και ηθικό. Και ίσως, μια διερμηνεία κάνουμε, η απειλή για τις κρίσεις του Γενάρη να είχε αυτή και μόνο αυτή τη στόχευση. 

 

Ας πάρουμε ένα στοιχειώδες παράδειγμα. Η αστυνομία και οι αστυνομικοί την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, κρατήθηκαν εξαιτίας ενός ανδρός. Του τότε αρχηγού τους κ. Τσουβάλα. Κράτησε ότι και όπως μπορούσε όρθια και όρθιους, με σύνθημα την εξωστρέφεια και με επιβολή στρατηγικών σχεδίων και δράσεων, έχοντας έναν υπουργό που κατάφερε να τον πείσει για τα εναλλακτικά αδιέξοδα και προς τιμήν του, ο κ. Τόσκας δέχτηκε κι αποδέχτηκε τις συνθήκες και με ευφυία, όχι μόνο συνεργάστηκε πάνω στον προσανατολισμό, αλλά έκανε κι ότι μπορούσε για ν' αποτρέψει την όποια παρέκλιση. Οι μήνες που ακολούθησαν την αντικατάσταση τους, απέδειξαν το πόσο εύκολο είναι να επέλθει η δήωση ενός θεσμού και το προσωπικό να οδηγηθεί στα πρόθυρα της ηθικής κατάρρευσης.

 

Η επισήμανση δεν αποτελεί μομφή για τον κ. Καραμαλάκη, καθώς αυτός μέσα σε συνθήκες ασφαλώς καλύτερες κι ευνοϊκότερες, έχει άλλα προβλήματα να διαχειριστεί. Την πολυιδιοκτησία με υπουργούς και αρχηγούς που διαθέτουν μέσα σε αυτό το κολεκτιβιστικά "μουτουαλιστικό" σχήμα, αυθεντίες, χρησμούς και θέσφατα μέσα σε μια πανδαισία ψευδευλάβειας.

Αναμφίβολα ήταν λάθος η απόρριψη μέχρι το παρά πέντε των σχεδίων επί σχεδίου, με αποτέλεσμα την πρόκληση εκνευρισμού στο προσωπικό που κατέβηκε σωρρηδόν κι εκ των πραγμάτων με αρνητικά φορτισμένη προδιάθεση. Και ο κ. υπουργός γνωρίζει πολύ καλά τί σημαίνει και ποιες οι επιπτώσεις μιας τέτοιου μεγέθους ψυχολογικής αναταραχής. Ήταν επιλογή του όμως, καθώς γνωρίζει πολύ καλά, πως το Πολυτεχνείο είναι μόνο η αρχή μιας πολύ δύσκολης περιόδου. 

 

Έπραξε καλά που άλλα υιοθέτησε το πρωί κι άλλα το βράδυ σε επίπεδο καταστολής; Κατά την άποψη μας πολύ σωστά. Και στο όνομα της επετείου και στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης. Άσχετα με το αν οι ενάντιοι εξέλαβαν το μήνυμα ως αδυναμία.

 

Για την αστυνομική βία και αυθαιρεσία στις όποιες περιπτώσεις υπήρξε τα έχουμε ξαναπεί. Πόσο μάλλον όταν ο αστυνομικός κατεβαίνει στο δρόμο με αρνητικά φορτισμένη προδιάθεση. Κάθε επιλογή όμως έχει τίμημα, αξία και υπεραξία. Το ζήτημα είναι τί επιλέγεις και πως πορεύεσαι. Αλλά και η οπτική κάτω από την οποία ασκείς κριτική. 

 

ΥΓ: Βέβαια η κριτική θα μπορούσε να ήταν διαφορετική εάν δεν υπήρχε καθεστώς απαγόρευσης της κυκλοφορίας από τις  το βράδυ, γεγονός που παρέδωσε στους αστυνομικούς τον πλήρη έλεγχο των μετακινήσεων μετά το κρίσιμο αυτό χρονικό ορόσημο. Όμως όπως πάντοτε λέμε, πορεύεσαι και σχεδιάζεις με βάση την χρονική συγκυρία και όχι με γενικόλογες αοριστίες. 

του Γιώργου Καραϊβάζ