Κάθε εκπυρσοκρότηση κι ένας θάνατος. Δυστυχώς. Αστυνομικοί σκοτώνουν αστυνομικούς και μέλη των οικογενειών τους. Μήπως η όλη κατάσταση θα πρέπει να προβληματίσει την ηγεσία; Και καταρχήν η απόφαση της εξόδου στο δρόμο αστυνομικών για τα μέτρα του Πολυτεχνείου, των οποίων η σχέση με τον οπλισμό έχει διακοπεί ων ουκ έστι αριθμός χρόνων κι ετών.
Κι ας πάρουμε για παράδειγμα ένα άλλο σενάριο. Όχι τόσο πολύ επιστημονικής φαντασίας. Ο άτυχος αστυνομικός μέσα στη διπλή τραγωδία που βιώνει για την απώλεια της συζύγου με δική του υπαιτιότητα, όντας παροπλισμένος για καιρό, λάμβανε το όπλο, γινόταν η διάθεση του στα μέτρα και το όπλο εκπυρσοκροτούσε σε χώρο και χρόνο που θ' ανατίναζε -υπό τις επικρατούσες συνθήκες πολιτικού φανατισμού- την χώρα.
Το όπλο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ν' αποτελεί αίτιο κι επίφαση για τη μη υπαγωγή κάποιου αστυνομικού σε θέση γραφείου, με ότι αυτό οικονομικά συνεπάγεται σε επιδόματα, πενθήμερα και νυχτερινά. Ο αστυνομικός της διεύθυνσης προσωπικού, περιγράφεται ως υπόδειγμα ανθρώπου και υπαλλήλου στο πλαίσιο των διοικητικών αστυνομικών καθηκόντων του. Όχι των επιχειρησιακών. Η ευθύνη της ηγεσίας είναι πολλαπλή, όταν για χάρη της ποσότητας μειώνει κι αδιαφορεί για τ' αντικειμενικά στοιχεία της ποιότητας. Και άντε να δεχθούμε ότι ήταν απαραίτητη η συμμετοχή του στα μέτρα. Γιατί με όπλο;
Καλύτερα λιγότεροι αστυνομικοί στο δρόμο αλλά εκπαιδευμένοι και στην οπλοφορία και στην οπλοχρησία, παρά ανεκπαίδευτοι κι εν ολίγοις δημόσιοι κίνδυνοι.
Λυπούμαστε ως bloko.gr που μέσα στην τραγωδία του αστυνομικού χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα την υπόθεση του, πλην όμως η αφετηρία κάθε προβληματισμού έχει δυστυχώς δραματικά εναύσματα. Κι ας σκεφτούμε το τί θα γινόταν αν....
του Γιώργου καραϊβάζ
2 Σχόλια