Προσωπείο και πρόσωπο - του Κων/νου Τζέκη

Υπάρχουν τριών ειδών ανθρώπινες αλλά και σχέσεις μεταξύ των κρατών. Υπάρχουν οι σχέσεις προσώπου με πρόσωπο κατά τις οποίες αμφότερα τα μέρη είναι ειλικρινή και θέλουν πράγματι να ενδυναμώσουν την οποιαδήποτε συνεργασία ή φιλία.

Υπάρχουν οι σχέσεις προσωπείο με προσωπείο, κατά τις οποίες αμφότερα τα μέρη είναι αδιάφορα και ιδιοτελή και ο καθένας προσπαθεί να κερδίσει σε βάρος του άλλου με τον οποίο δήθεν συνδέονται με συνεργασία, φιλία ή συμπόρευση. Στην κυριολεξία θεωρούνται κωμικές σχέσεις.

Υπάρχουν και οι σχέσεις τέλος προσώπου με προσωπείο, κατά τις οποίες ο ένας είναι αληθινός και ειλικρινής και ο άλλος πονηρός, ιδιοτελής και συνήθως πλεονέκτης, προσπαθώντας να εκμεταλλευθεί τον συνοδοιπόρο του. Εξυπακούεται ότι οι σχέσεις αυτές είναι τραγικές και συνήθως φέρνουν καταστροφή της σχέσης και επικίνδυνες ρωγμές.

Παρακολουθώντας τις αποφάσεις της Ε.Ε. για την Ελληνοτουρκική κρίση, μπορεί ο οιοσδήποτε να αντιληφθεί ότι η μεν μια χώρα είναι ειλικρινής και εμπιστεύεται το διεθνές δίκαιο για τη θάλασσα και αυτή η χώρα είναι η Ελλάδα, ενώ η Τουρκία, είναι ανειλικρινής και μεγαλομανής, προσπαθώντας να κάμψει τις αντιστάσεις του συνομιλητή της με τη βία ή με την απειλή της βίας και του πολέμου.

Αμέτρητες είναι οι μαξιμαλιστικές δηλώσεις και οι φιλοπολεμικές υστερικές κραυγές στο Τουρκικό Κοινοβούλιο ή σε επίσημες εκδηλώσεις  στις οποίες ο λόγος αδυνατεί να περιγράψει τις ύβρεις και τον ακραίο εθνικιστικό λόγο των πολιτικών της  Τουρκίας.

Σα να μην έφθανε αυτό ο Αρχηγός του Κράτους αυτού προχώρησε σε μετατροπή του μνημείου της Παγκόσμιας κληρονομιάς της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, αλλά και  ένα ιστορικό μοναστήρι της Πόλης.

Πλέον αυτού είχε προσπαθήσει να ξεφορτωθεί καμία εκατοστή χιλιάδες μετανάστες που μέχρι τότε εκμεταλλεύονταν, χωρίς κοινωνική ασφάλιση  στα τουρκικά κολχόζ της μαύρης εργασίας, με τα γνωστά γιουρούσια τουρκικού τύπου στον Έβρο.

Όταν τα βρήκε σκούρα, αφού μια υπερδύναμη, η Γαλλία, αποφάσισε να σταθεί αρωγός της Ελλάδας και της Κύπρου, άρχισε να μιλάει για συνομιλίες και διάλογο και να ενδύεται προβιά αμνού, αυτός ο άξεστος και αιμοσταγής ηγέτης του.

Τα πρώτα δείχνουν τα ύστερα. Θα είναι αφελές να πιστέψουν οι ψαγμένοι, ότι ο Ερτογάν θέλει ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο.  Γνωρίζει ότι η προσφυγή στη Χάγη δεν τον συμφέρει, καθώς δυστυχώς γι΄ αυτούς υπάρχει το Καστελόριζο με θαλάσσια προίκα και οικονομική ζώνη. Χάνει τον ύπνο του όταν σκέφτεται ότι η Κύπρος συνορεύει με την Ελλάδα και κατ΄ επέκταση με την Ε.Ε. και είναι αδύνατη η απομόνωσή της.

Απλά θα ροκανίζει τον χρόνο χωρίς να τελειώνει ποτέ τις συνομιλίες και τις απαιτήσεις τις παράλογες βάζοντας στο τραπέζι, που σύρεται χωρίς να το θέλει, το Αιγαίο, διεκδίκηση νησιών που τάχατες είναι δικά του, το Θρακικό κλπ. και θα επανέλθει αργότερα ή σε μερικά χρόνια, αυτός ή άλλος Τούρκος ηγέτης, όταν και αν οι καιροί το επιτρέψουν.

Ας μην πιστέψει κανένας αφελής ότι με τους γείτονες θα ησυχάσουμε. Θα αποτελούν διαρκώς μια πληγή που θα αιμορραγεί και θα κινδυνεύουμε να εμπλακούμε σε αμυντικούς πολέμους, όταν εκείνοι θεωρούν ότι μπορούν με ασφάλεια να μας κερδίσουν.

Ο Δέας, Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού κατά την περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής, στο βιβλίο ντοκουμέντο "ΜΕΣΟΥΡΑΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ"  αναφωνεί: " Μην πιστεύετε τον Τούρκο, προσκυνητής και φιλικός στην αδυναμία του, μεταβάλλεται σε αδίσταχτο  σφάχτη. όταν αποκτήσει δύναμη".