Από τη νίκη της Δημοκρατίας στο μιθριδατισμό του δηλητηρίου - Οι νεοναζί δεν έφυγαν

Ούτε 24 ώρες δεν άντεξε η νίκη της Δημοκρατίας και η ικανοποίηση όλων ημών των αντιφασιστών για την ιστορική δικαστική απόφαση. Ποτέ δεν συμμεριστήκαμε τις ουρανομήκεις τυμπανοκρουσίες περί νίκης ή οποιουδήποτε άλλου χαρακτηρισμού μεγαλόσχημης μεγαλαυχίας.

Η νίκης της Δημοκρατίας ήταν η ημέρα που τα απόβλητα της ιστορικής μνήμης και λογικής, αποβλήθηκαν από τη Βουλή. Ναι, εκείνη ήταν ανόθευτη νίκη. Ηχηρά σιωπηλή, προκειμένου τα νοεναζιστικά αποβράσματα της μισαλλοδοξίας και του μισανθρωπισμού κρίθηκαν και δικάστηκαν πολιτικά στη συνείδηση και στην ευθυκρισία του πολίτη, ως κοινοί εγκληματίες. Εκείνη ήταν μία γνήσια ετυμηγορία.

 

Η πρόσφατη απόφαση ήρθε απλώς να επικυρώσει τη λαϊκή κρίση στη μορφή της εκλογικής λογικής και της έκφρασης του αισθήματος περί του Δικαίου. 

 

Δεν πέρασαν όμως ούτε 24 ώρες, ώστε η ιστορική απόφαση να λάβει μορφή φάρσας, με τους κάθε λογής κήνσορες του δημοκρατικού (φευ) αντιπροσωπευτικού πολιτικού φάσματος να ξανασπέρνει δια μέσω του κοινωνικού μιθριδατισμού το δηλητήριο που για μία μικρή περίοδο πέτυχε να ριζώσει σε ψυχές και συνειδήσεις ο χθόνιος νεοναζισμός. 

 

Η απόφαση και η λαϊκή εντολή, προσβλήθηκε και στρεβλώθηκε στην εξώθυρα του εφετείου με μολότοφ, πέτρες και χημικά, την ώρα που υποθετικά παιάνιζε ο νικηφόρος διθύραμβος της δημοκρατικής νίκης. Λίγες ώρες αργότερα, τη σκυτάλη πήρε ο μεταφυσικός οκαζιοναλισμός του πολιτικού αυτοσκοπού. 

 

Δεν σταθήκαμε στο μήνυμα που εξέπεμψε η λαϊκή βούληση και κρίση. Να το δούμε, να το αξιολογήσουμε και να το ανασυνθέσουμε σε πιο στέρεες δημοκρατικές βάσεις. Αντ' αυτού, πολιτικά  πάθη κι έριδες διαχέονται στο όνομα του μακιαβελικού αυτοσκοπού, με αποτέλεσμα ν' ανασυντίθεται το απευκτέο. Η μισαλλοδοξία σε υπόσκαφη, αλλά αρόσιμη κοιλότητα.

 

 

του Γιώργου Καραϊβάζ